Wind in de zeilen

Ik was eventjes weg. Plotseling hield de internetverbinding er mee op. Vervelend, want met rooksignalen maak je geen update. Ook zit er (hopelijk) een toekomstige verhuizing in het verschiet. Ik zal er geen soap van maken en er is nog niks definitief zolang ik geen sleutel heb, maar er word weer wind in de zeilen geblazen en kan positief vooruit kijken. Zo ook met een mooie boezemvangst die ik tussen neus en lippen deed. Een pr met een gouden randje.
Na de nacht van " Kromo" werd er op de aangevoerde Scopexstek nog een nachtje gedraaid. De stek leverde immers vis op en om vier kilo voer nou te laten verpieteren vond ik ook zo zonde.
Het weer is drukkend en warm. De scheepvaart doet zijn ding en blijft onder deze omstandigheden een beetje irritant. Nu is afgesloten water niet echt mijn cup of tea, dus een beetje schipperen en compromissen sluiten is het devies. Je hebt er als boezemvisser tenslotte gewoon mee te maken.
Het is zes uur 'savonds als mijn Delkim twee lichte piepjes geeft. Ik neem nog geen aanstalte om eens lekker in de hengel te gaan hangen. Twee piepjes worden er vijf. Toch maar even checken. De swinger danst vrolijk heen en weer. Een lelieblad door mijn lijn? Een brasem? De top schud een beetje heen en weer. Ik pak de hengel op en denk met een brasem te maken te hebben.
De hengeltop buigt zwaar door maar voel geen weerstand. Een vuilniszak? Ik pomp het zaakje langzaam naar me toe. Tien meter voor de kant houd de gestage weerstand op en neemt "iets" plotseling dertig meter lijn van de spoel. Eerst links, dan naar rechts, vooruit, achteruit, het word kwaad. Meerval? Ik heb geen flauw idee. Het lijkt mij in ieder geval geen vuilniszak. Plotseling klapt er een staart uit het water. Nu zie ik ook een rugvin. Een beetje gespikkeld. Het is potverdrie een enorme snoek! Nu ben ik geen snoekvisser, dus is voor mij alle snoek groot. De vis schiet uit alle macht nog een keer of drie van links naar rechts todat ik uiteindelijk het net eronder kan krijgen.
De scopex snowmanmontage zit keurig in de bek gehaakt. Ik had ooit al eens verhalen gehoord van collega karpervissers die ook zo'n toevalstreffer hadden, en had daar zo m'n bedenkingen over. Het overkomt je dus gewoon.
Ik leg de vis op de mat en kan de vis eigenlijk moeiteloos onthaken. Ik meet de snoek op achtennegentig centimeter. Een hele vette snoek pr!!

                               Hoe hou je zo'n ding ook alweer vast?

Ik schiet een fotootje en leg het beest weer rustig op de onthaakmat. Ik zie nu iets gebeuren waar bijna m'n kunstgebit van uit valt. Het beest schijt scopex! Grote stralen met gele scopex verschijnen op de mat. Het moet niet gekker worden! Berg de Bulldawgs maar op!

                               Ze zitten goed op het voer!

Blij en verrast zet ik deze machtig mooie rover terug en vis nu verder waar ik eigenlijk voor gekomen ben.
Het blijft de hele nacht stil. Precies een half etmaal later na de snoek krijg ik uit het niets een volle fluiter. Geen piepje vooraf, gewoon volle bak! Ik rits de tent open, vergeet m'n schoenen aan te doen en sta met blote voeten middenin de modder. Goeiemorgen boezem!
De vis blijft lijn nemen en is nauwelijks af te stoppen. Er is inmiddels zo'n honderd meter van de spoel afgetrokken en er loopt nog steeds lijn door. Ik probeer de druk iets te verhogen maar daar wil de vis niets van weten. Ik begin me een klein beetje zorgen te maken. De lijn blijft met een razende vaart doorlopen. Ik vind het mooi geweest en draai de slip aan. De vis keert en er verschijnen grote wielingen aan de oppervlakte. Om het te zien heb je wel bijna een verrekijker nodig!
Ik ben intussen al zo'n tien minuten bezig. De vis duikt de diepte weer in en gaat een potje nukkig zitten te doen. Onmiskenbaar gedrag van grote karper. Alleen hoe groot? M'n laatste dertiger is alweer van een poosje geleden. Nu is het ook nog zo dat het vangen van een dertiger op de boezem geen dagelijkse kost is. Het gaat traag en gestaag. Langzaam komt de vis dichterbij. De driltijd is nu bijna een kwartier. Best fijn en genieten, maar ik wil nu nog maar één ding en dat is het beest op de mat. Het lukt! Na zeventien minuten bloed, zweet en tranen kan ik het net schuiven onder een prachtige schubkarper. Ik kan een kleine emotie niet onderdrukken. Hier doe je het voor! Dagen lang observeren, voeren, lijntjes kopen, zoeken, peilen en ga zo maar door levert uiteindelijk de ultieme en welverdiende beloning op.
De schub is éénennegentig centimeter en iets boven de dertig pond.
En dan......heb je eindelijk die felbegeerde vis en zijn de foto's niet goed gelukt. Je zal het meemaken. Er zit vocht op, in of tussen de lens, maar de foto's zijn niet haarscherp. Uit respect voor de vis heb ik besloten niet met een bewaarzak te rommelen en de vis snel z'n vrijheid terug te geven.
Gelukkig heb ik met een bewerkingsprogramma nog wat kunnen herstellen. De vis is ongeschonden weer terug en dat is ook het voornaamste. De Milky Scopex heeft me weer een grote dienst bewezen en ga dan ook vol vertrouwen het najaar tegemoed. Eerst maar het hittegolfje uitluimelen in de vorm van wat gepiel op het NZ-kanaal.
Hieronder de resterende pics.

                               Wat een schoonheid!!

                               De vertrouwde linkerflank