Cultuurwaterwetenschap.

Twee weken geleden. Er word vorst voorspeld. Serieuze vorst. De Europese en Amerikaanse "'15 daagse"' gaan precies eenzelfde richting uit. Voor ons vissers, de verkeerde afgeslagen weg.
Toch moeten we en zallen we. Het is de laatste dagen een graad of tien geweest met eindeloze zuidwesters en lagedruk. Ideaal om een januariekarper te strikken. We kozen voor cultuurwater. Goed bestand, lekker overzichtelijk en toch net even lekker buiten de stad. Ingewikkeld doen kan tenslotte het hele jaar nog.

We brommeren een beetje doelloos rond. Ringvaartje? Nuh. Trekvaartje? Tja, niet gevoerd.
We belanden in het bos. Lekker rustig hier. Hé! Ik zie er ééntje springen!
We parkeren de scootertjes in de blubber en pakken vol overtuiging uit. We strooien met wat bollen tegen een eilandje en een rietkraagje. Rigje erop en klaar. Die beetmelder zal zo wel gaan gillen.
Hoe origineel? Het eerste uurtje gebeurd er "verassend" genoeg helemaal niets.

                             
                               Lekker in het stramien

Even later komen er twee vissers aangelopen. Er word nauwelijks gegroet. Vrolijk zwiepen zij hun aasjes het wijd op. We gniffelen een beetje onder het pluutje. Dat gniffelen word al gauw een oeh en een aah. Binnen een uur liggen er bij de buren al vier vissen op de mat. Toeval bestaat gelukkig nog, maar ik ben de eerste die zich meteen gaat afvragen hoe dit kan. Ik zie grote voerballen richting horizon verdwijnen. Wij doen hier iets gruwelijk fout! Het boezemvissen op karper is prachtig en geeft een hoop avontuur, maar het maakt je zo ontzettend lomp.
Tijd om er over na te denken heb ik niet. M'n rechter beetmelder gilt het uit. Voor januariebegrippen een forse run. M'n eerste karper van 2013 word geland. Een schubkarpertje op een stinkende knoflook pop-up. Het arme beestje krijgt er zelfs tranen van in de ogen.

Fons krijgt beet. De enigste brasem van de vijver duikt precies op zijn pop-upje.
De buren vangen vrolijk door. Het zijn geen mega biggen, maar we krijgen een behoorlijk pak slaag.
We komen op een ideetje. We snellen naar de tackle-shop voor wat grondvoer, naar de Appie voor wat blikmais en zoeken op zolder naar wat verdwaalde feederkorfjes. De dag daarop zijn we terug.
Het lompe en zware word ingeruild voor licht en vernuftig. Het werkt! Vanaf het begin is het raak, en  mogen we zelfs meerdere dubbelruns begroeten! In deze komkommertijd, nooit weg!

We eindigen deze dag met éénentwintig karpertjes. De zwaarste mocht Fons landen. Een pondje of zes.
Een leuk alternatief in deze koude en donkere maand. 
Dit plezier was ook maar van korte duur. De zaterdag voor de echte kou inval proberen we het nog één keertje.
Grappig om te zien en te merken, was dat deze weersomslag ook op deze goed gevulde cultuurwatertjes wel degelijk van invloed was. De vis sprong niet meer en na een dag hard werken, waren we drie vissen rijker.

Nu ik dit blog, zucht het land over een paar sneeuwvlokjes, defecte Fyra's, demente ijsmeesters en een recordfile.
Tijd voor een beursje, en daarna gewoon lekker de lente in!