Boezemsecrets - Een Valkenswaarder die niet kon.

Ik kom graag geloofwaardig over. In het karperwereldje draait het vaak om cijfertjes. In mei 2010  moest ik mij in alle bochten wringen om een vis te verantwoorden. Ik twijfelde bijna aan mezelf, nog meer aan m'n unstertje.

Dat unstertje is toch niet de minste. Een heuze Reuben Heaton. Wel een staaffie en geen klok, maar het merk heeft toch een grote en geijkte naam. Ik koos voor het saltertje i.v.m het reiscomfort. Ik vis tenslotte samen met het brommertje. Hard en software moeten soms ingenieus samengepakt en vervoerd worden. Een klok neemt dan al gauw teveel ruimte in beslag.
Zo toog ik richting boezem.  Twee bancksticks, twee hengeltjes, schepnet en een matje. De dag werd een dag. Staalblauwe luchten, de eerste boerenzwaluwen, gier door de neus en beginnend paaiende karpers. Het was die dag voorjaar als "the state of the art"!

De paaiende karpers zijn altijd een prachtig schouwspel. Die bewuste dag, toch iets verontrustend. Het begint met een paartje. Je denkt van; valt wel mee, het begin is er, todat er een stuk of vijftig onder je hengeltoppen liggen te batsen! Het kan snel gaan!
Ook tijdens de paai is er altijd kans en zitten er altijd wel één of twee vissen sneaky het laatse kruimeltje weg te azen.
Het is al na tien minuten raak. Een klein spiegeltje word gehaakt en geland. Primeurtje in deze, is dat de vis van een ander project afkomstig is. Ik zit goed. Ik zit in een allegaartje van vis, wat nu even gezellig samenkomt.

Na dit spiegeltje blijft het stil. Niet onder m'n hengeltoppen. Het paaifestijn word met het uur heviger.
Mooie dikke schubs en enkele fantastisch ogende spiegels komen langszwemmen.
Ik krijg de ene na de andere lijnzwemmer te verduren. Er gaat uit balorigheid een hengel op het kale wijd. Het duurt een dik uur als ik volkomen verrast sta te kijken naar een zenuwachtig dansende swinger, een kromme hengeltop en een paniekerig geluid uit de delkim. Dat achterloze worpje op het wijd kon niet, maar het gebeurd!
De vis blijft een tijdje in de vaargeul "hangen". Deze voelt goed. Boezemberen kunnen behoorlijk nukkig doen. De dril is gaaf, zoals eigenlijk alle drils gaaf zijn. Om een lang verhaal kort te maken ligt er even later een prachtige dikke spiegel op de mat. Ik denk aan een mooie twintigplusser.
Het streepje van het unstertje slaat door. Vijftieneneenhalve kilo. Dit kan niet! Een dertigpondsprojekkie kwam in 2010 nou niet elke dag op de mat. Ik zak de vis voor heel even. Het zal een minuut of vijf zijn geweest. Ik was toch niet van de cijfertjes?
De mat word apart gewogen en de unster word op nul afgesteld. Ik heb vertrouwen in mijn salter. Zelfs reiskoffers zijn er mee gewogen. Op de luchthaven kreeg ik altijd een fijn, maar ook bevestigend bericht. Geen overgewicht voor één keer.
Ik wil nu snel handelen om de vis weer de vrijheid te geven. Zelfontspanner op stand-by, staafje en mat gereed. Ik weeg nogmaals. Vijftieneneenhalve kilo. Ik rond naar beneden af.
In een jubelstemming tuf ik even later na huis. Ik meld de vis aan Joris en krijg al vrij snel een leuk verhaal over de desbetreffende spiegel. Uitzetting 1998 en van een goed ras.
Blij maar ook verrast check ik nogmaals de salter. Ik kijk en vergelijk. Dat ding is gewoon zuiver. Drie weken later krijg ik een mail terug. De Valkenswaarder is opnieuw gevangen. Tweeëntwintig pond om precies te zijn. Wederom twijfel. De vis heeft meer dan acht pond verloren in drie weken!
Het moet haast wel kuit geweest zijn. De vis is terug waar die op hoort. Het was ook een vis die eigenlijk niet kon.

                                Check het verschil!