Winterkarperen (Deel 1): Een vliegende start.

Allereerst wil ik alle lezers een prachtig 2014 wensen. Hopelijk word het een supergezond jaar voor iedereen en dat iedereen maar z'n droomvangst mag vangen!
De wintervisserij is al een aardig eindje op weg. Alleen van winter kunnen we niet echt spreken. Een soort van late herfst of vroeg voorjaar past op dit moment van schrijven beter op z'n plaats.
Toch meten we de watertemperatuur al geruime tijd onder de tien graden. De visserij is met de nodige en geniepige aanpassingen in combinatie met die watertemperatuur, dus wel winters.

Er was dit jaar nog genoeg tijd om een zogenaamde winterstek op te bouwen. Diep in het najaar zijn er een aantal plekjes van regelmatig en kleine beetjes voer voorzien. Was dit echt nodig? Tot op dit moment, heb ik het idee dat de karper zich nog genoeg verplaatst en nog aan het zwemmen is. Denk je de ene dag dat ze op een zogenaamde 'winterholding' liggen, zijn ze de volgende dag weer spoorloos!

                     Ondiepe zandplaat met riet, vol in het winterzonnetje. Winterholding?



 Ondanks die wispelturigheid, bezoeken we toch maar regelmatig de voerplekjes waar we denken dat ze op dat moment zitten. Een karper heeft vinnen, nietwaar?
Gek genoeg, waar vorig jaar op de cultuurwatertjes alle remmen los gingen, krijgen we nu werkelijk geen schub gevangen. De bodem stinkt er naar rotte eieren en het blad ligt driedubbel op elkaar. De karper hebben we er niet gevonden. Op het wat grotere water waar het vanaf nu wat taaier zou moeten zijn, lukt het wel met enige regelmaat. Het is zeker niet elke sessie bingo. Zo ik al eerder verhaalde, de karper zwemt door het zachte weer nog van hot naar her, en bezoekt af en toe het voerplekje. Kwestie van juiste timing en een beetje geluk zijn nu nodig.We laten in ieder geval niets aan het toeval over. Er word gevist met ultra korte onderlijntjes en het bijvoeren gebeurd met kleine pva zakjes.

                                   Geniepige onderlijntjes en kleine pva zakjes



 Winterkarperen is eigenlijk verdomde simpel. Het eist nu alleen een klein beetje doorzettingsvermogen. Elke dag trouw wat bolletjes strooien in weer en wind, en ook tijdens een sessie is het niet het mooiste weer van de wereld. Een zachte winter brengt lang niet altijd mooi weer!
Winterkarpers zijn echte zonaanbidders. Ondiep vissen bied dan uitkomst. Maar waar drop je het onderlijntje als het bewolkt en regenachtig is, zoals bijna elke dag in deze (winter). De holdingplekken blijven dan toch echt favoriet. De vangtijden zijn nu eens lekker niet in de nacht of vroege ochtend. Winterkarperen betekend uitslapen!
De eerste sessie met Fons hebben we een vliegende start. Er staat een beste kabbel op het water en er trekken stevige buien over. Buitenluchttemperatuur is acht graden, De watertemperatuur is een graadje lager. Ondanks het ruige en bewolkte weer, vertrouwen we op een goede afloop.
Klokslag half tien gebeurd het. Niet een zeikerige winteraanbeet, maar een volle run! Zo hard gaan ze in de zomer nog geeneens. De dril is heftig en duurt lang. Ik ben verrast door de sterkte van de vis. Zeven maal giert de slip het uit. De vis, een mooie schub, heeft werkelijk alles gegeven en ligt uiteindelijk uitgeteld in het schepnet. De winterkleuren zijn goed zichtbaar. Opvallend is de afwezigheid van luis op de schubben. Mijn vermoeden word hiermee waarschijnlijk bevestigd dat de karper nog flink aan de zwem is.


                          

                                       
                                                Winters goudklompje! 

 

Blij door de mooie bevestiging, gooi ik de rig op hetzelfde stekje. Ik zag immers tijdens de dril een karper springen op tien meter buiten het voerplekje. Ze liggen er!
Het duurt tot twaalf uur wanneer diezelfde hengel weer vertrekt. De run is wederom snoeihard. De hengel gaat tot aan de delkim krom! Ook deze vis is nog goed wakker en laat me alle hoeken van het water zien.
Deze schub is donkerder van kleur, maar in topconditie. De high-fiven met Fons worden geslagen.

                                                    Eén bonk brute power!




Drie hengels liggen er voor spek en bonen bij. Er is één hengel die productief is. Een beetje frustrerend, maar we mogen niet klagen. Ik stel met Fons voor, om 'run om run' te vissen. Het is een klein kwartiertje later als diezelfde hengel weer tot leven komt. De aanbeet is weer onverminderd hard. Fons graait naar de hengel en een lange dril volgt. Ook deze vis weet van geen ophouden. De vis trekt echte boeggolven aan de oppervlakte. Vreemd, omdat er normaal gesproken word gedoken en het spel op diepte verder gaat. Deze vis blijft echter net onder de oppervlakte bezig. De dril is zo apart en heftig, dat Fons denkt aan een snoek.
Uiteindelijk komt de vis dichter onder de kant en kunnen we een hele beste spiegel waarnemen. Ik sta een beetje beverig met het schepnet in m'n handen terwijl ik het tikken van de slip hoor. Ik krijg het net onder deze winterbeer en til. Ik voel m'n onderrug en da's een goed teken!

                                        Fons met z'n welverdiende winterbeer.




We vissen tot half vier door. Er gebeurd niets meer. De aasuurtjes zijn bekend. We voeren een klein beetje bij en leven alweer uit naar een nieuw (winter)sport avontuur. Het was een vliegende start. Nu een vervolg.
Dat kon nog wel eens lastig worden, maar deze kunnen ze ons niet meer afnemen.

                                Is de vogel gevlogen?, of blijven ze nog even hangen?