Drukke natuur...

Na een piepklein motivatiedipje, zit ik weer in de karpermodus. Ik denk, ik praktiseer, ik maak nieuwe plannen. Een schuine blik naar pagina 704, een metinkje van de watertemperatuur en het inschatten over waar en wanneer. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed.

Ik denk me suf de laatste tijd. Het komt me allemaal niet aanwaaien. Gek genoeg word de motivatie om een kromme hengel te gaan halen, juist groter.
Juli is niet mijn favoriete karpermaand. Het water ligt op z'n gat, de bouwvak begonnen en de alsmaar toenemende drukte op het water. Voornamelijk verwondering over het laatste. Daarover meer in een volgende update, waar ik mijn frustraties even lekker ga botvieren op mijn 'veilige' blogje.
Goed, er werd gehengeld. Vismaat Fons en ik hadden twee stekken op het oog. Beiden totaal verschillend. De één middenin de natuur, de ander onooglijk met beton, hout en staal.

     Natuur middenin de stad. Een wadvogel (Scholekster) tussen de ganzenstront die een zwanenmossel verorberd.


Beide stekken hebben zijn voor en nadelen. De voordelen zijn uiteraard de regelmatige aanwezigheid van karper, het nadeel de grote drukte aldaar. Op de natuurstek is het gevalletje toplood regelrechte suicide door de vele stenen onder de kant. Op de betonstek kan het toploodje van dienst zijn, alleen vissen we daar weer tegen obstakels aan. De aanbeet komt dan een fractie later. In beide gevallen scherp zijn dus!
Het weer nodigt mij nou niet echt uit om een flink potje te gaan karperen. Loom, weinig wind en net iets te warm. Twee korte weersomslagen tijdens deze twee sessietjes bieden wel hoop.

Vissen met toplood tegen obstakels. De boel staat potdicht, de delkim op standje zes en bij het eerste piepje gelijk in de hengel! Nachtvissen is hier not done!!

Op de natuurstek plannen we een weekend. Tegen beter weten in. Het is filevaren op de boezem. Sloepjes komen veel te dicht onder de kant en ééntje maakt het wel erg bont, door bijna m'n hengeltoppen er af te varen! Het kost me twee onderlijnen. Ik had na tien minuten al bijna weer ingepakt. De invallende duisternis geeft dan die langverwachte rust, maar een run blijft uit. Pas om 'smorgens zes uur is het bingo. Een streep van een aanbeet en een prachtige dril, brengt een mooie boezemschub op de mat. De vis is goed beschadigd. En laat dat goed maar achterwege. Restanten van paai? Slachtoffer van het bootjesgeweld? Het blijkt het enige wapenfeit van het geplande weekend. We pakken voortijdig in. Bootjes 'all over the place' en een wedstrijd van het Nederlands elftal zijn prima excuses om de sessie af te breken.

                     Het enige wapenfeit van een mislukt weekend

Een weekend later is de betonstek aan de beurt. Qua drukte en weer, hetzelfde verhaal. Nu kunnen we wel met toplood aan de gang, maar zitten scherper dan een mes achter een bos hengels! Visserij die eigenlijk maar een paar uur is vol te houden. Effectief gesproken, dan eigenlijk.
Ik krijg al gauw een piep en een diep doorbuigende hengeltop te verduren. Ik gris naar de hengel en blok! Een losschieter! Een spelletje van all in the game. Buigen of barsten!
Even later is Fons aan de beurt. Een snelle reflex geeft een kromme hengel tot aan het handvat. De vis scheert (zoals het moet) langs de obstakels en knalt het wijd op. Een rustige dril volgt. Vaak zijn dit de betere vissen. En dat blijkt. Een prachtige spiegelkarper verschijnt aan de oppervlakte en even later worden er handen geschud. Verdere actie blijft uit, of het moeten wel de bootjes zijn, die rustig van hun bouwvak genieten...