De volschub en de wespensteek...

De titel is zeker geen sprookje. De vissen die we vorige week vingen, zeker wel.
Fons heeft drie dagen trouw gevoerd. Ik moet deze week en ook de aankomende week verstek laten gaan met de voerbeurten. Mijn rijexamen kom nu snel dichterbij en train intensief.

Invoegen, voorsorteren en voorrang verlenen, lukt aardig. Nu is het de truc om goed in het hoofd van de examinator te komen. Met je rijkwaliteiten heeft het tegenwoordige examen allang niets meer te maken. Goed, ik train me suf dus. Een goede voorbereiding is het halve werk. Zie maar bij ons geliefde hobby; karpervissen.
Fons opteert voor een rustige maar wel strategische stek. Ik stem er mee in. Eigenlijk heb ik wel wat anders aan m'n hoofd. Een dagje relaxen tussen al die kwasimodo's op de snelweg doet me goed. Autorijden in Nederland ga ik niet leuk vinden, maar we hebben in de toekomst wel een aantal buurtlandjes op het oog. Met de scooter word dat ook een hachelijke onderneming, nietwaar?

Voorlopig is ons wereldje 'klein', maar wel ééntje met verschrikkelijk veel water. Kortom er is dus nog genoeg te beleven en te vangen.

                      Rustig en relaxed. Genieten is het motto in 2014!

De dag begint veel belovend. Deze zou in een domper eindigen, maar daarover later meer.
De wind neemt s'morgens al gauw toe en de eerste felle buien komen tot ontwikkeling. Ideaal visweer dus!
De eerste aanbeet laat wel even op zich wachten, maar komt uiteindelijk wel. Het zijn vaak de momenten dat je het niet verwacht. Onderlijntjes, koffiebeker en pva zakjes door de lucht.... U kent het wel.
De vis is tot mijn verbazing weer een prachtig schilderijtje. Nooit gezien of gevangen. Leuk!

Even later mag Fons drillen. Even werd het spannend tegen de overhangende takken, maar een echte kans om deze te bereiken krijgt deze nooit. Het is warempel weer een spiegel! We kunnen de laatste weken weinig fout doen. Gezien de weersvoorspellingen voor de komende week kan het eigenlijk alleen maar beter worden. Dat belooft nog wat!

 Er worden foto's gemaakt en een filmpje geschoten. We schudden de handen en proosten met behulp van een koud biertje. Dan gebeurd er iets, waar ik al jaren schrik voor had. Het blikje stond nog maar net open. Na het uitwassen van mijn schepnet, nam ik een enthousiaste slok. Iets te enthousiast!
Ik voel onmiddelijk een heftige prik aan de binnenkant van m'n lip en heb beet tussen m'n tanden. Ik spuug iets uit. In een reflex. Iets wat de boer niet kent, vreet ie niet. Mijn vermoeden blijkt een juiste. Een wesp! Ik voel me gek genoeg opgelucht. Als het beestje doorgeschoten was naar m'n keel, had ik dit nu niet kunnen typen. Er is even paniek. Ik licht meteen Fons in. Als ik wegval, 112 bellen. Fons blijft cool.
Ik ben namelijk zwaar allergisch voor die nuttige beestjes. Fons weet dit en handelt er naar. Ik blijf op de been en vis verder. De zwelling komt wel, de blackout blijft uit.
Een harde les was het wel. Ik heb een afspraak gemaakt met een specialist in het AMC. Een injectienaald met anti-gif moet uitkomst bieden.
We blijven tenslotte gast in de natuur en daar moeten we met respect mee omgaan. Dingen zoals tekenbeten en wespensteken kunnen nou eenmaal gebeuren, en we moeten daar voorzichtig naar handelen.
Je zal maar sportvisser in de Outback zijn geweest!