De Halloween sessies.

In het afgelopen voorjaar spookte er een plannetje door onze hoofden. Het zou moeten gebeuren tijdens Halloween. Waterdichte kleding werd aangeschaft en er werden langere tentharingen gekocht. Zo begin november zou het wel eens letterlijk en figuurlijk kunnen gaan spoken.



Het plan was doodeenvoudig. Lees even verder met me mee. Er is geen sprake van geheimschrijverij en deel alles met jullie. Dat klaart de lucht.

In het begin van het jaar spiek ik altijd even op de Bosbaankalender. Niet echt om te kijken of ik er daar een flinke sessie tegenaan kan gooien, maar meer in het belang voor de leden van de AHV.
Deze kalender ziet er voor de 'locals' niet echt rooskleurig uit. Het wereldkampioenschap roeien vind hier dit jaar plaats. Er zal door onze roeivrienden dus getraind moeten worden. Achteraf heeft dit weinig tot niets op geleverd, maar dit terzijde.
De 'ballen' liggen dus bijna het gehele jaar in dit water. Iets wat de visserij onmogelijk maakt en zelfs verboden is!
Als lid van de Karpercomissie van de AHV, heb ik hier wel eens slapeloze nachten van gehad. Je komt immers op, voor de belangen van vele karpervissende leden. Met de nadruk en alle respect voor de wat oudere leden. Die klimmen niet meer over hekken en sluipen ook niet meer door bramenstruiken heen. Hun hele leven en bijkomend pensioentje ligt aan 'de baan'. Dan moet je ze dus ook 'fatsoenlijk' viswater kunnen bieden.
Alternatieven bedenken is dan best een uitdagende zaak en niet zo maar even opgelost. Of dit probleem ooit opgelost kan worden is nog maar zeer de vraag. Ik kan hier in ieder geval ontkrachten, dat de vereniging hier helemaal niets aan doet. Vele andere belangen spelen hier een rol en is moeilijk oplosbaar. We blijven puzzelen voor wat meer visbare dagen.

Ik kijk nog een keer op de kalender. Het eerste weekend van november gaan 'de ballen' er dan sinds april, eindelijk en definitief voor de resterende tijd uit.
Ik bespreek het plan met vismaat Fons. Die heeft wel oren naar een weekendje 'hard werken'.
De vis zou immers hongerig moeten zijn en de lijndruk tot dan toe; nihil. Ook zou, gezien het tijdstip de drukte wel meevallen.

Achteraf kwamen we hier van een koude kermis terug. We waren niet de enigen die daar zo over dachten. De groene paddenstoelen waren afgelopen weekend werkelijk niet te tellen!
Dat de Bosbaan nog leeft bij heel veel mensen is me wel duidelijk geworden. Ik ga me hier niet uitlaten over de vistechnieken van sommige, maar het onderstreept het belang. Het belang van de leden. Er is genoeg te vergaderen!

Ik moet het geplande weekend verstek laten gaan. Mijn werkrooster staat dit weekend ingepland en kan er niet onderuit. Fons zet het plan door en vismaat Peter schuift een nacht bij hem aan. Om toch een graantje mee te pikken heb ik besloten om er twee avondsessies van te maken en gezellig na het werk mee te vissen. Zo gezegd, zo gedaan.

Het weer is te mooi. Temperatuurrecords voor begin november worden verbroken. Het is nagenoeg windstil. Geen 'baanomstandigheden'. Het eerste avondje levert mij dan ook op een terugzakker na, niets op. Als ik net huiswaarts wil keren, krijgt Fons een truttige aanbeet. Het lijkt op brasem of een hele dikke slome karper. Het is het laatste. Voor bosbaanbegrippen een prachtige vis. De vis is puntgaaf en heeft een prachtige grote staart. Een mooi begin voor Fons.

Bij thuiskomst krijg ik nog een sms-je van hem. De tweede is binnen. Een mooi beschubd spiegeltje.
Daarna is het stil en val ik in een diepe slaap. In plaats van mijn wekker, word ik s'morgens gewekt door een berichtje van Fons.
Het heeft de hele nacht lekker doorgelopen en vangt in totaal negen vissen. Een beetje gebroken was ie wel, zeker omdat het om de vijfenveertig minuten raak was. Zo kom je ook niet aan nachtrust toe, maar daarom zit je tenslotte ook s'nachts te vissen.

Peter schuift zaterdagmiddag aan. Hij treft het. De gehele dag gebeurd er helemaal niets op de baan, op een enkel gevangen vis aan de overkant, na. Hij put hoop uit de eerder gevangen vissen in het donker. Veel tijd om hierover na te denken heeft hij niet, als ie tien minuten later met een kromme hengel staat. Ook deze vis mag er wezen!

In de avond scooter ik zonder vangstbedoelingen naar de baan.  Gezelligheid staat voorop. Twee rigjes krijgen een ferme zwiep en voor de zekerheid zet ik de delkims maar aan. Na de vangst van Peter is er niets meer gebeurd. Ik verwacht er dan ook weinig van.
Na een goed half uurtje komt een hengel van Fons weer tot leven. De duisternis is net ingevallen. De run is ontzettend hard. Je hoorde de spoel gewoon tollen. Het is een kleine krachtpatser van een schubkarper. Lekker! Het zou dus moeten kunnen in het donker. Ook staat er een vleugje meer wind uit het zuidwesten.
Het kampement aan de overkant zint mij niet. Het is er druk. Drukte, die ik gelukkig niet gewend ben. Als er binnen een straal van tweehonderd meter, zestig lijnen te water liggen, geeft dat te denken. Bij de vis ook!
Even later krijg ik een trage terugzakker. Ik verwacht een brasem maar blijkt toch een mooie schubkarper. Ik los de vis voor het net. Jammer, maar teleurgesteld ben ik allerminst. De rig krijgt wederom een zwiep naar ergens. Een koud uurtje later krijg ik een echte run. Zonder twijfel, de heftigste van het jaar. Even denk ik dat de delkim het begeeft!
De vis heeft er zin in en ik geniet van een vrije dril. Ook nu is het een mooie schub.

De rest van mijn vrije tijd blijft het opvallend rustig. Het zou moeten kunnen. Het is bewolkt en de wind zet nog een klein tandje bij. Ik moet zondag weer aan de arbeid en wens de boys nog een mooie vangst toe.
In de ochtendpauze op mijn werk, krijg ik nog een berichtje; Was niet veel. Nog twee bij gevangen.
Het plan is redelijk geslaagd. Fons vangt elf vissen, Peter blijft op die ene mooie steken en ik mag helemaal niet klagen.
Gezien de overige vissers op de baan, mogen we zeker niet klagen.
Uit betrouwbare bron bleef het op de televisiestek van Piet Vogel het hele weekend angstvallig stil.

De eindconclusie van dit Halloweenweekend is uiteindelijk; ééns maar nooit meer.
Kennelijk zijn we deze fase ontgroeid en verlangen alleen nog maar naar ruim sop en zwiepende rietkragen. Dit doet niets af aan een fantastisch viswater als de Bosbaan. Bijna iedere karpervisser heeft hier wel eens gehengeld en het blijft zeker voor de jeugd een prachtig leerwater. Ook voor de ouderen is het een prima omgeving om het pensioen te slijten.
Het opent wel weer een nieuwe weg naar mooie avonturen op het grote water. Die staan met een beetje mazzel nog steeds voor de deur, dit jaar.

Ik ga alvast wat voeren...