In balans...

Rust!... Niet alleen qua mensen en bootjes. Ook de beetmelders zwijgen inmiddels wat vaker.
Het zou nog zeker moeten kunnen om wat aanbeten  te krijgen, maar de 'schwung' is er wel een beetje uit. Niets gaat meer vanzelf. Aan het werk dus!

En aan het werk kan ik! Mijn rooster tot de kerst ziet er vol uit. Eerst waren daar mijn rijlessen. Elke vrije dag werd ingevuld om zo goed mogelijk aan het herexamen ter verschijnen. Dat heeft me geen windeieren gelegd. Ik ben met glans geslaagd! Niet cum laude overigens. Ik vergat bij het uitstappen mijn licht uit te doen. Schoonheidsfoutje.


Een euforisch gevoel maakt zich meester over mij als ik aan de tafel van het CBR samen met mijn rijinstructeur, van de examinator te horen krijg dat ik geslaagd ben. Ik ben tenslotte ook geen achttien meer, dus geeft dit een heerlijk gevoel. Een gevoel dat ik iets achter me kan laten. Zoiets van een target vangen waar je al vijftien jaar achteraan hobbelt.
Dit opent ook nieuwe deuren voor nieuwe avonturen. Als er straks ook nog auto beschikbaar komt, ben ik niet meer te houden! De 'reach' word dan tenslotte iets groter dan mijn scootertje.
Door alle drukte, werk en afspraken staat het vissen op een lager pitje. Sterker nog; ik heb het voor even aan de kant geschoven. Het seizoen heeft er ingehakt. Dat begin ik nu te voelen. Ik was toch geen achttien meer?

Stoppen kan ik niet. Het is net zoals met roken. Onmogelijk!
En toch is het goed zo. Mijn leven is goed. Alles is in balans.

                                        Ik voel dat het goed is. Alles in balans...


Qua vistijd zien de maanden november en december er niet echt rooskleurig uit. Het worden slechts enkele dagen of af en toe een avondje. In die avondjes geloof ik niet. Ik vind het maar half werk. Ik heb ook zelden goed gevangen in de avond. Laat staan in deze tijd van het jaar. Toch ga ik het proberen.

Ik heb een stek dichtbij huis gevonden. Gelukkig heb ik nog vismaten die mij op wateren kunnen attenderen, als ik het even niet meer weet.
We vingen (Zie; Geen glazen bol) de eerste sessie meteen vier vissen op de 'winterplek'.
Deze plek voldoet aan bijna alle eisen van een winterstek. Alleen de diepte baart me zorgen. Ik kom niet verder dan zestig centimeter water. Gooi ik verder, dan lig ik op anderhalve meter, alleen ligt mijn rig dan een meter in de prut.

Van die spaarzame dagen dat ik kan vissen, wil ik ze het liefste zonnig hebben. Ik geloof in hongerige winterkarpers die een zonnig en ondiep plaatje komen opzoeken.
Na de sessie van vier vissen, word er drie keer geblankt. Slaat het voer niet aan? Is het dressuur? Toch te ondiep?
Normaliter ben ik dan al klaar op een plek. Hier heb ik geen zin in. Toch rest mij weinig keus gezien de tijd om even rustig te kunnen hengelen.

                                          Spaarzame, rustige en zonnige dagen. 



Dan maar blanken, f***k it!

Dit was zo ongeveer de quote voor mijn vijfde sessietje op de winterplek. Ik was compleet gestopt met voeren. Het zou instant response (zoals dat zo mooi heet) moeten worden. Een pva zakje en wat losse bollen voor de sier erbij, en gezellig in het ochtendzonnetje een paar uur lekker blanken.

Aan de omstandigheden ligt het niet. Er schijnt een flauw zonnetje en de wind is zwak uit zuidelijke richtingen. Na vijf minuten is er al leven. De swinger schud zenuwachtig heen en weer. Ik vang een brasem. Zo'n mooie roestbruine. Perfect in balans.

Het is mijn eerste brasem van het betreffende water. Die brasem geeft mij hoop voor de twee resterende uurtjes. Ik voer wat bolletjes bij. Ik haak een pva zakje aan de rig en gooi opnieuw in.
Er springt werkelijk een gigant van een karper aan de overkant van het water. Helaas onbereikbaar. Ik fluister tegen mezelf; "zeker een dertiger".
Tien minuten later springt er nog zo'n bak van een karper. Het is nu alleen onder mijn eigen kant.
Ik schrik me werkelijk het apenlazerus! Zo dichtbij was het.

De hoop neemt toe. Ze zitten er!
Dat kleine beetje kruim rond het haakaas en de 'single' bolletjes eromheen zou toch op moeten vallen op het alras wordende heldere water.
Er klinken een paar zenuwachtige piepen uit de delkim. Een schokkende hengeltop zorgt voor brasem numero twee. Ik herhaal het ritueel van pva en wat kleine 15 mm Krill bolletjes. Voor mij de perfecte instant voerplek. Ik zie de onderwaterbeelden al voor me. Een hele klus brasem met een enkele grote en dikke karper ertussen.
Het zal denk ik ook zo geweest zijn, want een kwartier later krijg ik eindelijk die verlossende fluiter.
Het voelt goed aan. Het zwemt niet hard.
Ik probeer de vis snel onder de kant te krijgen om de plek niet te verstoren. Ik heb opeens een angstig goed gevoel dat er meer te halen valt.
De dril gaat van een leien dakje. Dit blijft op een nieuwe plek altijd even spannend. De vis zwenkt voor even goed naar links en doet een flybye naar rechts. Onder de kant heb ik aan beide zijden overhangende takken. Daaronder is het gelukkig vrij en schoon. De vis komt boven het net. Ik ben blij verrast!

                       Drieënnegentig centimeter met een respectabel gewicht


Het is waarschijnlijk één van de oudere en lepe vissen van het water. In de zomer word het betreffende water werkelijk plat gevist. Mini-voer en slappe lijnen werken dus!

Dit sessietje is al meer dan geslaagd. Doe mij nog maar een paar van dit soort vissen, dan hoor je mij deze winter niet meer brommen.
Ik schiet een paar foto's en maak een filmpje. Ik geniet nog even goed na. Toch weer geflikt!
Niet veel later gilt diezelfde hengel het opnieuw uit. Tegelijkertijd springt er aan de rechterkant weer een hele beste. Ze zijn kennelijk los!
Deze vis is veel explosiever. Al vrij rap ben ik zo'n zestig meter lijn kwijt. Met horten en stoten komt deze langzaam dichterbij. Het is een prachtige projectspiegel!
Ook nu schiet ik wat foto's en maak een filmpje. Ik gooi de hengel opnieuw in. Ik vind het allemaal wel goed zo. Prima in balans.

Ik vis nog een half uurtje door en haak nog één brasem. Vanmiddag staan er weer afspraken op het programma.
Ik maak daarna misschien wel een grove fout. Ik ga opnieuw voeren. Met het idee in het achterhoofd, dat er karper langs het ondiepe trekt, en ze op deze manier vast te houden. Drie dagen later vis ik een avondje. De wind staat wat meer zuidoostelijk. De temperatuur is gevoelig gedaald. Zowel van de lucht als het water. Ik heb drie uur de tijd.

Binnen een mum van tijd vang ik vier brasems. Van karper geen spoor te bekennen. Ik voer rustig met kleine hoeveelheden door. Twee dagen later kan ik weer een ochtendje.
Ook nu vang ik vier brasems. Wel zie ik tot tweemaal toe een beste karper het luchtruim kiezen, maar wel op driehonderd meter afstand. Niet op het voer dus.
Ik twijfel. Waar kan ik mijn balans vinden? Ik stop wederom met voeren.
De volgende sessie is pas volgende week woensdag. Ik kan gewoonweg niet eerder. Ik twijfel.
De wind gaat de oosthoek opzoeken en de temperaturen dalen verder. Ik besluit om het bij het laatste te houden. Niet voeren.
Het word balanceren op een dun koordje!

Ik hou jullie op de hoogte!