En route...

Onderweg.

De tijd is daar om m'n vleugels te spreiden. De auto is bepakt en beladen.
Ik sta naast een ja-knikkende vismaat. Ik zie een ondeugende en twinkelende blik in z'n ogen.
We zijn rijp voor het avontuur. Vanaf nu gaan we 'en route'!
Het plan lag er afgelopen winter al. Het word me te druk in de stad. Ik loop er niet voor weg, maar nu even wel. Amsterdamse karperavonturen moeten heel even wachten. Het worden nu landelijke avonturen.

Na een belletje van vismaat Jeffrey gaat ineens alles in een stroomversnelling. Waarom wachten tot juni? Het kan immers al in het pinksterweekend.
Ik twijfel geen moment. Ik shop de Appie leeg en geef de auto een verse slok. Gas! De navigatie staat richting Duitsland.

We komen ergens halverwege de provincie Gelderland tot stilstand. De machtige IJssel kronkelt boos en onvoorspelbaar door het Gelderse landschap. Waar hier te beginnen? Deze rivier boezemt een beetje onzekerheid en ook wel angst in. Volgens de locals is het er erg taai en moeilijk. Mooi! Daar zien wij weer een uitdaging in. Goed, dit plan vooruitgeschoven, nu op weg naar onze date.

Onze date voor dit weekend is vismaat Jeffrey en zijn 'soul'mate Djinga. Djinga is een fantastisch hondje.We zijn tijdens dit weekend ook vismaatjes van elkaar geworden.

Jeffrey kent het water als z'n broekzak. Hij heeft hier een paar jaar fanatiek doorgevist.
Het is een prachtig meer met een dun maar goed bestand aan vis, weinig diepteverschillen, maar wel diep!
Het water is er zo helder alsof het zojuist uit de kraan is komen lopen. Erg tof!
We maken een kennismakingsrondje om het meer heen. We komen op de kant terecht waar de wind vol op staat te blazen.
Ik zie al snel een zwarte verschijning tot kort voor de kant voorbij zwemmen. Daarna nog één en nog één! De hele windkant ligt afgetrapt met karper!
Opvallend is de kleur van de vissen. Van chocoladebruin tot pikzwart. Prachtig!
We kunnen ons maar moeilijk beheersen om meteen de lijnen er tussen te gooien. Er word voorzichtig wat gevoerd. De vis aast!

        Linksonder is goed de helderheid van het water te zien. De vis kwam er regelmatig even kijken.

Dat de vis aast, blijkt al snel. Jeffrey laat sneaky een kort lijntje zakken in de kant met als aas een klein tijgernootje.
Hij krijgt geeneens tijd om de hengel op de steunen te leggen. Zoef! Lijn strak, hangen!
Een paar minuten daarna kijken we vol verwondering naar een klein edelschubje.

De verwachtingen zijn nu hoog. We hebben ook hoog ingezet.
Achteraf gezien, hebben we te hoog ingezet. De wind kakt eruit en het word helder. S'nachts duikt de temperatuur tot tegen het vriespunt aan. De wind is zwak en komt uit variabele richtingen. Niet bepaald gunstige omstandigheden.

Toch weet Jeffrey aan het begin van de volgende ochtend een nieuwe aanbeet te verzilveren. Een harde run en een prachtige dril. Dit kan ook niet anders. De vis vecht voor wat die waard is boven diep water.

Deze vis kwam van bijna zeven meter diepte. Opvallend diep. Zo diep vang ik 'thuis' bijna nooit m'n karpers. Ik geloof dat m'n record al heel wat jaartjes op elf meter staat.
Het weer slaat aan het eind van de middag om. Het begint te miezeren en het word gevoelig kouder.
Ik geloof niet meer in mijn kanthengels. Er is geen vis meer te bekennen. Ik zie het voer nog liggen.

Ik leen de voerboot van Jeff. In combinatie met een dieptemeter probeer ik een enkel bobbeltje in de voor de rest vlakke bodem te vinden. Van acht-komma negen meter vind ik opeens een klein en oplopend taludje die bij zes-komma-twee meter een beetje vlak begint te lopen.

De bak van de voerboot word volgestort met allerlei lekkers.
Het zal nog geen uur geduurd hebben voor deze hengel afgaat. Zo'n lekkere kneiter van een run, weet je wel.
De vis voelt goed aan. Ook nu blijft deze diep, wat weer zorgt voor een machtige dril.
Ik kan de vis al gauw waarnemen in het heldere water. Het is een fantastische chocoladebruin gekleurde schub!

Een apart kenmerkje van deze vis was zoals op de foto is te zien, de bekdraden. Deze zaten tegen het zwarte aan. Gaaf!

De miezerregen maakt na een uurtje alweer plaats voor een aangenaam avondzonnetje. De vissen springen over het gehele meer. De piepers blijven angstig stil. Dit water laat zich niet kraken!

                        Mijn uitzicht achter de tent. Dat is in Mokum moeilijk te vinden...


De tweede nacht is het weer smerig koud. De volgende ochtend vind ik een berijpte onthaakmat. Niet nat geworden helaas. Één van hoogtepunten van de nacht waren toch wel de ontelbare sterren die je in dit gebied nog kunt zien. Van lichtvervuiling is hier geen sprake. Nog zo'n gevoel, dat je er effe helemaal tussenuit bent!
Het andere hoogtepunt volgt de laatste ochtend. Jeffrey weet weer een prachtige donkere schub te vangen. Een pracht van een vis!

                                              Check die kleuren!

Fons heeft dan nog geen karper kunnen vangen. Jeff en ik bieden aan, om bij een run van wie dan ook, dat hij de hengel mag oppakken. Fons weigert resoluut. Hij wil het zelf afdwingen. Een man van de lange adem. Ik snap hem wel.

Fons speelt de laatste ochtend goed in op de situatie. In zijn  hoek springt een beste vis. Hij schiet er vrijwel meteen twintig boilies op en werpt in op de plek waar nog maar net de kringen zijn verdwenen. Hij heeft het kommetje de afgelopen dagen rustig doorgevoerd.
Tot m'n verbazing gaat zijn linkerhengel er even later toch nog vandoor. Lekker!
Fons geniet zichtbaar. Het is gewoon geen gemakkelijk water. Als het dan toch nog lukt, is de voldoening groot.
De dril verloopt niet echt van een leien dakje. De vis scheert als een dolle onder de kant door en neemt tot overmaat van ramp de andere lijnen van Fons mee. Jeff en Djinga schieten te hulp.

Uiteindelijk kan Fons ook zo'n prachtige choco-loco schub netten. Hij is 'over the moon'!

Door mijn enthousiasme is deze blog weer langer geworden dan ik had gewild. Voor de meeste spreken de afbeeldingen tot de verbeelding. Dat drillen fijn is, weten jullie al lang.

Het was gewoon zo'n ontzettend tof weekend! Anders dan anders.
Ik kan hier nog wel een A-viertje aan kwijt. Die bespaar ik jullie. Wel wil ik Jeffrey en de locals bedanken voor de geweldige gastvrijheid. Ik kan me goed voorstellen, dat als er twee mondige Mokummers je thuiswatertje om zeep willen helpen, je ineens niet meer zo gastvrij bent. Niets van dit alles! Chapeau! Tof!,Vaarwel! Bedankt!

Het verhaal is hiermee nog niet ten einde. In juni knallen we vrolijk door.
Onze vakanties zitten eraan te komen. We hebben een plan. Het word een Tour de Holland.

We beginnen in de Biesbosch en eindigen op een gracht. Wat er tussendoor glipt, krijgen jullie in juni vast en zeker mee.

Hieronder is het weekend nog eens kort samengevat in een filmpje.