The Mangroves... a nightsession

Na de sessie die ik met goed gevolg had afgesloten, zou ik hier op verder borduren.
De tweede sessie zal een nachtsessie worden. Ik wil aastijden ontdekken!




Het is lastig keuzes maken op 't moment. Het liefst zou ik op vijf verschillende wateren actief willen zijn.

Ik kan mij nou eenmaal niet opsplitsen. Tijd is er eigenlijk ook niet voor. Ik zit midden in een drukke werkweek, waar er allemaal nieuwe opdrachten voor me klaarliggen.
Nu heb ik in het voorjaar altijd weer van die overdadige plannen klaarliggen om alsnog die vijf wateren te gaan bevissen. Het moet dan tussen het werk door. Echter is mijn materiaal nog niet op orde.
Dat klinkt vreemd.

Sinds ik de trotse bezitter ben van mijn 'rainforest' groene stationwagen, is er wat veranderd. In mijzelf en in mijn visserij.
Ik kan nu snel op veel plekken komen, maar ben niet zo flexibel meer als op mijn scooter. Nu kan ik nog steeds met de scooter weg, alleen worden die nachtjes tussen het werk door onmogelijk. Gewoon teveel gedoe!
Ik spaar nog even verder voor een barrow en laat die vier andere beoogde wateren even voor wat het is. Ook zijn daar veel collegavissers actief. Ik laat ze en geef ze de ruimte om hun ding te doen.

Terug naar de mangroven. Daar lag en hopelijk ligt daar meer succes voor mij.
Ik ben een paar dagen doordeweeks vrij. Werkelijk een verademing!
Doordeweeks kan je ongestoord je gang gaan. Iedereen is druk met werk, gezin of GTST op de bank kijken.

Het voeren kan wat minder stiekem en de meeste stekken zijn altijd vrij.
Nu hoef ik me daar in de mangroven niet druk om te maken. Teveel moeite om er te komen en te vissen. Want dat is het wel!
Op het moment van schrijven zit ik onder de schrammen en bulten, van het geklauter over hekjes en struiken. Je moet er wat voor over hebben, maar daar ligt dan wel de mangroven in een oase van rust.

Bij aankomst staat er een stormachtige zuidwester.
Voor mijn gevoel doe ik er een uur over om mijn onderkomen op te zetten.
Het vissen met slappe lijnen zit er nu even niet in. Snaarstrak is nu gepast, om beter contact te houden.
Ik voer dertig boilies per rig.
Na vijf minuten ben ik al twee forse brasems rijker.
De resterende twee kilo boilies gaat er maar meteen in, verdeeld over de twee rigjes. Ik heb geen zin in een nachtelijk brasemfestijn.
Dit lijkt niet te helpen. Twintig minuten later onthaak ik brasem nummer vijf.
Er zit in ieder geval vis op de plek, zover is zeker. Ik stop met de pva zakjes.

Plotseling kakt de wind er volledig uit! Van wastrommel tot egale en rimpelloze oppervlakte.
Het begint te schemeren.
Ik gooi de lijnen nog éénmaal uit. Dit doe ik altijd net voor het donker. Ik check de Delkims. Een ritueel, wat bij mij nooit meer zal veranderen. Een kwestie van zelfvertrouwen.

Ik heb een waadpak aan. Het kan hier niet anders. De brede en lange rietkraag vraagt hierom.
De verleiding is te groot. Ik wil zolang er niks gebeurd, rustig kunnen slapen. In een waadpak is dit niet echt comfortabel. Ik trek het rubberen ding uit en kruip mijn behaaglijke slaapzakje in.

Terwijl ik net aan het indommelen ben, hoor ik een paar piepjes. Het zal toch niet weer zo'n slijmjurk zijn?
De piepjes veranderen al rap in een monotoon geluid. Yes! Een run!

Maar nu......Het waadpak ligt voor me, tegen de tentdeur aan.
Ik spring er als het ware in. Ik hijs. Ik wring. Het moet er niet uit gezien hebben. Gelukkig zijn er geen getuige.
Het lukt nog vrij snel en spring het water in. Ik waad me tussen het riet door, naar een nerveuze hengel.
De vis geeft vol gas! Ik staar naar een donker streepje, een lang en smal silhouet tussen de sterren en wat zwak maanlicht. Dit donkere streepje buigt gestaag door en veert af en toe weer terug.
Dit is nachtvissen in optima forma! Ik geniet als een dolle!
De dril is prachtig en net lang genoeg. Ik schep een lang stuk karperlijf. Ik maai in één keer goed!

De euforie maakt al gauw plaats voor een lichtelijke teleurstelling.
Ik heb deze vis verdorie al gevangen! Ik dubbel nu al, terwijl ik op dit water pas drie vissen heb gevangen!
Dit geeft nog meer reden om aan te nemen dat het bestand uiterst dun is.

De vis heeft lengte en kilo's. Een kilo erbij in vijf maanden tijd.
De bek vertoond sporen van een drukbevist verleden alhier. Jammer!

De rig gooi ik op de gok weer in. Hopelijk op het gevoerde stekje. Ik zie hier geen hand voor ogen. Echt scherp vissen kan ik 's nachts dan ook niet.

Ik word gewekt door een ware symphonie van rietgorzen, merels en ander gevogelte.
De nacht is verder rustig verlopen. De hoop op nog een run neemt alleen maar toe. Het was in de eerste sessie tenslotte dat ik in de vroege ochtend succes had.

Ik hoef niet lang te wachten. Kwart voor zes laat de 'op de gokhengel' van zich horen!
Een volle fluiter! Ik kluns mezelf weer in dat rubberen ding en plons vrolijk richting hengel.
Deze vis is boos! Zij laat me alle hoeken zien. Mooie ochtend gymnastiek, dat wel!
Die vroege ochtend drils zijn toch echt wel de mooiste. Voor me gevoel beleef ik dan alles veel meer dan in het donker.
Er verschijnt werkelijk een pracht van een schub. Nerveus schuif ik gauw het net eronder. Je zal maar een losschieter krijgen.
De vis heeft in tegenstelling tot z'n zusje een puntgave bek, is prachtig op kleur en is bijna even lang en gewichtig. Happy days!

Vooral als de schubben op de buik uit elkaar beginnen te staan, vind ik ze op z'n mooist. Stiekem misschien nog wel mooier dan een spiegelkarper.

Een kwartier later zou ik daar weer anders over denken, als de nog overgebleven hengel waar ik eigenlijk het meest van verwachtte, keihard vertrekt!

Met net een bakkie pleur en twee peuken op, gaat dit even wat makkelijker.
Deze vis 'bokt' wat. Ik kan het moeilijk peilen. Het drilt raar.

Even denk ik aan een kapitale zeelt. Naar horen zeggen, schijnen er op dit water grote te zitten.
Als ik voor het eerst een glimp van de flank kan zien, word ik even heel blij. Het is geen grote, maar een fantastisch gekleurde en getekende spiegel.

Na een paar grote sterftes, dacht ik dat deze spiegels ook naar de eeuwige jachtgronden waren verdwenen.  Het tegendeel is gelukkig waar. Daar ben ik misschien nog wel blijer om!

Ik vis tot halverwege de middag door. Ik krijg geen piep meer.
De aastijden zijn dus bekend. Niet echt spannend dus.
Ik plan nog een nachtje twee dagen later. Ik voer de stek rustig door.
Dit nachtje en vroege ochtend levert me gek genoeg op een paar brasems niets op.
Ook dat is karperen. De twijfel slaat weer toe.

Ik vind het eigenlijk wel allemaal best. Ik ben gauw tevreden.
Op de terugtocht naar huis snap ik al, het waarom.
Ik tel dertien vissen in één van de ondiepe en smalle kreekjes. Op weg naar de paaigronden.
Ik heb een kort opvangmomentje gehad en ben waarschijnlijk alweer te laat om op de stek verder succes te boeken. Weer een leermomentje!

Het zegt nog steeds veel over het bestand. Dat laat zich raden!