Linkerflanken: De pilootvis...

Valt er eigenlijk nog wel te pionieren in de hedendaagse karpervisserij? Pionieren. Het is zo'n deftig maar mooi woord.
Vroeger bestond dit fenomeen absoluut! Ademloos en zonder ook maar met m'n ogen te knipperen, las ik de avonturen van Sjef van de Hoven en Leon Hoogendijk, in één keer uit. Dat was pionieren!Weet je het alweer? Pionieren. Het kan. Op een kleine schaal. Op jou schaal!

Sinds eind mei ben ik de trotse bezitter van een boot. Denk nou niet meteen aan een platbodem met een huif erop. Nee, ik ben een simpele ziel.
Ik ben een trotse bezitter van een klein maar lief rubberen bootje. Ik vind hem of haar zo lief dat ie elke nacht naast me mag slapen. Ik aai haar en fluister het rubberen ding allerlei ondeugende dingetjes in.

De Kolibri is 2,40m, is slijtvast en robuust, heeft twee houten bankjes en een verstelbare en afneembare spiegel. Met twee prachtige roeispanen, kan ik de hele wereld aan.
Echt een boot voor een prutser zoals ik. Je kan er gewoonweg weinig fout mee doen.

Ik heb de boot gekocht met maar één doel. Op de meest onbereikbare plekken kunnen vissen. Pioniers zal je altijd houden, dus daarom ben ik ook niet helemaal zeker van me zaak. Voor mij in ieder geval nieuw. Dat boeit!

Laten we het op een onorthodoxe manier van vissen houden. Vissen op bekende en bewezen stekken, alleen met een totaal andere benadering.
Er gebeuren dan grappige dingen kan ik je vertellen.
Vorige weekend was er zo'n sessie. Samen met vismaat Fons plannen we een twee-nachter. Business as usual.
Niets spannends eigenlijk. We hebben de stek op het oog met de naderende SKP-wedstrijd van volgende maand. Een testsessie eigenlijk. De stek is al lang bekend, maar met die boot zijn we achter wat leuke dingetjes gekomen.

Is ie niet schattig? Wel met klein en high-tech vernuft aan boord.

Zo wisten we al dat we op een vrij grillige bodem zaten te vissen. Een maanlandschap is daar nog niets bij.
Vroeger, ja vroeger, werd het zaakje op de gok ingepleurd. Kijken naar een springer, voer erop en gooien maar. Lagen we toevallig een metertje dieper, jammer dan. Er sprong toch een vis?

Nu hebben we Kolibri. Kolibri doet zijn werk.
Fons doet ook een duit in het zakje en siert het ding op met een fishfinder. Dat het apparaat vis ziet, begrijpt me moeder ook nog wel. Dat boeit me dus voor geen meter. Bodemverloop! Dat wil ik zien!

Dat lukt best goed met een gemiddeld tot goed apparaat. Dat het ding een kleurenscherm heeft is leuk. Voetbal op een zwart/wit tv, is ook niet om aan te gluren.

De rigs worden keurig uitgevaren. Allerhande aas hebben we mee de boot ingenomen.
We voeren compact. Particles zijn lastig met de voerpijp te werpen, dus op deze stek nieuw.

Het levert al gauw een paar brasems op. Vissen die we hier normaliter nooit vangen. Iets doen we dan ook goed, toch?

Zaterdagochtend, klokslag acht uur. Ik krijg een prachtige run. Éentje uit het boekje.
Aan de hengeltop is nog net te zien dat de vis het spelletje niet snapt.
Ik werp al snel een blik op de boot.
Ik ga iets doen wat ik hier nog nooit gedaan heb. Ik pak de hengel en houd deze hoog. De vis neemt meters lijn. Best een beetje eng maar vooral erg onnatuurlijk. Het liefst hang ik meteen in de hengel en wil deze krom trekken.

Ik spring in de boot en Fons geeft me een duwtje, richting het ruime sop.
Ik draai me vanzelf naar de vis toe. Ik heb voor het eerst contact en krijg daarna een kortstondige rondvaart.

Ik trek de hengel even later voor het eerst goed krom. Deze gaat als een hoepeltje.
Drillen vanuit een boot is zo ontzettend kicken! Helemaal alleen op het benevelde water en het horen tikken van een nerveuze molenslip. Machtig!
Alles gaat volgens plan. Geen geschuur langs bodemobstakels, maar gewoon een vrije dril op open water.

Al snel zie ik dat het om een hele beste schubkarper gaat. Het beest zwemt vinnig rondjes om de boot. Ik draai mee. Ik voel me even 'Chief Brody'; We need a bigger boat....

Ik dril de vis helemaal uit, totdat deze helemaal moegestreden aan de oppervlakte verschijnt.
Ik was van te voren even bang voor het schepnet. Voor de steel althans. Ik vond deze wel erg lang voor de boot. Achteraf kan ik alleen maar zeggen, dat ik niets anders wil. Gek genoeg valt er met een lange steel veel meer te mannen.

De schub is gaaf! Mega lang en een mooi gewicht.

Gek genoeg zal het hier bij blijven voor mij. Fons krijgt in het donker nog een geweldige fluiter.
Hij probeert deze als vanouds vanaf de kant te drillen. Het resulteert in een jammerlijke lijnbreuk.

De tactiek die ik voor ogen had, werkt! Daar ben ik blij mee. Iets bedenken is één, iets uitvoeren is een ander verhaal.

Nu is het wachten op een stabiel weertype. Het najaar lonkt. Hopelijk word de karper iets minder wispelturiger en kan het grote schransen beginnen. De boot is in ieder geval al gedoopt!