Doordeweekse weekeinden...

Ik heb een toffe baas! Een baas die met me meedenkt. Dat er gewerkt moet er worden, staat als een paal boven water. Dat is ook leuk hoor, maar vrije tijd is kostbaar. En laat hem dat nou net goed indelen!
Op alle beoogde wateren is het onverminderd druk. Zeker in het weekend. De eerste voeroorlogjes zitten er al weer op. Drukke discussies op Facebook en fora's.
Door een toevalligheid kom ik tot de ontdekking dat ik te maken heb met een 'collegavoerder' op m'n thuiswater. Ik kwam hem een paar keer tegen. Voerend, maar ook vissend.
Pech? Ach ja, het was een oude stek waar ik het afgelopen jaar diverse keren heb mogen vissen.
Door hem de huid vol te schelden, bereik je immers bar weinig. Ik ga de confrontatie aan en begin een open gesprek. De stek was toch al verleden tijd. We babbelen wat over het bestand, het nut van projectspiegels en steken een boom op over voeren en aas.
Daar bereik je een hoop mee. Zo niet alles.
Het is de manier om een verbond te sluiten. Je kan een water nou eenmaal niet claimen.
Het lukt! We wisselen Facebookaccounts uit en houden elkaar op de hoogte. Kleine afspraken worden gemaakt. Ik de ene kant, jij de andere kant van het water. Het gaat gelukkig allemaal goed. Het is tenslotte ook afwachten met wat voor vlees je in de kuip te maken hebt.
Afgelopen week kreeg ik zelfs zijn vangsten doorgemaild. Ik kon zelfs wat schubkarpers matchen.
Afijn, da's één zorg minder.
De drukte op overige wateren baart me echter zorgen. Zorgen over m'n eigen visserij. Ik ben namelijk behoorlijk mensenschuw.
Mijn baas bracht uitkomst. Iets waar ik al eerder over heb geschreven. Met een vaste vrije woensdag plus af en toe een aangeplakte compensatiedag, heb ik ineens weer veel mogelijkheden. De rust keert doordeweeks terug op het water en ik kan weer redelijk mijn ding doen.

Een paar woensdagen blank ik. Ik vis wat kleine sessietjes op diverse wateren.
Tot twee weken geleden. Het weer is gunstig. Het voorjaar dient zich aan en laat de watertemperatuur voor heel even, rap stijgen.

Ik heb een vrije dinsdag en woensdag tot m'n beschikking. Ik ruik mijn kans en pak meteen een nacht. Hoe zijn de aastijden op dit moment? Ik kan het nog steeds niet vinden.
Ik voer een paar dagen kleine handjes Scopex en Roasted Nut.

                                                    Een paar handjes volstaat...


Het is verder allemaal op gevoel en routine. Echter brengt dit nog niet zomaar vis op de mat.
De vissen zijn nog best wispelturig. Zo heb ik geleerd van eerdere ervaringen in het voorjaar. Ik mag ze nu graag zien. Geen vis te bekennen? Wegwezen!

Ondertussen zit ik al een avondje. Het is doodstil, maar ik geniet met volle teugen. De vis is duidelijk nog niet actief, althans dat zeg ik tegen mezelf.
Om een uur of acht zie ik in het laatste avondlicht een beste schubkarper springen. De vis komt met z'n totale lijf een meter boven het water uit. Het is een meter of tien naast de voerplek. Dat geeft vertrouwen.

Het vertrouwen krijgt een enorme deuk, als ik s'morgens wakker word van fluitende vogeltjes. Ik vind die ochtenden echt schitterend. Damp over het water, veel witvis aan het oppervlak en een waar orkest van rietzangers. Toch zijn die ochtenden na een blanknacht maar moeilijk te verteren. Ik kan er wat moeilijker van genieten.

                       Deze ochtend is wat moeilijker te verteren...

Het zetten van een bak koffie is ook routine. Zeg maar gerust een ritueel. Ik wil dan even niet gestoord worden.
Dat word ik deze keer wel. Totaal onverwacht trekt de top van m'n rechterhengel helemaal krom! Deze veert daarna helemaal terug waarbij de swinger helemaal naar beneden giert. Een aanbeet! Een rare aanbeet!
Voor m'n gevoel moet ik veertig slagen draaien om contact te krijgen met de vis. Ik krijg contact, en hoe!  De vis scheert alle kanten op, om daarna met één streep richting een takkenbos te zwemmen.

Ik stap voor de zekerheid de boot in. Het drillen is fantastisch. De ochtend is opeens weer schitterend!
De vis is een voor mij nog onbekende. Ik ben er haast van overtuigd dat het de springer van de avond daarvoor was. Met een kop van dertiger en een krom en truttig lijfje daarachter, weeg ik de vis toch maar even.
Voor vierentwintig pond, doe ik het deze ochtend.

 
De dag brengt verrassend genoeg nog meer vis. Er vertrekken hengels om elf, één en drie uur. De middag is nu kennelijk het beste. Mooie wetenschap voor de aankomende tijd, al zal ik de nachten er gewoon bij pakken. Het zal per water wel verschillen denk ik.

Over twee weken heb ik vakantie. Negen dagen om precies te zijn. Doordeweeks probeer ik toe te slaan, om in het weekend weer gezellig te 'socializen'. Ik hou jullie hiervan op de hoogte!

                                                 Één van de 'woensdagvissen'...