Gepiel...

Soms moet ik er best om lachen. Kennelijk is er een hittegolf en zomervakantie voor nodig om een hoop vissers er even keihard tegenaan te laten gaan.
Prima! Ieder zijn ding natuurlijk, maar begrijpen doe ik het allerminst. Misschien begrijp ik het 'wereldje' elk jaar wel een stukje minder.

Echt, geloof me, er word op dit moment keihard gevist. De blankers van het voorjaar blijken zich nu totaal te hebben vastgebeten in misschien wel de meest ongunstige tijd van het jaar.
Nogmaals, ieder zijn ding.

Is dit een klaagzang om mijn actuele blanks te verzachten. Het verzachten van mijn eigen leed?
Misschien wel een beetje.
Toch weet ik wel beter. Gelukkig maar. Ieder zijn ding en iedereen in zijn waarde.

Blanken doe ik trouwens niet. Althans, het is maar hoe je het interpreteert.
Zo piel ik de maand augustus door. Veel werktijd betekend weinig vistijd. Voerplekken onderhoud ik nu nog even niet. Dat spel komt straks wel.
Ik vis ogenschijnlijk onbevoerde plekken en hoop op instant resultaat. Afgedwongen door vele visuele aspecten die mijn getrainde ogen goed waarnemen.
Een enkele keer lukt het, een andere keer niet.

                               Samen met m'n zoon, een beetje pielen op de Baan.



Zo vis ik samen met Fons afgelopen week op een voor ons nieuw en totaal onbekend water.
Onbekend met hengels welteverstaan. Twee jaar geleden bezochten we het water in de winter.
Bijna ademloos staarden we ongeveer een half uur naar het water. Het water greep ons direct. Vis zagen we natuurlijk niet, maar als er vrijwel direct na aankomst een roerdomp voor je neus wegvliegt, weet je bijna al zeker dat er geen mens komt.
Gek genoeg is het water de afgelopen twee jaar op de grote stapel terecht gekomen. Tot plotseling twee weken geleden...

Als ik het weekend werk, vist Fons alleen. Hij neemt dan vaak het 'pilot' werk voor zijn rekening.
Ook voor deze visserij geld; vaak kansloos, heel soms een pareltje.
Ik bel Fons in mijn middagpauze. Nieuwsgierig vraag ik naar zijn bevindingen. Zie je ze springen?, Draait er wat? Belletjes? Allemaal korte vragen, recht op de man af.
Fons zit lekker en er gebeurd niets. Het is er heerlijk rustig. Als ik hem nog gauw even succes wens en de hoop uitspreek over een aanbeet, verdwijn ik figuurlijk in het hoge gras. Een fluiter!

Ik ga weer aan het werk, maar de fluiter zingt nog steeds rond in m'n hoofd. Wat zal het zijn geweest?
Als ik thuis kom, open ik een app-je. Mijn oogkassen vallen er bijna uit! Onderstaande foto zegt genoeg. Ik maak er geen woord meer aan vuil.

Een week later zijn we er samen. Er gebeurd deze dag helemaal niets. Het nieuwe maar mysterieuze water zal zijn geheimen niet zomaar prijsgeven. Prima toch?
Vastbijten is iets voor later.

Verder hop ik verder. Zo spring ik later in de week op een doordeweekse vrije dag samen met vismaat Rolf in de auto. Er word nauwelijks gevist. Op een verdwaald uitgelaten pennetje na dan. We hebben schik. Twee brasems en een supervoorn zijn de buit. We zijn die dag een hoop wijzer geworden.

Wat is pielen toch leuk!

                                  Een dagje pielen op de baan. Hier kwam ik voor!