Uit de comfortzone...

Wintertijd doet wat met een mens. Bij mij in ieder geval wel. Ik leef bij daglicht, soms s'nachts. Daar moet wel een legitieme reden voor zijn.
Naarmate de daglichtperiode korter word, veranderd er iets wezenlijks in mijn gedrag. Het word nu bij mij meer een soort 'huisje,boompje, beestje'.
Ik kan het op dit moment moeilijk opbrengen om s'avonds nog even door een donker bos te lopen om twee handjes boilies te voeren.
Overdag gaat dit niet. Het werk en de plicht roept.
In het donker valt ook al weinig te zien en te beleven. Mocht ik op een winterholding stuiten, wil ik daar graag aanknopingspunten bij hebben. Een belletje, een kolkje of een stofwolk. Moeilijk in het donker dus.

Ik probeer het, puur op de ligging van de stek en successen uit het verleden. Een paar handen met crushies, een peuk en weer terug naar m'n behaaglijke huisje.

Ik voer de plek anderhalve week aan voor de eerste sessie. Een woensdagochtend.
Je zal dan net zien dat de weersomstandigheden niet 'je van het' zijn.
De luchtdruk is hoog en de windrichting staat uit de verkeerde hoek. Ik vis vier uurtjes. Ik krijg geen piep. Niet echt motiverend om vol te houden.

Ik zet door. Ik voer mondjesmaat maar stug door. Ondertussen vis ik nog een sessie op een ander water in het tussenliggende weekend. Een water waar ik in de vorige blog al over verhaalde. Een succesvol feederavontuur zou een vervolg krijgen. Alleen nu vis ik 'lomp' en statisch met een boilie.
Ik vang en verrassend genoeg ook nog eens middenin de nacht. Een run om één uur en zelfs een dubbelrun om drie uur. Overdag blijft het stil. Een apart fenomeen wat ik afgelopen najaar ook in de polder meemaakte.

 Na een week probeer ik het opnieuw op de beoogde winterstek. Ook nu vis ik weer vier ochtenduurtjes. Ik zoek in de buurt na aanknopingspunten. Ik ontwaar tussen wat overhangende takken een wegstuivend stofwolkje. Karper? Snoek?
Ik zal het nooit weten. Het blijft wederom stil.
Ik geef de plek op en zoek naar wat anders.

Dat duurt niet lang! Diezelfde ochtend krijg ik een telefoontje van Rolf. Hij is aan het rammen!
Ik hoor het gehijg en voel bijna het zweet door m'n telefoon.
Ik wens hem veel succes en feliciteer hem met een paar prachtige vissen. Als er één het verdiend, is Rolf het wel.

Voor mij een groot voorbeeld betreft doorzettingsvermogen, wat weer samenhangt met een goed en gezond denkvermogen. Winterkarperen is niet alleen stug doorgaan, je moet af en toe ook je koppie gebruiken.
Dat doet Rolf!

Hij bied aan om een sessie samen op zijn voerplek te vissen. Eerst weiger ik, maar een gezellige wintersocial doet besluiten om er toch mee in te stemmen.
Deze word een succes. We vangen een paar prachtige vissen. Leuk om te vangen, maar het voelt anders. Ik heb deze vissen niet zelf afgedwongen. Wel, dat komt hopelijk vanzelf wel weer. Eerst genieten!

 Ik vis twee sessies met Rolf en laat em lekker verder rommelen.
Op het moment om een nieuwe plek te bevoeren, slaat het noodlot toe. Het gaat vriezen. Hard vriezen! Het beoogde water ligt compleet dicht. Einde oefening?

Voorlopig. Ik heb als redding nog het method-feederen. Ook dat bracht afgelopen zaterdag niets aan.
De vissen lijken voor even weer passief. Vervelend, maar dat is ook winterkarperen.
De tijd word trouwens buiten het vissen goed benut.
Afgelopen zondag was de jaarlijkse spiegelkarperuitzetting van de AHV.
Met een groot aantal vrijwilligers hebben we het klusje weer geklaard en de wateren in Amsterdam weer voorzien van vers bloed en hopelijk een rooskleurige toekomst.

Het weer gaat ondertussen op en af. Koude perioden met hoge druk worden afgewisseld met korte perioden met lage druk en milde temperaturen. Het is al een aantal maanden aan de gang. Er kan goed worden gevangen. Ook straks in december nog, al zal de timing wel moeten kloppen.
Verder zal ik weer een poging op zee gaan wagen. Voor de afwisseling.

Het jaar schiet weer aardig op. December heeft hopelijk nog een aantal verrassinkjes in petto, al is het jaar natuurlijk al meer dan geslaagd.

Het afgelopen jaar loop ik straks nog even rustig door in de vorm van twee jaaroverzichten. Altijd leuk om de dingen nog even op een rijtje te zetten. Tot dan!