Zo! Dat is een tijd geleden! Anderhalf jaar geleden om precies te zijn. In die anderhalf jaar is er nogal wat gebeurd. Lees je even met me mee?
Allereerst moet ik jullie bekennen dat ik met het bloggen eigenlijk wel klaar was. Bloggen is ingehaald door Instagram en Youtube. Vooral de jeugd is hier razend handig en snel mee. Complete filmproducties worden er in elkaar gezet. Knap en leuk om te zien, maar die wereld gaat voor mij te snel. Word ik oud? Ben ik ouderwets? Het zal wel. Ik haal m'n schouders er over op en doe m'n ding. Mede dankzij vele verzoeken pak ik de draad weer op. Een ander decor, nieuwe wateren en mooie karpers, zoals jullie al gewend waren. Verwacht geen wekelijks verhaal. Gewoon als ik wat leuks of aparts te melden heb. Het zal in ieder geval geen anderhalf jaar duren tot de volgende blog.
Zogezegd was ik er anderhalf jaar geleden wel klaar mee. Het bloggen begon me tegen te staan. Ik kon m'n verhaal niet meer kwijt. Ik was bang om een eenheidsworst te worden in die grote woestijn van karpervissen en vissers. Ik heb nu alles achtergelaten en geef een vervolg aan mijn online visdagboek. Wie het leuk vind; leest mee, wie niet; scroll snel verder. Heb ik nu helemaal stil gezeten afgelopen jaar? Nou nee in tegendeel! Mijn visuren en dagen waren wat minder frequent, maar hebben uiteindelijk weer een paar parels van karpers voort gebracht.
Anderhalf jaar geleden kwam ik ook een geweldige mooie en knappe vrouw tegen. Een vrouw waar ik lief en leed mee deel. Na een aantal negatieve ervaringen op dat gebied in het verleden is zij mijn steun en toeverlaat in werkelijk alles! En belangrijker; het is een schat! Eén nadeel, ze woont in Limburg. Dat is bijna buitenland! Maar wel een mooi buitenland! De hectiek van de randstad was ik behoorlijk beu en mijn stad, MIJN stad Amsterdam is helaas geen Amsterdam meer. Of het moeten de legio viswateren zijn die ik buiten mijn vismaten daar, het meest zal gaan missen. De haat, de afgunst en de alsmaar groeiende groep afleggers mis ik niet. Dat gaat er tot op heden in Limburg heel anders aan toe. Iets wat ik totaal niet had verwacht. Ik heb een warm welkom gekregen, laat ik het daar op houden en kom daar een andere keer op terug. Maar goed, Limburg. Een behoorlijke afstand voor een latrelatie. Het is gewoon niet te doen. Wij gingen daar met z'n tweeën ook kapot aan. Dat is gewoon door de afstand niet vol te houden. Dus besloten we de knoop door te hakken en te gaan samenwonen. Ik kon gelukkig snel switchen van werkgever in dezelfde branche en zo geschiedde.
Het is allemaal even kort in een notendop.
Eenmaal in Limburg sta ik voor compleet nieuwe uitdagingen. De keuze aan viswater is helaas een stuk minder. Toch zijn er behoorlijk wat wateren te vinden die allemaal onder het beheer vallen van een plaatselijke hengelsportvereniging. Wil ik lid worden van al deze verenigingen, dan ben ik een paar honderd euro lichter. Dan heb je daar natuurlijk een paar prachtige kanalen en de machtige Maas. Mijn hart gaat sneller kloppen van de uitgestrekte kanalen en de rivier, al zie en vind ik dit jaar nog niet realistisch. Er gaat een hoop tijd verloren aan het zoeken van geschikte stekken en het peilen van bodemstructuur en diepte. Laten we het dit jaar op een overgangsjaar houden. Vorig jaar heb ik een aantal leuke wateren gevonden waar je met de feeder goed uit de voeten kan en ook nog eens een dagkaart kan kopen. Die wateren houd ik achter de hand, mocht niks meer lukken. Van één vereniging ben ik lid geworden gezien de ligging van het water en een aantrekkelijk bestand aan vis. Als ik het zat ben, dan kan ik altijd nog naar de Maas of een kanaal. Waarschijnlijk zal het in het najaar daar wel op uitlopen. De beschikbare tijd is natuurlijk ook een belangrijke factor.
Idyllische wateren met Limburgse kastelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten