Carpe diem

Pluk de dag dus! Na de meest heftige en emotionele afgelopen weken die ik ooit heb meegemaakt, draait de wereld gewoon bikkelhard door!
Gelukzalige momenten moet je koesteren. Neem de dag zoals ie is, en geniet keihard!
Carpe diem.
Om meteen van de gelegenheid gebruik te maken, wil ik als eerste iedereen bedanken voor alle hartverwarmende steunbetuigingen, attenties, kaarten en reacties die mijn familie en ik hebben mogen ontvangen. Werkelijk teveel namen om op te noemen! Al deze, zijn enorm gewaardeerd en slepen ons door deze moeilijke tijd heen.
Zo werd ik ook van hot naar her gesleept, om even de zinnen te verzetten. Er is ook weer gevist. Dichtbij het water, dichtbij Pappa.
Een gezamelijke en gezellige sessie op het Noorzeekanaal waarvan nog verslag volgt.
Er is in ieder geval aardig gevangen. De komende tijd (zoals beloofd) zullen er trouwens nog een paar verslagen van het "'zilte nat"' volgen. De komende twee maanden zijn ideaal om de wijting, gul en schar te belagen.
Ook de karper is zich aardig aan het volvreten. De watertemperatuur is drastisch gedaald de laatste weken. Het sein voor vriend karper om zich tegoed te doen aan winterreserves.
De afgelopen week is er door vismaat Fons een klein beetje gevoerd en was het plan om gisteren de karper uit hun winterhol te lokken.
Als ik 'smorgens opsta, zijn de berijpte autoruiten en grasvelden goed te zien. Het is frisjes. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen. Ze zouden nu al tussen de palen en onder de steigers moeten liggen.
Anderhalf uur later worden de rigjes vakkundig tegen de steigers aan"gekletst".
Er gebeurt jammergenoeg helemaal niets. Er rijzen vragen over hoe en waarom? Die vraag word na een korte wandeling al vrij snel duidelijk.
De vis ligt massaal in een nabij gelegen paaisloot. Tja...dat je daar niet eerder aan denkt zo eind oktober! Al gauw tel ik er een stuk of twintig. Als ik de sloot verder doorkijk zie ik nog een stuk of wat grijze schimmen. Zomer in oktober!
De vis "chillt" een beetje op half water. Neiging tot azen is er niet.
Ik draai een hengel binnen. Ik knip het systeem eraf en knoop een K-karp wide gape haakje, maatje vier, aan een iets te zware lijn en dito hengel. Twee witte bolletjes van de Aldi moeten de klus klaren.
Ik neem een vlok en knijp hem plat over de haak. Ik werp in tussen de aanwezige karpers en zie het vlokje al dwarrelend naar de bodem zakken. Geen sjoege!
De vissen zwemmen vrolijk hun rondjes! Ik spot wat verwilderde schubs en een paar pareltjes van projectspiegels. Geen van allen toont interesse.
Uit m'n ooghoek zie ik een beschubde boezembeer voorbij schuiven. Pappa fluistert me toe: "Toe dan! Nu!" Ik werp de veredelde broodvlok op de ingeschatte zwemroute van de boezembeer. De vis zwenkt naar links en lijkt iets geschrokken. De vlok dwarrelt rap richting bodem. De vis ziet nu wel de vlok en toont vol overtuiging zijn interesse. De grote rubberachtige lippen ontvouwen zich over de broodvlok en in de resterende lijn die nog op de oppervlakte van het water ligt, zijn schokkende bewegingen waar te nemen, gevolgd door een strakgetrokken lijn. Hangen!
Ik hang werkelijk vol in de hengel om de vis maar uit de overhangende takken te houden. Met de tweedriekwarters heb ik hier tot m'n verbazing nog best veel moeite mee. Dit is zwaar, dit is massief, dit is beresterk! Een fantastische dril, die zo'n tien minuten duurt, gaat eigenlijk veel te snel voorbij. Ik schep de vis en roep Fons, die even later met camera en unster aan komt lopen. We kunnen er op een pondje na, net geen dertig van maken. Ach, wat geeft 't. Dat pondje is voor Pappa. De boezembeer heet vanaf nu: Guus. Carpe diem.

                     Zomervissen in de kou!

                      Guus de boezembeer