Het is oktober 2002. Alweer de vierde uitzetting van projectspiegelkarpers vind plaats op de Amsterdamse boezemwateren.
De lichting ziet er bijzonder mooi en gezond uit. Vele mooie beschubde spiegels vinden hun weg naar het water. Af en toe 'sneaken' er ook wat kale Duitsers tussendoor, maar de meerderheid mag er best wezen.
Op diverse strategische plaatsen in de hoofdstad worden deze spiegelkarpertjes uitgezet. Als eenmaal de teilen zijn "gedumpt'", is het wachten op de langverwachte en eerste terugmelding. Joris is de spiegelspeurhond in deze, en verzorgd deze terugmeldingen altijd keurig en anoniem met een mooi bijpassend verhaaltje. Uitzetgegevens zoals gewicht, lengte en plaats, tot het momentum waarop je de vis op je matje mag begroeten. Daar zit vaak een hele zwemroute, zeg maar gerust een karperleven aan vast. Vaak een prachtig verhaal. Eigenlijk altijd een mooi verhaal. Die vissen maken wat mee op ruwe kanalen, grachten en meren! Hoe ouder de vis, hoe mooier en interessanter het verhaal word.
In een drieluik zal ik verhalen over drie bijzondere projectspiegels die ik zelf op de mat mocht begroeten. Vissen waar dus een heel verhaal achter zit. Vandaag deel 1 met de Survivor 103.
Zo gezegd begint het verhaal dus in oktober 2002. Mooie lichting, mooie beschubbing. Iedereen tevreden. Zo gaat ook spiegelkarper met uitzetnummer 103 te water in het Amstelkanaal in Amsterdam-Zuid. Het meest bizarre van dit uitzetpunt is misschien nog wel dat vijftig meter verderop mijn vader jaren later komt te verongelukken. Dit terzijde, feit blijft wel dat de dood en leven dicht bij elkaar staan. Uitzetting 2002 is daar een goed voorbeeld van.
Nr 103
Ook nummer 103 heeft een fantastische mooie linkerflank. Een flank die het hart van elke karperliefhebber sneller doet kloppen. Een hoge rug met prachtige grote en goed verdeelde schubben.
Deze lichting beloofd wat. Misschien niet qua gewicht, maar als ze eenmaal wat doorgegroeid zijn, stuk voor stuk juweeltjes.
Een snelle melding blijft uit, van de gehele lichting. Eind 2004 word pas de eerste 2002-er teruggemeld.
Vermoedelijk hebben de karperpokken heftig toegeslagen bij deze vissen en heeft bijna alles het loodje gelegd. Slechts enkele vissen hebben het overleefd. Des te bijzonder zijn deze meldingen.
Zo bijzonder zelfs, dat er tot op de dag van vandaag slechts 15 vissen uit dit jaartal zijn teruggemeld.
Met die overlevers gaat het trouwens ontzettend goed. Trage maar gestage groeiers die naar verwachting ruim boven de dertig pond gaan uitkomen.
Mijn aandacht op één van die vissen begon in juli 2009, na een nachtelijke sessie met vismaat Peter.
De voerstek liep en mochten diverse vissen op de mat begroeten. Een prachtig stuk boezemwater waar je zo af en toe leuk kan vangen. Spiegels waren toen op dit water zwaar in de minderheid, dus elke gevangen spiegel valt dan ook meteen op.
Om één uur 'snachts krijgt Peter een giller van een run. Een loze rig op een kale vlakte levert vaak een verassing op. De vis is beresterk en vecht voor zijn leven. We denken weer met een prachtige boezemschub van doen te hebben, totdat de enorme schijven zichtbaar worden. Het is geen enorme beer, 17 pond, maar een prachtige mini- target voor de toekomst is geboren.
De eerste kennismaking met nr.103
De vis word bij Joris gemeld. Het verhaal 2002 word er nog maar eens bijgehaald. Weinig overlevers en geen goede groei. Leuke melding dus, maar ik vrees voor de toekomst van dit prachtige spiegeltje op die zo ruwe boezem.
In die tijd maakte ik menig uurtje door op dit boezemgedeelte. Je hoort zo ook van collegavissers over hun belevenissen. Gelukkig konden we met z'n allen door één deur. De voerplekken werden gerespecteerd en er werden afspraken gemaakt. Een kleine community vormde zich. Iedereen gunt elkaar zijn vis en het water werd zeker op die manier makkelijker doorgrond. Mede daarom kreeg ik via de mail twee foto's onder ogen. Het spiegeltje kwam weer tevoorschijn. Waarschijnlijk een goed thuis gevonden en honkvaster dan de kat van de buren. Bijzonder, omdat een hoop van deze projecters zwervers zijn en overal en nergens opduiken. Dan was nr.103 vergeleken een saai karpertje. Stukje zwemmen en dan tot in de eeuwigheid blijven liggen. Alleen het jaartal en zijn pracht had deze vis mee.
Dan blijft het een tijdje angstig stil rondom deze vis. Is deze aan het reizen gegaan, leeft ie nog?
De vis spookt allang niet meer door m'n hoofd. Er zijn inmiddels andere doelen en wateren voor terug gekomen.
Tot eind september 2012. De traditionele tweejaarlijkse spiegelkarperwedstrijd van de AHV word gehouden. Leuke wedstrijd, leuke prijzen en vooral leuk voor de meldingen van oude maar ook nieuwe vissen.
Ik zit op een stuk boezemwater waar de laatste melding van nr.103 vandaan is gekomen. Geen water waar je zo maar even kans maakt om in de prijzen te vallen, maar ook rust, natuur, enz, enz spelen mee in deze stekkeuze.
De tweede nacht is het goed bingo en vang pardoes drie spiegels. Twee mooie beschubde en één kale vis. Die eerste dril vergeet ik nooit meer. Ik krijg rond middernacht een stevige run, gevolgd door een pracht van een dril. Ik zie door de volle maan en het glasheldere water al vrij snel het prachtige schubbenkleed van deze vis. Bijna eng is, dat ik de vis meteen herken van al die fotootjes en de eerste 'live' kennismaking met Peter.
Survivor nr.103 is "still alive", kerngezond en weegt vierentwintig pond.
Leven en dood balanceren vaak op een dunne lijn. Zo ook die zeldzame lichting van 2002.
Dit verhaal is mede tot stand gekomen door:
Het tien jaar oude C.O.S is inmiddels vervangen door een belangrijke vereniging. De Belangenvereniging Verantwoord Karperbeheer is hier voor teruggekomen. Mocht u nou ook zo'n prachtig spiegeltje vangen, schroom u niet en meld deze. Alle gegevens worden vertrouwelijk en anoniem behandeld en vaak krijg je er een prachtig verhaal over jouw gevangen spiegelkarper voor terug. Neem ook eens een kijkje op www.karperbeheer.nl
In deel 2 van "Boezemsecrets" het verhaal van de fluctuerende Valkenswaarder.
Blijft een hele mooie vis!
BeantwoordenVerwijderenOver een tijdje is ie voor jou! Even geduld nog...:)
VerwijderenMooi verhaal en prachtige vis. Dat je 'm op de 30 pond nogmaals mag vangen. Ha, kleine vissies worden toch groot ;-)
BeantwoordenVerwijderenGrtx,
FER
Kleine vissies die groot worden en dan best wel wat meemaken. Deze was qua zwemroute echt sai, maar heeft wel de dood in de oogjes gekeken.
BeantwoordenVerwijderen@ Sander: Het was onze eerste kennismaking. Dat jij hem al gevangen had, prachtig! Alleen je meld hem een jaar later terug.
BeantwoordenVerwijderenDus onze eerste kennismaking en de eerste melding kloppen als een bus. Goed lezen man!;)