Geen garantie...

Drie dagen gevoerd. Garantie voor succes. Al vijf dagen een stabiele luchtdruk. Garantie voor succes. Al een week staat er een stevige zuidwester. Garantie toch?

Ik zwerf al dagenlang rond, in de buurt van een bewezen hotspot. Ik ving hier vorig jaar tenslotte nog de pannen van het dak. Successen uit het verleden en dan het garantieverhaaltje wat volgt.
Mijn zwerftocht levert mij visuele aanknopingspunten op. Ik denk het wiel opnieuw uitgevonden te hebben. Er zit karper. Ik zie karper. De vermoedelijke aanwezigheid word na de eerste voerdag meteen keihard bevestigd door een bange meerkoet en een middelgrote schubkarper die voor even het luchtruim kiest. Ik zie ze zwemmen. Langs de kant en op het wijd, op half water. Hersencellen die kraken. Ik probeer hun zwemroute in te schatten en op die route zo af en toe wat lekkers rond te strooien om ze voor heel even vast te houden. Boezemkarpers vasthouden op een voerplek is een utopie. Daar zijn ze gewoon veel te onrustig voor.

                               Drie dagen gevoerd. Garantie voor succes?

Toch denk ik een route te hebben gevonden waar ze regelmatig langstrekken. Ik geloof dan zeker in het voerverhaal. Zeker in het najaar.
Ik doe dit zogezegd drie dagen. Dit zou genoeg moeten zijn om de 4e dag de boel op te vangen.
De dag. Ik ben vroeg wakker en nog voor de schemer zit ik op het scootertje. Op de stek aangekomen maak ik de boel een beetje trillend in gereedheid. De ochtenden worden nu voelbaar frisser. Toch heeft het trillen met een intense spanning te maken. Voor m'n gevoel kan het niet fout gaan. De voorbereiding was goed en het weer zit mee.
De eerste montage gooi ik een beetje beverig te water. Als aas; een gesoakte krill bal. Ik laat de lijn voor even afzinken, en hang voorzichtig maar nerveus het hangertje aan de lijn. Het palletje van de delkim  gaat op 'switch on'. De gevoeligheid op een gemiddeld viertje. De baitrunner blijft stijf dicht i.v.m. de nodige obstakels. De cockpit is gecheckt.
Op t'moment dat ik de tweede hengel uit de sleeve rits, slaat de top van de zojuist op scherp gezette hengel resoluut krom en linksaf. Bingo!
Ik blok de vis met al mijn macht voor een gevaarlijke takkenbos. Ik kan een laatste schot net op tijd afwenden. De vis zwemt kort daarna gelukkig het wijd op. In het heldere water ontdek ik al snel dat ik te maken heb met een mooie schub. Heel even denk ik dat ik te maken heb met een volschub. De schubben achter de kop zijn een beetje dwarrelig en groter dan gemiddeld. Dan zie ik de volledige flank langs het net scheren en zie teveel schubben.
De vis kakt krill. Da's mooi! Garantie voor meer. Ik wil ook meer. Klinkt een beetje hebberig, maar er is teveel moeite gedaan. Mijn kilometerteller draait overuren en de accijns op brandstof word voelbaar in de knip.

                                            Voor een tiende volschub.

Na tien minuten al een run. De vis kakt het voer uit. De zuidwester trekt aan. Da's goed voor het zelfvertrouwen. Onderschept op mijn ingeschatte zwemroute. De tweede hengel geef ik met een boost aan zelfvertrouwen een zwiep en de rig land keurig op het bedoelde plekje.
Er verstrijkt een uur, twee uur en drie uur. Geen tuut meer. De omstandigheden zijn bijna perfect te noemen.
Ik taai na vier uur teleurgesteld maar hoopvol af. Ik voer de zwemroute nog een keer aan. De aanhouder wint zeggen ze....Hoe zat dat ook al weer met garanties?....