'T ken net!...

Vorige week vrijdag. Er is door Peter, Fons en ondergetekende een weekend ingepland. Vaste prik en een aantal keer per jaar. Sessies waar gezelligheid voorop staat. Er mag een vis op de mat verschijnen.
De weersvoorspelling is ronduit waardeloos! Een straffe oosterbries en koude maar heldere nachten. Alleen de maanstand bied nog enig perspectief.

Toch bied de voorafgaande sessie enige hoop. We denken een karpersnelweg gevonden te hebben. We pakken de afrit. Een ondiep gedeelte, waar ruimte is voor drie man.
De bodem is hier boterzacht, het water glashelder en de diepte is er eigenlijk niet. Bij vijftig a zestig centimeter water heb je het wel gehad. In combinatie met de weersomstandigheden en het jaargetijde, zakt me de moet al in de schoenen voordat ik ook maar één steuntje in de grond heb geprikt. 'T kan eigenlijk net niet. We nemen het allemaal voor lief. 'Beeing there' is opeens veel belangrijker.
Voor de catering is goed gezorgd en zogezegd; er mag dit weekend een karper op de mat verschijnen!
Peter is druk met werk en gezin. Die schuift een nacht later aan.
Fons trapt af. Z'n bivy ruikt naar een eerste klas Italiaan. De macaroni smaakt prima.
Het word merkbaar vroeger donker. Dit jaargetijde heeft z'n charmes. De eerste lijnen worden dan ook in het donker gedropt.
Na vijf minuten krijg ik al een fluiter! Op de stek verschijnt er een enorme boeggolf.
Een beetje beduusd sta ik het knipperende lampje van de delkim aan te staren en pak daarna al vlot de hengel. De vis neemt een loeihard schot richting de schoeiing aan de overkant. Ik blok. Ik blok hard! Te hard. De vis schiet los. Ik draai de montage binnen en kan geen rare dingen ontdekken. De haak is vlijmscherp en draait goed in. Het zaakje gaat opnieuw te water, nu met een vers pva-zakje.
Na tien minuten doet diezelfde hengel weer van zich spreken. Het gaat onverwacht snel. Voor m'n gevoel kan het niet! Nu verloopt de dril gladjes. Ik dril en geniet voor een minuut of vijf, totdat een kogelronde spiegel zich voor het schepnet laat zien.
Dan gebeurd er iets smerigs. Een losser. Een keiharde, vieze en droge losser! Het haakje schiet los en ik kan de montage net ontwijken. De vis zwemt achter het netkoord weer de "on"diepte in.

                        Ik rook een 'zware', om mijn zonden te overdenken.

Ik doe iets gruwelijk fout! Maar wat dan? Ik baal als een stekker. Er zit of liever gezegd, er zat karper.
Ik besluit om mijn loodgewicht aan te passen en opteer voor twintig gram zwaarder. Een risico gezien de bodemgesteldheid, maar vertrouw hierna op een betere inhaking.
Fons vangt een brasem. Kort daarna gevolgd door een iets hardere aanbeet. Hij slaat een gat in de lucht. Het gaat lekker zo!
Even voor tien uur krijg ik opnieuw een kans. Een snaarstrakke aanbeet. De karpers zijn zeker nog niet trager geworden door de kou. Eén brok energie en grof geweld! Nu gaat gelukkig alles goed en kan ik voor even met een boze boezemschub op de foto.

                                         Check die staart en borstvin!


Vier runs en het is nog geeneens nacht! De logica is ver te zoeken. De vis ligt massaal ondiep. Dit blijkt niet alleen uit de aanbeten maar ook horen we diverse klappen op het water. Voor de zekerheid strooi ik een paar flinke handen met Krill en Shellfish  Pineapple boilies op de stek. Ik mix de formaten goed door elkaar.
Ik hoor de oostenwind langs m'n pluutje blazen. 'T is frisjes. Ik check de telefoon en zie dat het alweer half twee is. Al kirrend draai ik me om in het warme slaapzakje. Het word een diepe slaap, al is het maar voor een paar minuten. Ik hoor nerveus gepiep. Werk aan de winkel! Gerommel met m'n schoenen. Ik krijg die krengen niet aan, met als gevolg dat ik even later op m'n skisokken een leuk spiegeltje sta te drillen.

                                                            Op m'n skisokken

Ik wek Fons voor de foto's. We genieten nog even na onder een prachtige sterrenhemel. Dit is maar van korte duur. De nog overgebleven hengel laat zich horen. Het losprobleem is getackeld . De dril is fijn en de vis is goed gehaakt. Wederom een spiegel!

              De fotograaf en de sterren zijn nu de overgebleven toeschouwers

Een ander probleem doet zich voor. De gedachten over een trekroute zijn bevestigd, alleen vang ik de boel aardig op. De karper komt van één kant. De kant waar ook mijn rigs liggen. Da's natuurlijk best wel tof, alleen heeft je vismaat daar zo weinig aan. Die word hiermee al gauw afgeblokt. Ik stel voor om 'run om run' te vissen. Het weekend is voor ons geslaagd als ieder z'n visje vangt.
Na een hectisch half uurtje blijft het een beste tijd stil. Het ondiepe water teveel verstoord?
De volgende ochtend meld Peter zich, plus nog een handvol brasems. De dag verloopt doodstil. Heeft de karper het ondiepe water definitief verlaten?
De oostenwind doet er nog een scheutje bij. Het is wel lekker zonnig, maar dit levert overdag geen aanbeet op. Voor m'n gevoel kon het ook niet! Ook de daaropvolgende nacht gebeurt er op een brasem voor Peter na, helemaal niets.
Nooit verwacht! toch gekomen! Op de laatste ochtend krijg ik uit het niets weer een streep van een aanbeet!
Fons is aan de beurt en laat hem de hengel pakken. Een langgerekte torpedoschub is even later de zijne.

                                               Torpedo voor Fons

De tijd vliegt. Bij leuke dingen, vaak veel te snel. Zo komt er ook een einde aan onze gezelligheidssessie. Terwijl Fons in gevecht is met een stretcher en tent, krijg ik nog een laatste toegift. Eigenlijk kon deze niet meer!

                                                          Een toegift