Op het matje geroepen...

Nog even geen filmpje beste lezers. De techniek heeft gefaald. Het is niet super ernstig, maar er moet wel het één en ander aangepast worden. Nog eventjes geduld....
Als troost nog wel een superleuk visverslagje van afgelopen week.

Het is druilerig herfstweer. Zoals het hoort eigenlijk. De regenpakken en de thermo-kleding word weer van zolder gehaald. Er heerst weer een heerlijke rust aan de waterkant. Normaal gesproken, het startsein voor herfstbuffeljacht op lastige wateren.
Ik moet eerlijk bekennen dat het gejaag naar succes en de honger naar een gewichtig stuk karpervlees de afgelopen tijd een beetje is weggeëbd. Is het dan toch dat naargeestige herfstweer?
Ik mis een stukje motivatie in mijn visserij. Wel een hele belangrijke schakel overigens voor de jacht op die herfstbuffel.
Ik heb gewoon niets te klagen over afgelopen jaar. De blanks waren werkelijk op één hand te tellen en we vingen mooie karpers op alle soorten watersystemen. Misschien is die honger allang gestild. De obstakelvisserij heeft zijn tol geëist. Urenlang het minst geringste tikje op de hengeltop in de gaten houden en op tijd reageren bij een aanbeet, vraagt een hoge concentratie. Ben ik hengelmoe? Bestaat dat?
Vismaat Fons en ik vonden het geen tijd om daar lang bij stil te staan. Plaats van handeling en een goed medicijn voor dit gezanik; een prachtig en rustig stukje natuur, een plasje zonder obstakels en misschien als bonus een karpertje op de mat.

                             Prachtige herfstkleuren en rust aan de waterkant

Over die onthaakmat gesproken... De vangsten van het afgelopen seizoen heeft ook zijn sporen nagelaten op deze matjes. Flinke scheuren in de coating, ritsen die niet meer werken en de vele lekkages maakt dat de mat na een vangst meer weegt dan Moby Dick. Er is nog even geen tijd en geld voor een nieuwe, dus voorzichtigheid is geboden na elke vangst. Ook het uitlekken kan dan geen kwaad.
We liggen inmiddels een uurtje in. Lekker onderuit gezakt in onze luie stoeltjes. Als ie gaat dan gaat ie... is het motto.
Na een uurtje stilte komt dan toch weer die vangdrang naar boven. Zitten we met het juiste aas? De wolken met vlokreeftjes die kort onder de kant voorbij trekken beloven weinig goeds. De aanwezigheid van grote hoeveelheden natuurlijk aas is niet te onderschatten. Wie kan zich niet de dagen herinneren dat de karpers helemaal los gaan op muggenlarven. Pak maar in!
Afijn, Fons checkt een naburige kliko. Misschien dat we sporen kunnen vinden van voer en aas, waar er op dit plasje de laatste tijd veel mee is gevist.
Fons komt even later met een brede grijns terug. 'Nou? Heb je weer wat kunnen ontdekken, boefje?'
Fons houd iets verborgen achter z'n rug. 'Wat! Zeg het! Robin red? Pallets?' Ik val uit m'n stoel. Als er achter z'n rug een gloednieuwe onthaakmat te voorschijn komt, gieren we het uit!
We checken het ding. Alles is nog goed en gloednieuw. Wat sommige mensen wel niet weggooien als iets is natgeregend. Fons een nieuwe mat en ik de oude en minst slechte van Fons. Zou leuk zijn als we dit karpermatrasje vandaag nog konden dopen.
Na anderhalf uur krijg ik een paar piepjes. Een schokkende hengeltop, gevolgd door een snellere fluittoon.
Bingo. De vis word op het wijd  kalm uitgedrild. Het is een bleek maar puntgaaf schubje. Misschien dat het natuurlijke voedsel voor deze aparte kleur zorgt.

Ik ben een blij mens. Heel even alle sores vergeten en 'gewoon' effe simpel een karper vangen doet het humeur goed. Ik kan gelukkig nog steeds genieten van een knol. Met die gedachte, word ik nog blijer.
De nieuwe mat bevalt goed, want na een kwartiertje is het ook bij Fons raak. De kleuren van dit karpertje zijn misschien nog aparter.
We drillen ons verder door een aantal knollen heen. De mat vol slijm, en ons recept slaat aan. Klaar voor een laatste offensief?

                               Check het streepje oranje op de rugvin.