Tussen wal en schip...

Ik zit niet lekker in m'n winterse berevelletje. Ik vergeet dingen. De kat moet nog eten, het boodschappenlijstje thuis laten liggen en de sleutels in de deur laten zitten. Niets ernstigs overigens, maar het is een warboel in de bovenkamer. Ik mis een schakel. Een schakel van voeren, observeren en daarna ongenadig hard de boel afromen. Ik ben de karpers kwijt. Maar dan ook echt kwijt.  Hoe vaak ik ook naar het water kijk, en veel belangrijker, hoe ik kijk...Meer dan een paar nerveuze witjes en een gestrest snoekje kom ik niet. Oh ja, een nog bijna ontmoeting met een grijze lantaarnpaal!

Een soort van automatisch programma is nu even niet. Dit geeft ook een enorm gevoel van vrijheid. Nu eens lekker niet elke avond je voerprogramma afwerken. Lekker met je joggingpak een potje bankhangen, keihard biertjes drinken en naar de meest stompzinnige televisieprogramma's kijken. Stiekem knoop ik wel weer wat lijntjes. Die honger zit ergens ver weg op 't moment, maar hij is er wel.
Tussen wal en schip is het in de luwte even goed toeven. De tijd van het jaar helpt daarbij enorm. Het is, of liever gezegd, ik vind... het buiten op dit moment nou niet echt reuze spannend. Terwijl er met dit winterweer geweldige vangstmogelijkheden liggen, gooi ik er even een snipperweekend tegenaan. Ik zou me bijna schuldig gaan voelen. Hoe moet ik dit verantwoorden? Nou niet! Ik doe nog steeds m'n ding. Wie zomer zegt moet ook winter zeggen.
Een aantal belevenissen gaan me door eind januari en begin februari heen sleuren, voordat ik de boel weer flink te grazen ga nemen.
Allereerst is daar eind volgende week Carp Zwolle. De traditionele seizoensopener! Altijd leuk om weer wat mensen te spreken die je veel te weinig ziet. Verder wil ik ook op scharrenjacht. Gewoon even een dagje uitwaaien op het zilte. Veel te lang niet gedaan en hopen op een ouderwets bakzooitje aan verse zeevis.
Toch wil ik ook nog even karperen. Het goed gevulde cultuurwater krijgt van mij nog één kans. Waar het vorig jaar als een malle liep, blijft het nu angstig stil. Toch is daar weer die honger! Om over toekomstplannen maar te zwijgen!
Zo klooi ik nog even door tot 21 februari. Dan organiseert de Amsterdamse hengelsportvereniging voor de 2e keer in successie de karperavond. Met twee lezingen en een tombola waarin schitterende prijzen worden verloot, een prachtige afsluiter van deze winter.
Voordat ik tussen het wal en schip belandde, ving ik tussen neus en lipjes door al een pracht van een spiegel. Een snelle roofvisflirt leverde me in een uurtje tijd ook weer twee snoeken op.
Het leven is zo slecht nog niet!