Karperitis...

Ik heb een dikke maand stil gezeten. Zo ik al in de vorige blog verhaalde, was ik even druk met allerlei randzaken rondom het vissen. Dingen die mij nu even in de wat 'stillere' februarimaand goed uit kwamen. De visserij was echter al spannend genoeg te noemen. Her en der kwamen al leuke en ook verrassend mooie vangstberichten naar boven. Niet gek overigens. De natuur gaf al voldoende signalen af in de vorm van bloeiende Prunussen, klein hoefblad die de kop boven het maaiveld uitstak en ik werd zelfs afgelopen week aangevallen door een kievit. In een poging om een karperhol te ontdekken, kwam ik waarschijnlijk dichter bij het kievitsei.

Al deze voorjaarsingrediënten maken het voor mij, dat ik opeens een stuk minder interesse heb in mooie vrouwen en allerlei randzaken daar omheen. Ik heb honger! Honger naar gillende piepers, krom carbon, spectaculaire drills en een grof stuk karpervlees op de mat. Elk jaar treed er bij mij opnieuw hetzelfde verschijnsel op. De eerste mestlucht in de neus, zingende merels en de dagen die nu voelbaar warmer worden en de lengtes langer worden. Dat gevoel noem ik voor het gemak maar even; Karperitis! Vrij vertaald, ook wel vangdrang genoemd.

                                                                  Voorjaar in de neus

Gelukkig een gezond virus, dat waarschijnlijk nooit meer weg gaat. Resistent genoeg, zeg maar.
De enige remedie daartegen is gewoon gaan wanneer het kan!
Zo was gisteren de uitgelezen voorjaarsdag. Een stevige zuidwester gaf nog wel aan dat we in maart zitten, maar uit de wind tussen een rietkraagje, was de dag best te verteren.
Zo vroeg in het jaar met zonnige dagen, opteren Fons en ik altijd voor een snel opwarmend water. Een ondiep plasje zou nu succesvol moeten zijn. Vissend met opvallend aas zoals wafters. Een halfje 15 mm Milky Scopex en een halve dito pop-up. De Milky Scopex heeft in het voorjaar wel vaker zijn diensten bewezen.  Waar 's morgens op veertig centimeter diepte nog geen actie was waar te nemen, sprongen de vissen in de middag massaal op datzelfde plekje. Kort daarna was er ook snel actie op één van de hengels. Fons had de primeur. Een puntgaaf voorjaarsschubje!

De watertemperatuur steeg in de ondiepe kom al snel met twee graden. Je zag de karper als het ware al aan komen zwemmen. De runs werden frequenter. Kort daarna stond ik ook een sterk voorjaarsschubje te drillen. Binnen het kwartier liepen er drie hengels af en werd het zowaar nog een drukte van belang. De karperitis heeft me weer volledig te pakken! Dat word nog wat de komende maanden! Stay tuned!