Drie wateren...

In het voorjaar heb je keuzes genoeg. In ondiepe polderslootjes kan je al aardig 'rammen'. Op een uitgekamde en doorgevoerde winterplek kan je ook op het 'moeilijke' water terecht. En als 'last but not least' heb je dan het grote onbekende water. Een water waar voldoende plannen voor zijn en die op het oog, schier onmogelijk lijken. Peilen en pielen dus!

Ik heb de afgelopen acht dagen aanééngesloten gewerkt. Goed voor de portemonnee, maar funest voor mijn visserij. Ik heb hier gewoon meer tijd voor nodig! Ik mag niet klagen. Ik heb weer een baan en dat is een basis waar ik mee verder kan.
Ik ken goede vismaten die weinig tijd nodig lijken te hebben om te 'scoren', en de ene na de andere buffel over het netkoord trekken. Niets is wat het lijkt. Die voorbereiding zien we niet! Goed, vistijd moet je verdienen, voorbereiding gezien de tijd; noodzakelijk.
Terug naar het begin. Investeren heet dat geloof ik?

Marco is een dorpsgenoot en goede vismaat. Mijn 'partner in crime' in mijn vrije doordeweekse 'weekend'.
Ook hij wil pijn lijden, houd van een gokje en wil investeren. We gaan zoals dat tegenwoordig zo mooi heet; stekhoppen!
Minimaal bepakt, kiezen we drie wateren uit. Of er meteen gevist word, hangt af van de situatie ter plekke. Peilen, pielen en een beetje genieten van het standvastige hogedrukgebied is het devies.

                                            Acces to a new adventure trail

Water één is ons allebei wel bekend. Marco heeft hier een schat aan ervaring, en ik mocht er vorig jaar voor het eerst kennismaken. Voeren is hier belangrijk, maar goede omstandigheden nog veel belangrijker. Marco adviseert om de foedralen pas uit te pakken als de watertemperatuur boven de 'magische tien graden is gestegen. Daaronder heeft het hier nog weinig nut. De stek ziet er uitdagend uit maar er zit voor m'n gevoel weinig leven in. De temperatuurmeter geeft 9,8 graden aan. We kijken en peilen wat, en rijden door naar water twee.
Water twee ziet er nog moeilijker uit dan moeilijk. Niet echt mijn type, maar het lonkt wel. Het ruikt hier naar zestigers! Ze zitten er vast wel, maar met een schubje van vier pond dans ik hier ook de horlepiep!
Dit water ligt al snel in de zon en heeft een lange en brede ondiepe kom. Ik meen wat belletjes te zien en zie een witje springen. Ach, het is hier prachtig en lekker rustig. We ploffen neer, drinken een bakkie leut en klooien eigenlijk maar wat aan. Op gevoel gaan er twee rigjes naar potentiële stekjes. Het water is nog steenkoud, maar dat kan onze aandacht niet trekken. We ruiken hier potentie, maar ruiken is nog effe wat anders dan die buffel over de streep trekken. We pakken om twee uur in. We zijn een stukje wijzer. We hebben genoten.Doelloos vissen met een missie.
Wel missen we nog één detail, die dit dagje stekhoppen compleet maakt. Gewoon een volle fluiter!
Ik weet nog wel een watertje, al staat dit in schril contrast met al hetgeen we deze dag bezocht hebben. Op de terugweg van water twee naar de auto, wandelen we meteen langs nog een uitdagende plas water. We knikken naar elkaar. Meer is er niet nodig. 'Ja knikkende' hoofden als een soort van gebarentaal en een bevestiging over de aankomende zomer.
Het 'run' watertje ligt er 'happy' bij. Vol in de zon, en dat is goed te merken. De karpers springen alsof hun leven er vanaf hangt. Dit is niet over het gehele water zo. We willen het fijne ervan weten. Meten is weten. We plaatsen de thermometer op verschillende plekken van het plasje. Waar de karper het meest springt is het water ook een stukje warmer. Het gaat om tienden achter de komma, maar de vissen voelen dit kennelijk feilloos aan. Het verschil zit hem in 10,8 graden en 11,3 graden. Te verwaarlozen zou je zeggen, maar om de proef op de som te nemen, vissen we beide plekjes af. Een uurtje passeert er op de tien komma acht graden plek. Het springen en duikelen van de karper op de 'elf plus' graden stek, word heviger. Tijd om te verkassen. Dit blijkt een goede en logische zet. Marco heeft al vrij vlot een aanbeet. We hebben bevestigingen en mooie indrukken opgedaan en daarbij ook nog een leuke afsluiter gekregen.
Nu komt straks de grote uitdaging. Veldwerk is één, succes boeken is twee! Ik hou je op de hoogte!!