Buitjes sneaken...

Afgelopen weekend was ik eindelijk weer vrij. Na gedane en noeste arbeid, geniet ik ontzettend van mijn vrije dagen. Ik merk dat ik na de cyclus van werk, nu nog intenser van mijn visserij geniet. Het is nog steeds niet gewoontjes. Al blank ik knalhard, dan nog heb ik een avontuur. Is het nog wel een hobby? Is het een 'way of life'? Vragen die al een tijdje door m'n hoofd spelen.
Planning is nu strikt noodzakelijk. Buiten de vrije avonduurtjes moet er echt gepuzzeld worden. Niet makkelijk, wel een uitdaging.

Zo is de meteorologie nou eenmaal niet in te plannen, of je moet gewoon thuisblijven. Dat laatste is echter geen optie. De maand mei en de aankomende maand juni, zijn maanden waarin je vreselijk kan toeslaan. Wat er straks in de bouwvak gebeurd, is voor latere zorg.
Om terug te komen op het weer van afgelopen weekend; wel als ik een hond had, dan had ik deze geeneens  uit durven te laten. Terwijl ze het toch echt over hondenweer hebben.
Buienradar is de taak van vismaat Fons. Zaterdagochtend mag hij heel even voor weerman spelen. Het beloofd weinig goeds. Eigenlijk niets goeds. Omdat ik al een tijdje klaar ben met die voorspellingen en de weinige beschikbare visuren, gaan we bewapend met rubberen bescherming toch maar op pad. De buien vormen 'straatjes'. Met een beetje geluk blijft het de hele dag droog, maar met pech kon het nog wel eens vies worden. Het werd helaas het laatste.
Omdat wij op dit moment tegen potentiële paaiplekken aan vissen, is het te bevissen water redelijk ondiep. Met zware regenval heb ik hier slechte ervaringen. Het water kan binnen een aantal uren een paar graden zakken. Resultaat is dat de vis de plek verlaat of volledig passief is.
We besluiten na het zien van twee springende karpers en een paar boeggolven, om onder de paraplu te kruipen en het sessietje uit te zitten. De vis is er. Nu nog de opklaringen!
Uiteindelijk komen in de namiddag de eerste gaten in het wolkendek tevoorschijn en begint er zowaar een warm voorjaarszonnetje te schijnen. De kansen nemen nu zichtbaar toe.

                                                groeizaam weer!

De eerste wielingen zijn meteen waar te nemen. Er verschijnen meer en meer bellen aan het wateroppervlak. En dan!! Een juweel van een aanbeet! Twee korte piepjes gevolgd door een snelle kromming van de hengeltop en een monotoon maar trillerig delkimgeluid. De vis verschijnt meteen aan het oppervlak en zigzagt een beetje. De dril is niet spectaculair, maar de vis is van een mooi formaat. We zijn weer blij!

       Deze spiegel is kennelijk al afgepaaid, gezien de wonden op de linkerflank

                                           De vis heeft lengte


Na dit spiegelgeweld, is het al gauw raak voor Fons. Ook nu is het een streep van een aanbeet. De sloot slaat op hol! Alles wat weg kan fladderen doet dat. Gekwetter en geplons. De vis rolt over het netkoord. Er flankt een prettige verschijning. Fons word rijkelijk beloond na een voor hem tot dan toe moeizaam verlopen voorjaar.

                                    Het is een prettige verschijning


Het weer klaart steeds verder op, terwijl om ons heen de donkere wolken samenpakken. We sneaken mooi tussen het gepruttel door. Ik moet stoppen. De verjaardag van mijn zus is op dit moment belangrijker. Fons plakt er nog een uurtje aan vast. Ik geef hem groot gelijk en wens hem succes. Als ik even later op visite de eerste tompoes naar binnen schuif krijg ik een sms-je. "'Fons: Hoppa! en de beloning. een mooie schub!"'