Kevin & Rinivissen

Toen ik nog net niet kon lopen, werd ik al bevangen door het visvirus. Ik had dit niet van een vreemde. Ik ben Pa hier nog eeuwig dankbaar voor. Wat mij hier nog vaag van bij staat, is dat ik elke zaterdagochtend alleen werd achtergelaten in het trappenhuis van het kippenhok aan de Talmastraat. Om me te vermaken kreeg ik een groen en oud holglas hengeltje met drie ogen waar nog vijf wikkelingen omheen zaten. Een oud viskoffertje, een gekreukelde Vissport en de diepte van het trappenhuis waren mijn 'playground' voor die eenzame zaterdagochtend.

Toen ik het lopen onder de knie kreeg, werd dit al snel anders. Ik heb op http://linkerflanken.blogspot.nl/2012/02/ode-aan-de-diem.html#more hier al aan gewijd.
Die gekreukelde Vissport en de naar spiering geurende lichtblauwe gistemmer van Pa, spraken nog het meest tot de verbeelding.
Wat me nog het meest bij blijft van die Vissport, zijn de prachtige en indrukwekkende foto's van Rini Groothuis en Kevin Maddocks. Ik kon nog niet eens lezen, maar de foto's waren toen al indrukwekkend.
Stoere mannen gehuld in legerkledij, op de knieën zittend middenin de rimboe, met prachtige donkere spiegelkarpers in hun handen. Voor hun knieën lag dan nog vaak een jute zak met nog een hele trits aan karpers. Het waren mijn jeugdhelden!
Er is in veertig jaar een hoop veranderd. Niet gek. De evolutie bepaald dat aluminium wakertjes, glashengels en jute zakken zijn ingewisseld voor....vult u maar in.
Zo ook met onze karpers. Oude, donkere, zwaar en gevarieërde beschubde spiegelkarpers hebben plaats gemaakt voor hoge, kale en licht gekleurde consumptievissen. De donkere en hooggebouwde schubkarpers hebben plaats gemaakt voor de OVB schubjes.
Nu zijn we de laatste jaren weer goed op weg naar een gevarieërd karperbestand in onze wateren, maar dit terzijde. Hulde aan kwekers, verenigingen en zijn vrijwilligers!
Het is tegenwoordig dan ook zeker geen kommer en kwel met onze visserij. Verandering en evolutie zijn goed. Er zijn gelukkig nog steeds wateren waar de erfenis van de Heidemij en Valkenswaard zichtbaar zijn.

Ik weet nog wel een paar van die watertjes. Vaak helemaal platgevist, maar ondertussen in de vergetelheid zijn geraakt. Soms durf ik hier nog geeneens te komen. Je word al snel geassocieerd met een 'peppie'. Wat voor definitie dat is, laat ik aan jullie over. Had je in de jaren zestig en zeventig ook al 'peppies'?
Het gaat me nu even om de vissen. Het vangen daarvan, lukt me de laatste weken best aardig. Als ik het dan aan de gang heb wil ik altijd snel weer wat anders. De bevestiging van 'het over de streep trekken' is weer daar, tijd voor iets nieuws, iets geks en misschien ook wel iets uitdagends.
Ik besluit om samen met vismaat Fons een weekendje 'makkelijk' te doen. De stek geeft altijd een goede kans op een visje, en we hebben hier achtenveertig uur de tijd voor om dat te verwezenlijken. Ik weet ook dat er een kansje is op een oude vis. Ze zwemmen er, al is het niet veel.
In achtenveertig uur kan een hoop gebeuren. De missie is duidelijk. Ik wil terug in de tijd. Ik wil Kevin en Rinivissen!

                                          Weekendje 'out of the box'


De eerste vis laat nog even op zich wachten. We vissen instant, maar bevoeren de stek bij aankomst meteen al flink en verspreid aan. De dagen voorafgaand was er ook sprake van paai, dus is het even afwachten.
De nacht levert ons twee schubjes op. Niets bijzonders, al blijken ze een flinke dosis energie te hebben. De vissen zijn verbazingwekkend sterk, en dat net na de paai.
Als de zon net op is krijgt Fons een volle fluiter. De vers gezette koffie gaat maar weer eens door de lucht.
De karper vergt het uiterste van het materiaal. Ik denk weer even terug aan de glashengel. Dat maakt die vangsten van mijn jeugdhelden misschien nog wel een specialere.
Nu, gaat er blauw gekleurd carbon krom. Er komt een donker gekleurde schubkarper aan de oppervlakte.
Geen buffel, maar het heeft wel iets ouds. Om karpervissend Nederland niet over ons heen te krijgen, bewaren we de vis maar niet in een jute zak, maar zetten deze prachtvis na de foto meteen weer netjes terug.

De vissen hebben kennelijk het voer gevonden. Kort na 'blackie' krijg ik ook een streep van een aanbeet. De dril is gaaf. Tot vier keer aan toe komt er een prachtige schubkarper aan de oppervlakte en duikt ook weer vier keer de diepte in. Deze vis houd me wel een tijdje zoet. Ook nu denken we aan een oudje. Deze is donker en wat grijzer van kleur. Best apart!

De missie is dan alweer bijna geslaagd. Er ontbreekt alleen nog zo'n graag gewilde oude spiegel.
Het duurt niet lang of Fons krijgt weer een streep te verduren. We schrikken een beetje van deze run. Filisoferend over diverse onderlijntjes en het bijbehorende materiaal, vliegt wederom alles door de lucht. Het is weer knallen! De vis word tot driemaal toe geblokt voor een obstakel voordat er een mooie vrije dril kan beginnen. Jammer! Het is weer een schub, maar de vreugde is er niet minder om. Dit is ook weer een gevalletje rariteitenkabinet.

          Na 'blackie' en 'oude grijsaard', kan deze best door als 'banaan'.

De tweede nacht blijft het opvallend stil. De vissen azen hier kennelijk overdag. Uitslapen is ook wel eens lekker. Het word al snel zonnig en warm. Het lijkt wel of er dan onderwater ook meteen een belletje gaat rinkelen.
Al vlot krijg ik weer een harde aanbeet. Deze vis vecht anders dan de andere. Meestal weet ik gek genoeg waar ik dan mee te maken heb. Mijn vermoeden blijkt de juiste. Een prachtig spiegeltje heeft geen idee wat er hem of haar overkomt, en kan al snel geland worden. Ik ben blij! Ik ben echt heel blij, als ik de flanken van dit spiegeltje kan bewonderen! Dit riekt naar oud en nostalgisch. en daar was het dit weekendje eigenlijk om te doen.

Ik krijg eigenlijk teveel, als ik een poosje later weer met een kromme hengel sta. Het gaat hier overdag best hard. Kennelijk komt de vis hier overdag op de paaigronden terug. Misschien voor nog een paai of voor het voedsel?
De vis die nu over de stek zwemt, word kennelijk ook gevarieërd van soort, als blijkt dat er weer zo'n monumentje van een spiegel aan de lijn hangt. Fons is ondertussen druk bezig met het drillen van een mooie schub. Deze word ondertussen geschept en assisteert mij met dit andere pareltje.
Oud en nieuw liggen voor heel even dicht bij elkaar. Thuis bewerk ik de foto in jaren zestig-style. Hoe modern kan het allemaal. Soms verlang ik weer naar een mislukt fotorolletje!