Not a rocket science...

Al een paar jaar is het vaste prik, dat ik het seizoen 'open' met m'n vismaten. Een lekker lang weekend aan de waterkant. Vanaf één juni mag het weer! We mogen serieus karperen!

Vroeger tot zo midden jaren-tachtig was dit zo. De gesloten tijd was weer voorbij en ging het seizoen los op één juni. Tegenwoordig is dit op de traditionele Nationale Hengelsportdag, die elke keer gehouden word op de laatste zaterdag van mei. Tegenwoordig geld deze gesloten tijd alleen nog maar voor een aantal roofvissen en aassoorten.
Goed, wat is nu serieus karperen? Ik vis bijna het hele jaar door en nog best wel fanatiek ook. Met serieus, versta ik toch wel het gekozen water en de voertactiek. Niets meer en niets minder. Als de watertemperatuur gemiddeld boven de achttien graden is gekomen op zo'n beetje alle wateren, dan pak ik vaak groot uit op het boezemwater. Het voeren heeft in mijn ogen nu gewoon nut. Het zijn nog geen najaarscampagnes, maar ik heb het idee dat je de vis nu wat langer vast houd. De hoge temperaturen zorgen voor een optimale vertering en houd je de vis, mits de juiste weersomstandigheden, ook hongerig. Gedoseerde hoeveelheden en strakke voertijden zijn nu een absolute must. Twee keer en zelfs liever drie keer voeren op één dag.. Stekken komen er nu steeds meer bij, omdat de karper nu vaak zijn grootste afstanden zwemt. De meeste paai is nu wel over, al zag ik gisteren weer verdachte "achter elkaar aan zwemmers'". Ik heb er wel een kilootje tussen gestrooid by the way!  Mijn oog viel op twee dikke kuiters. Het kan dus nog steeds.
Qua stekken houd ik het nu ook simpel. Ik vis nu wat meer buiten de 'holding area's', maar zoek wel onderbrekingen in de vorm van bochten, kruispunten en plantenbedden. Hier houd zich vaak op dit moment ook het meeste voedsel op.

                              Ook de overige dieren zijn nu druk in de weer met voedsel

Het is dus allemaal geen rocket science op die boezem. Met een paar voerplekjes van een dag of drie, de goede weersomstandigheden en toch ook een beetje geluk valt er nu overal wel een karpertje te schaken.
Het voordeel van een lang weekend met je vismaten, is zeker de gezelligheid, maar nog meer het ontdekken van de aastijden. Hier pas ik dan vaak ook meer mijn voertijden op aan.
Het is zo simpel beschreven, maar de praktijk is altijd weer anders. Beleef eens zo'n weekendje en er rijzen altijd weer twijfels. Daarom vind ik karpervissen ook zo leuk!
Zo ook vorige week. Het is warm en benauwd weer. Het is druk op het water. Regelmatig varen er sloepen met onkundige 'kapiteintjes' langs, patsers met Bayliners en geschoffelde lui op opgevoerde jetski's. Normaal gesproken acht ik de kans op een run op dat moment nihil. Negen van de tien keer klopt dat ook, en gaat de eerste actie in het donker komen, als het wat rustiger is. Maar gelukkig zijn er altijd van die uitzonderingen die al je theorieën in de prullenbak doen belanden.

Fons is net gearriveerd. Hij zet het kampement op en vloekt nog wat richting een aantal sloepjes die denken dat ze alleen op de wereld zijn. Zonder geloof gaat er een rigje richting voerplek. De lijn zinkt gelukkig snel af, anders was de aanbeet van een 'Grand Banks' niet meer te voorkomen.
Toplood is echter geen optie. Daarvoor liggen er teveel obstakels onder de kant. De visserij is overdag daardoor erg tricky. De moeilijkheidsgraad op de boezem zit em dan ook zeker niet in de karper, maar meer in z'n gebruikers.
Na een kwartier, krijgt Fons een paar laffe piepjes. We denken aan een lelieblad die door z'n lijn bungelt. Toch schokt de top. Fons stoeit ondertussen met een paar tentharingen en ik meld vol overtuiging dat het waarschijnlijk om een verdwaalde brasem gaat. Het gepiep gaat nog even door. Fons is het zat, en drilt het witvisje.
Daar blijkt verrassend genoeg geen sprake van te zijn. De hengel gaat krommer dan krom, en de slip geeft tientallen meters lijn af. "Dit is een beer, ouwe!''"
Gelukkig valt het botenverkeer even stil, en kan Fons de vis uitdrillen.
Het is werkelijk een juweel van een spiegel! In blakende gezondheid, een puntgave bek en een goed gewicht. Zon, hitte, bootjes en een big op de kant. Dag theorie! Gelukkig komt er een vertrouwde kleur ontlasting uit de vis, dus er is nog enige houvast.

                                             Prachtspiegel voor Fons!

Vroeg in de avond is het bij mij raak. Een knoert van een run zorgt voor enige hectiek. Deze vis is amper te houden en neemt tientallen meters lijn van de spoel. Het zaakje loopt ergens achter vast. Gelukkig is vismaat Peter dit weekend met het bootje gekomen, en sla zijn aanbieding om met de boot de vis te gaan halen dan ook niet af. Het drillen vanuit een boot is toch echt het mooiste wat er is. Deze vis bevestigd dat, nadat deze achter het onbekende obstakel is losgeschoten. Een apart boezemexemplaar word geland. Na enige info gevraagd te hebben aan Joris.W, blijkt het om een wilde rijen te gaan. Driedubbelerijenvolschubspiegelschub had ik ook geloofd!

                       Driedubbelerijenvolschubspiegeldinges...

Vol zelfvertrouwen begon ik deze blog over voertacktieken, aastijden, drukte, vissen in het donker en alles wat ideaal bleek. Sommige dingen zijn gelukkig toch weer anders gebleken. In de nacht waren de runs karig. Een enkel anoniem schubje werd geland. Gelukkig ving Peter in de vroege ochtend op een 'bewezen' aastijd nog een afgepaaide en verwilderde boezemschub. De eer van de theorie, een klein beetje gered.

                                                       'bloembakschub'