De ommekeer...

Het rustige nazomerweer word kortstondig verdreven. Heel even denken we, dat de herfst een vroege intrede heeft gedaan. De natuur geeft immers deze eerste signalen af. De definitieve ommekeer?
Bomen kleuren en paddenstoelen zijn overal te vinden. De weersverwachting geeft voor de komende vijf dagen wind uit de west op. We schrijven; het eerste weekend van september. Tijd voor een korte en hevige voercampagne.

Fons neemt de voerbeurten op zich. Twee keer per dag een kilo, drie dagen lang.
Het vertrouwen op een goede afloop stijgt met het uur. Soms heb je van die dagen. Nog voor dat je het spul hebt uitgepakt, weet je eigenlijk al dat het vangen word.
Op zaterdagochtend was dat in ieder geval zo. Bij aankomst rolde en sprongen de karpers alsof hun leven er vanaf hing.
Ik werp één hengel uit op drie meter, de tweede op zes meter. Twee totaal verschillende plekken, beide bevoerd.
Fons vist op een brede en ondiepe plaat. Veel dieper als drie meter is het hier niet.
Ik heb zelden zo'n hevige visaktiviteit op het water gezien. Het kon gewoon niet fout gaan!
Toch duurt het even voordat de eerste verlossende run komt, maar deze komt wel, en hard ook!
Het is de rechterhengel van Fons.

Het word zowaar een echt gevecht. Minuten lang bonkt de vis en probeert dieper water te bereiken. Er komen bellen naar boven. Een goed voorteken. Het zal een minuut of tien zijn geweest voordat we een eerste glimp kunnen opvangen. Het is een prachtige en herkenbare schub. Deze heeft een onverwachte groeispurt doorgemaakt. De 'triangle' is het bokje!

                                          De Triangle.

In twee uur tijd vangen we handvol schubs tussen de vijftien en achttien pond. De vissen azen gretig en beschikken nu over 'full power'. Wind en schuimkoppen doen nu goed hun werk. Net zoals het voer.
Na een 'stil' uurtje krijg ik nog een klein toetje. De vis gaat er volle bak van door. De delkim maakt overuren. De swinger staat strak omhoog.
De vis neemt vijftig meter lijn. Ik laat de baitrunner vrolijk doorratelen. Op deze plek ben ik door schade en schande wat wijzer geworden. De vis schiet van het talud af en zwemt op ongeveer honderd meter afstand, tussen water en wind.

Het plannetje werkt. De vis komt een beetje protesterend omhoog. Het drilfeest kan beginnen!
Ook deze is niet voor de poes en laat me werkelijk alle hoeken van de stek zien. Om een lang verhaal kort te maken; fantastische dril, fantastische vis!

Schubs als deze kan ik enorm waarderen. De laatste tijd ben ik een beetje verwend geraakt met het vangen van mooie spiegels. Meer geluk als wijsheid.

Een ommekeer in het weer  was de sleutel tot succes. Een gouden mogelijkheid!
Nu schrijvende is het prachtig herfstweer, maar niet de mijne. Jullie voelen hem al aankomen.
Onbewolkt, oostenwind met een graadje of drieëntwintig, betekend de raampjes lappen en het huis poetsen. M'n geduld word aardig op de proef gesteld. Korsten is een idee, maar de zin ontbreekt.

Genoeg over dit schubbengeweld. Volgende week wacht een klassieker. De traditionele SKP wedstrijd staat weer voor de deur. Twee jaar geleden stond ik aardig m'n mannetje.
Eén probleem. Ik zit in een schubbenflow! Tijd voor een ommekeer.

Ik hou jullie op de hoogte!