De AHV Spiegelkarperprojectwedstrijd

Een hele mondvol, maar inmiddels wel een klassieker, zoals bij het wielrennen de Ronde van Vlaanderen is. Dit jaar mochten we weer met als leuk bijkomend wedstrijd aspect, de spiegelkarper najagen.
Het liefst een project, maar een "wilde" was ook goed voor punten.
Twee jaar geleden heb ik het event al eens beschreven, zie; http://linkerflanken.blogspot.nl/2012/10/zoveel-mogelijk-linkerflankenpart-one.html


Een prachtig en origineel wedstrijdconcept die elke editie steeds meer aanhangers kent.
Zo doen tegenwoordig ook meerdere 'projecten' mee. Zelfs België viste een potje mee.
Het was dus te doen om zoveel mogelijk spiegelkarpers op de mat zien te krijgen. Op sommige dagen kinderspel, op andere dagen een taaie aangelegenheid.
Vaak moet alles kloppen. Het lijkt wel vissen!

Vismaat Fons en ik opteren voor een uithoek van een lang stuk boezemwater. Beslist geen makkie om even wat spiegels te 'scoren', maar mocht er één langskomen dan is de kans op een leuke melding zeker aanwezig. Zo wist ik er in het verleden al vaker dood gewaande spiegelkarpers uit te toveren.
Kortom, moeilijke stek met kans op een aparte melding.

Er word vier dagen voorafgaand gevoerd. De weersvoorspelling ziet er dan nog enigzins goed uit.
Twee dagen later is deze weer totaal anders. Er is een hogedrukgebied in aantocht en in het desbetreffende weekend zal de wind de oosthoek opzoeken. Niet bepaald gunstig. Zeker geen 'boezemweer'.

Even is er een uitwijkstek op het oog, maar de week voorafgaand was er daar weinig activiteit te bespeuren.
Niet helemaal mijn ding om als een indiaan op wacht te staan, maar een gezamelijk weekendje komt er ook bar weinig van. Vissen met een doel maar het motto is en blijft; niets moet, alles mag.

De eerste avond is hoopgevend. Fons krijgt al gauw een run op zijn rechterhengel te verduren. Het is een prachtige langgerekte schub. De verkeerde soort, maar daarom niet minder blij.

              De Vispas 2014 was het mee te fotograferen item van deze editie



De avond valt en het word al vroeg donker. Het enige signaal tot dan toe, dat de herfst aanstaande is.
Het lijkt verder nog nergens op herfst. Zwemmers, bootjes en surfers gaan hand in hand.
De volgende ochtend ziet het er nog hoopgevender uit. De wind is nog steeds lichtjes uit het zuidwesten en er is wat bewolking. De karper begint na al het roof en witvisgeweld te springen op de aangevoerde plekjes.
Blijft typisch, maar het valt op. Bijna elke ochtend is hier een patroon in te ontdekken.
Het duurt tot half tien voordat ik die eerste verlossende 'streep' krijg. Dan gaan kennelijk de koppen pas naar beneden.
Het is de diepste hengel. Zo'n zeven meter. De vis is best wel boos en speert vol het wijd op. Ik laat de baitrunner ratelen en pak de onderkant van de hengel en hou deze zo hoog mogelijk.De vis schiet met volle vaart van de scherpe taludrand af en komt dan ergens beduusd op half water aan. Tenminste zo gaat het in mijn hoofd om.

Het ratelen stopt en ik begin als een 'oud wijf' te drillen. Beetje bij beetje pomp ik de vis terug en haal de afgelopen lijn binnen. Het plannetje werkt weer! Vele tientallen meters op het wijd komt de vis al aan de oppervlakte.
Tot vlak voor de kant komt de vis als een mak lammetje dichterbij. Even is er wat protest, maar uiteindelijk kan het netje eronder. Het formaat valt me iets tegen, gezien de power van deze vis.

                                     Helaas weer de verkeerde soort.


Als de vis nog maar net ligt te spartelen op de onthaakmat, horen we een bootje aankomen. Shit! Twee snoekvissers komen trollend voorbij op nog geen tien meter uit de kant, en hebben ons niet gezien. Tegelijkertijd schreeuwt mijn ondiepe hengel het uit. Volle run!

Even kijken Fons en ik elkaar aan en begrijpen elkaar. Fons doet 'Fish en bootjescare' en ik concentreer mij op die schreeuwlelijk. Het is een fijne en heftige dril. Voor even zakt Fons de eerder gevangen schub en maakt drukke gebaren naar collega snoekvissers. Je zal toch maar alleen hebben gezeten....
Ze stoppen vlak voor me met het bootje! Ik maak een duidelijk gebaar of ze even vriendelijk willen doortrollen. Ik kan nog net een commentaartje en vraag uit het bootje horen; Of ik er een Makreel aan heb? Jaha, tuurlijk! Wel zes! Ik zit met een verenpaternoster vriend!

Ik durf amper te drillen. Teveel priemende oogjes.
Ik roep nog van; het is maar een knolletje! Ondertussen dril ik niet meer, maar houd wel contact.
Gelukkig vervolgen de heren snoekvissers hun tocht. De vis weet ondertussen niet van ophouden en ik moet weer beginnen bij het begin. Niet overdreven, maar ik ben echt al twintig minuten bezig. Ik kan me niet heugen dat ik ooit zo lang bezig was met het drillen van een karper op dit water.
Ik hoop op een gewichtig exemplaar, maar daar was de run te hard voor en de dril te explosief.

Een flauw ochtend zonnetje begint over het water te schijnen. Ik kan de vis al snel ontdekken in het heldere water. Machtig mooie ochtendmomenten vind ik dit. Hier kan geen drug tegenop!
De vis (een puntgave schub) geeft werkelijk alles wat die heeft. Duiken, oppervlakte en weer duiken. Dit spelletje gaat een keer of tien door. Voor het eerst breekt het zweet me uit. Dat gebeurd niet vaak!
Ik begin me nu ook zorgen te maken. Ik heb ooit wel eens in de Karperwereld Magazine gelezen dat bij een extreem lange dril, de kans op een losschieter best groot is.

Ik pep mezelf op en praat op de vis in. Alsof dat helpt...

Ik vind het mooi geweest en verhoog de druk. De vis gaat bellen blazen. Dit had ik misschien eerder moeten doen.
Fons is inmiddels ter plekke en staat met het net klaar. De eerste poging is raak! Pats! Een vette boezemschub. In the face!

                            De schubben op de buik uit elkaar. No words!, good memory's!


De twee schubs gaan op de foto. Het blijft de verkeerde soort. Voor de wedstrijd staan we nog steeds op een harde nul.

Overdag blijft het verder rustig. Springende karpers maken plaats voor pleziervaart.
Als de avond is gevallen worden de hengels opnieuw beaasd. Het laatste voer gaat erin.
Ik val al snel in een diepe slaap todat ik een uurtje later wakker word van wat gebonk.
Alle 80's en 90's hits komen voorbij. Fuck! Zitten we gewoon tegenover een discotheek! Nooit opgevallen!

Het is er gezellig druk. Aan vrouwelijk schoon geen gebrek. De perfecte avond om te scoren.  Dan heb ik het niet over spiegelkarpers...
Een sms-je van Fons bevestigd de gedane rust. We doen gezellig een biertje in de tent.

Het repetoir brallen we vrolijk mee. Diverse artiesten krijgen een voetveeg, over andere weet Fons nog wat interessante anekdotes.
Dan 'out of the blue' gilt Fons zijn rechter beetmelder een aardig hitje van Michael Jackson mee.
Deze dril gaat even anders dan die van de afgelopen middag.

Het lijkt wel of de vis stekend blind is. Deze zwemt nog net niet rechtstreeks het net in. Het gaat in ieder geval van een leien dakje. De vis doet niet onder voor die eerder op de dag. Wat een kanon!
Deze gaat in ieder geval nu door het leven als 'Discoschub'.

                                        Check de vergroeiing aan de anaalvin.


Helaas was dit ook de verkeerde soort om mee te dingen naar waar het allemaal om gaat. De spiegels schitteren door afwezigheid. Al was van te voren de kans klein. Hoop was de grootste drijfveer. Nooit de beste trouwens!

Zondagochtend na twee brasems rijker is de wind om. Zuidoost en onbewolkt. Mijn voorgevoel klopt. Geen piep meer. We pakken om twaalf uur in.

Piep!