Frisse wind...

Allereerst wil ik alle lezers en bezoekers van mijn blog een prachtig, gezond en vangtastisch 2015 wensen.


Mijn karperavonturen gaan onverminderd door. Op het grote water is het nu sprokkelen. Deels mijn eigen schuld, deels geef ik altijd de weersomstandigheden de schuld.
De watertemperaturen schommelen. Voor de winter best heftig. Raar, maar een keiharde constatering.
Rond sinterklaas kwam ik op mijn 'thuiswater' uit, op vier graden celsius. De vissen stopten van het één op het andere moment met springen en azen.
Een week later. Na een 'warme'depressie kwamen er zowaar twee graadjes bij. Alsof er een wekker onder water afliep! Het zag er ineens weer rooskleurig uit.

Na deze opleving kwam er weer een dipje in het weer en de temperatuur, gevolgd door een nieuwe en 'warme' depressie.
De atmosfeer is deze winter best onstabiel en vinden er grote golfbewegingen plaats in de temperatuur.
Op de 'warmere' dagen ben ik van de partij. Het is meteen te merken in de vangsten. Waar het water een dag eerder dood leek, is er de volgende dag volop leven.

                                   Het weer in de war. De karper in de war.



Éenentwintig december van het afgelopen jaar was zo'n dag. De kortste dag.

De luchttemperatuur is in vierentwintig uur verdubbeld. De wind zet een tandje bij. West; kracht zes tot zeven.
Mooie ingrediënten om een winterkarper uit de tent te lokken. Na een aantal blanks op het grote water, opteer ik voor een overbevolkt putje. Niet geheel mijn ding, maar dat boeit mij in de winter niet zo. Af en toe een beetmelder horen gillen met de bijbehorende aktie is mij ook veel waard. Even 'invissen' voor het grote werk zeg maar.

Na een belletje, is vismaat Fons hier ook voor te porren. Een dag later scooteren we vrolijk op weg.
Bij aankomst twijfelen we nog even, maar na twee springende karpers zijn we snel om.
Uit eerdere ervaringen weten we hoe we het varkentje kunnen gaan wassen op het bewuste water.

Sinds twee jaar waait er een frisse wind in mijn wintervisserij. Op een paar wateren na, zijn boilies uit den boze. Licht verteerbaar en klein aas met bijbehorend voer, heeft de afgelopen winters verbluffende resultaten opgeleverd.
Mais, kikkererwten, maden en een emmer hoogwaardige stickmix zijn nu onmisbaar.
Ook vis ik met licht materiaal. Een gemiddelde penhengel met bijbehorende molen voldoet.

Ik vis met de method-feeder. Een visserij die de laatste jaren enorm in opkomst is. Zomers niet bepaald ideaal betreffende de brasems, maar in de winter vaak de sleutel tot succes.
Voor verder uitleg over deze vorm van karpervissen houd ik jullie in een toekomstig filmpje op de hoogte.

Een kerstcadeau op 1e kerstdag. Één op de honderd karpers is hier een spiegel(tje).

Het eerste uur gebeurt er nog weinig. We zien en aantal vissen springen. Verbazingwekkend niet op de klassieke winterstekken zoals tegen rietkraagjes of overhangende takken, maar op het kale en gure wijd.

Ik vis op tijd. Om het half uur draai ik het zaakje binnen. Zacht aas wil er nog wel eens vanaf vliegen en het voer doet kennelijk niet zijn ding. Of toch?
Ik heb bemerkt dat na een aantal worpen, de aanbeten vlot elkaar opvolgen. Zie het als spodden. Een mini-voerstekje opbouwen dus. Enig geduld is dan op zijn plaats.

Het tweede uur gaat het plotseling compleet los. Het is om de tien minuten raak. Het zijn geen buffels, maar ik kan slechtere dingen bedenken zo eind december.
De aanbeten komen om tien over twee s'middags tot een climax. Er gaan bijna vier hengels tegelijk af.
Bizar! Ook best druk. Om beurten drillen we de vissen af en hopen op de resterende hengels, dat de vis er nog aan zit. We vissen op het wijd zonder obstakels. Een groot risico op vastzitten of verspelen is er dan ook niet.
Op de overgebleven hengels zitten de karpers er nog aan en drillen we deze ook zonder al te veel moeite af. Even later liggen er vier karpers op de mat.
Bijzonder! Ik kan mij niet heugen dat dit bij ons eerder is gebeurd. Eens moet de eerste keer zijn nietwaar?

We sluiten de dag af met éénentwintig schubkarpertjes en één kroeskarper.

Op eerste kerstdag doen we het nog eens dunnetjes over. De atmosfeer verandert wel al heel langzaam in een kouder weertype.
Dit is meteen te merken in het aantal aanbeten. Dat zijn er nu slechts tien. Wel vang ik een prachtig kerstcadeau in de vorm van een two-tone spiegeltje. Best bijzonder, omdat het aantal spiegelkarpers op het bewuste water op één hand te tellen zijn.

Het gaat hierna een paar nachtjes even flink vriezen. De volgende sessie blank ik. In de wetenschap dat het water vol moet zitten, krijg ik de hele dag geen piep.

Ook in begin januari word een poging gewaagd. Vismaten Jeffrey en Freddy komen zelfs speciaal uit het oosten des lands om wat karpertjes te 'scoren'. In een weekend komt er slechts één brasem uit. De sfeer was er trouwens niet minder om!

Inmiddels is er weer een nieuwe stormdepressie aanbeland. Voor morgen word een middagtemperatuur van twaalf graden voorspeld met de nodige nattigheid daarbij. Tijd voor de eerste karper in het nieuwe jaar!

Ik geloof niet meer in winterzonnetjes en uit de wind stekjes. Neen! Ik zit morgen vol in de frisse wind!

Ik hou jullie op de hoogte.