'Drijvend' vissen...

Ik open m'n ogen. Ik word wakker in een stille wereld. Een vergeten wereld.

Vlak voor mijn welverdiende vakantie word ik gebeld door vismaat Marco. Of ik zin heb om mee te gaan karperen?
Nu liggen alle plannen op stapel en kom ik tijd te kort. Marco dringt aan. Ik twijfel.
Marco kiest nu eenmaal niet de gemakkelijke weg.

Na een jaar weinig tot bijna niet gevist te hebben, heeft Marco de draad weer opgepakt. Dat doet hij niet onverdienstelijk. Er worden mooie resultaten geboekt op niet al te makkelijke wateren.
Zijn kracht? Het vissen vanuit een bootje. Een oude stalen vlet, genaamd; KR 14. Een waar museumstuk, die vroeger veel gebruikt werd in het Westland voor het vervoeren van groente, bloemen en fruit in de slootjes tussen de kassen.

Ik stem toe. Nu heb ik wel eens op een boot gevist. Dat is niet nieuw voor mij. De voordelen weet ik.
Op stekken kunnen komen, waar het zo goed als onmogelijk is om vanaf de kant te kunnen vissen. Een erg prettig voordeel daarbij, is dat je zo op stekken kan vissen waar amper een lijn te water heeft gelegen.
Nu was die boot waar ik ooit op heb gevist, ééntje uit de categorie luxe. Voorzien van kajuit, kachel, koelkast en rodpod.
Deze keer werd het eventjes anders.

                                                              Simpele eenvoud...


Marco had me al gewaarschuwd. Er zou de nodige improvisatie aan te pas moeten komen. 'Drijvend' vissen vanaf een stalen vlet is behalve de gekozen stek, niet bepaald een luxe.
Met z'n tweeën is het gewoon ontzettend krap!

Nu hebben we wel vaker samen gevist en weten wat we aan elkaar hebben.
Er worden duidelijke afspraken gemaakt over het hoe en wat tijdens een aanbeet, het landen, het fotograferen en het terugzetten van een karper.
Alleen de broodnodige dingen gaan mee aan boord. Een klein tackleboxje, thermoskan met koffie, emmertje boilies, banckstick met pieper, één schepnet en een hengeltje. Meer is echt 'not done'.

                                     Hengels, piepers en steunen; allemaal over boord!


Eenmaal aangekomen op de stek, is het zaak om rustig te blijven. Geen onnodige gestommel in de boot. Het is tenslotte een stalen vlet. Water draagt geluid. Zeker in combinatie met staal.

Nu zijn er twee opties om de boot vast te leggen. Dat kan prima met twee steekstokken. Het nadeel van die steekstokken is, dat zo ook weer snel in de weg staan. Een tweede optie is het aanmeren langs een schoeiing. Het vereist enig denkwerk en originaliteit om de boel vast te leggen, maar dat brengt dan ook meteen een groot voordeel met zich mee.

De onthaakmat, het schepnet en alle andere overbodige spulletjes kunnen nu achter de boot in het riet of op de wal geplaatst worden. Opeens is er weer ruimte!

De eerste bootsessie verliep nog wat onwennig, maar we kwamen eruit! Drie aanbeten in een kort tijdsbestek gaf tevreden smoeltjes. Het is puur genieten, ver weg van de drukte.

De karpers zien er ongeschonden uit. Het vlies zit nog in de bek. Maagdelijk? Wie zal het zeggen...

Na drie uurtjes houden we het voor gezien. Deze boot leent zich voor korte sessies. Een weekend op een stalen vlet is echt geen optie. Het is ook absoluut niet nodig. Als de voorbereiding goed is, kun je in een aantal uurtjes werkelijk indrukwekkende vangsten boeken!
Een bijkomend voordeel van deze korte sessies, is dat er tijd over blijft om wat anders te gaan doen.

De trossen gaan los, de beetmelder van de bankstick en varen maar.
Prikken, kijken, en peilen. De loze uurtjes worden zo nuttig besteed. Op zoek naar meer stekken.

Ik prik. Krak, krak, kraak, krak!
De bodem voelt hier hard aan. Het gekraak komt van zenuwachtige prikken op een mosselbankje.
De dieptemeter geeft een mooi verloop van de bodem weer .Één-meter-tachtig oplopend naar één meter. Een nieuwe stek is gevonden! Tijdens die overgebleven uurtjes vinden we er nog drie. We maken een flinke voerstrook en komen twee dagen later weer terug.

Ik heb de smaak te pakken. Stiekem wil ik niets liever meer dan dit. Bootvissen is zo tof!
Zelf beschik ik niet over een stalen vlet. Toch ruik ik mogelijkheden.
Sinds twee jaar bezit ik een rubberen boot. Een robuuste Kolibri van 2.40m.
Deze boot is dan wel van rubber. Ik zal hiermee nog voorzichtiger te werk moeten gaan, maar mobiel ben ik wel! Een absolute troef voor de toekomst.

                                                Een troef in handen voor de toekomst...


Ik zal mijn materiaal hier wel op aan moeten passen. Ik denk zelf aan 'dwarf' hengeltjes en schepnet.
Als er meer opties zijn, hoor ik die graag van jullie!

De tweede sessie. Mijn eerste dag van de vakantie. Hiermee volgt later ook een serie met nieuwe updates.
Er is teveel gebeurd om allemaal in één blog te verwerken.

De tweede bootsessie word er één om niet gauw te vergeten!
We beginnen op de 'oude' stek.
Het weer is regenachtig. Een nieuw probleem dient zich aan. Hoe kunnen we ons hier tegen beschermen. Nou,...Bijna niet!
Bootvissen is niet voor watjes! Een paraplu of oval is absoluut onmogelijk op deze stalen vlet.
Het word een ouderwets regenpak, die enige bescherming moet bieden. En zo hengelde we voort...
Als na een half uurtje alles kletsnat is geregend, volgt de verlossende eerste run!
Door de gestage regenval staat er een goede stroom op het water. Dat is ook meteen te merken aan het gedrag van de karper. Overal verschijnen er aasbellen, en laten ze zich zien door grote buitelingen boven het wateroppervlak te maken.

Ik weet niet wat het dit seizoen allemaal zo anders maakt. Ik bemerk en ik niet alleen, dat de karper helemaal los is. Ze lijken veel sterker en vangbaarder dan andere jaren. Misschien lijkt het zo, maar ik heb dit gevoel gewoon.
De eerste aanbeet word gevolgd door een flinke dril. Een paar laatste flinke staartslagen zorgen voor de nodige hectiek aan boord. Alles gaat gelukkig goed. Ook nu is enige organisatie vereist.
Eenmaal aan dek, pak ik een cadeautje uit. Onder het schepnet verschijnt er een prachtige ongeschonden en oerhollandse schubkarper. Puntje gaaf!

Het is inmiddels opgehouden met regenen. Dat maakt het allemaal net een stukje draaglijker.
We krijgen geen aanbeten meer. Tijd om te verkassen.
Ook nu zie ik de voordelen van een boot. Het verkassen gaat in een sneltreinvaart.
Geen gedoe met stoelen, tenten en rodpods. Binnen een kwartier liggen we op stek twee.

De rig zal nog geen twee minuten op het plekje hebben gelegen, als deze er met bruut geweld vandoor gaat.
Het is de beurt aan Marco. Ook is het vermelden waard, dat we maar met drie hengels vissen. Meer hengels zorgt ook weer voor meer chaos. We vissen run om run.
Deze vis scheert helemaal naar de zijkant richting een groot lelieveld. Omdat we weer tegen een schoeiing afgemeerd liggen, kan Marco snel de kant opstappen om de vis te keren. Mocht de vis zich vast zwemmen, dan is de boot ook weer een ideaal redmiddel. Alleen maar voordelen!

Het lukt allemaal. Weer zo´n typerende polderschub.

In korte tijd gaat het hard. Er volgen nog drie aanbeten. Allemaal langgerekte en oersterke polderschubs. Van spiegelkarpers nog geen spoor. Dat houd de uitdaging erin. Groot water met opeens weer nieuwe stekken. Voorlopig is mijn pensioen hier gegarandeerd!