Vijf minuten...

Als ik me een voorstelling moet maken van een normale visdag, dan komen er altijd een paar gewoontes om de hoek kijken. Wekker, kakken, koffiezetapparaat aanzetten, douchen, peuk roken, Facebooken en de spullen in de auto of op de scooter gooien.

Vaak ben ik dan een hele dag op pad, soms een nacht. Mocht er tijd zijn; soms ook een heel weekend.
Nu is tijd een kostbaar goed. Zeker als het om karpervissen gaat. Zoals bij velen heel herkenbaar, speelt werk daarin een belangrijke factor.
Planning! Daar draait het om!

Als ik de laatste tijd puur naar mijzelf kijk, heb ik vaak geen tijd of geen tijd nodig. Dat zijn wel twee verschillende dingen.
Neem nu de laatste drie weken. Een ingeplande najaarsvakantie.
Deze ingeplande vakantie had een reden. Het zou tenslotte herfst worden. De tijd voor de grote beren die gaan beginnen met het opslaan van hun winterreserves.

Helaas bleef de verwachte herfst uit. Het was gewoon volop zomer!
Leuk voor de maanden die komen gaan, maar dan sta ik weer op m'n werk. Niet in te plannen!

Ik heb geleerd! De ochtendrituelen zullen nooit meer veranderen, maar de vistijd vragen in sommige situaties om een andere aanpak. Ik ben er heel wat wijzer door geworden!

Als ik op de eerste dagen van de vakantie terugblik, had ik te maken met een puffende hitte. Niet echt ideaal karperweer. Misschien met de korst of brok, maar daar staat m'n hoofd gewoon niet naar dit jaar.
Omdat er tijd beschikbaar is, pak ik de eerste uurtjes van de dag. Van de schemer tot een uur of negen. Op warme dagen vaak dodelijk effectief. De rest van de dag benutte ik de tijd goed met observeren. Iets dat op warme dagen prima kan!

Zo zat ik dus na de eerste visdag om een uur of twee alweer voldaan op de bank. Twee karpers in vijf minuten!

                                                 Binnen vijf minuten!

De daaropvolgende dagen vis ik een stuk boezemwater af. Vaak korte hoogtepunten afgewisseld door lange momenten waarop men het spoor bijster is. Typerend voor boezemwater.
Tijd is voor dit water vaak heilig, maar soms ook helemaal niet nodig. Een beetje investeren met voer en een goede kijk op de stek, kan vaak een hoop tijd schelen.

Zo geschiedde de tweede vakantiedag.
Ik was binnen het kwartier al uitgevist! Wat en hoe ik het ook probeerde, na het vangkwartier bleef het vier uur stil. Het kan verkeren!

Vijf minuten na de vangst van een memorabele spiegel, was dit een toetje. Dit alles binnen een kwartier!

Korte en actieve aasperioden die werden afgewisseld door lange stille momenten.
Gelet op deze aastijden, waren mijn sessies deze vakantie extreem kort maar wel dodelijk effectief.
Het gemiddelde werd wel omlaag gehaald door een heel weekend aan het water te verblijven. Er werd gevangen, maar ook nu weer waren de aasperioden van korte duur.

Door enige notities te maken van deze weekendsessie kon ik mooi inspelen op deze aasperioden.
Zo kwam het dat ik twee dagen later in het donker pas ter plaatse was. Het zal vijf minuten geduurd hebben voor de verlossende run kwam. Drillen, foto's maken, inpakken en weer na huis.

Niet geheel mijn ding, maar soms geef ik ook wel weer de voorkeur aan de creatieve geest. We willen vangen tenslotte.
Zoals ik in de inleiding al vermeld had, heb ik vaak een hele andere voorstelling van een visdag.
Het heeft m'n ogen geopend. Ik kan niet wachten op de donkere herfstavonden die komen gaan!
Daarover later meer!