Een hard hoofd...

Als je na dagen van hard werken van een vrij weekend kan genieten wil je natuurlijk niet blanken.
Dat is reeds gebeurd. Op een foeilelijke zeelt na, was het een enorme teleurstelling. Niet zozeer dat er geblankt werd, maar het feit dat er op het moment maar weinig visuren op het programma staan. Dan wil je natuurlijk toeslaan!

Ik weiger hiervoor een excuus te noemen. Een plotselinge kou inval, wind in de verkeerde hoek, hagelbuien of een verlate nachtvorst. Ik weiger. Punt.

Ik geef nooit op. Als het niet linksom is, dan maar rechtsom!
Zo komt het dat ik gisterenavond nog wat zit na te trillen van afgelopen weekend. Twee weken zonder een karper in m'n klauwtjes, gaat me niet in de koude kleren zitten.
Ik besluit er een nachtje op uit te trekken. Gewoon een spontaan plan.
Ik had tenslotte nog één back-upje. Een voerplek die om de dag werd bijgehouden, maar door tijdgebrek nog niet afgeroomd was.

                                                                               De lelijkerd!


De weersvoorspelling is niet je-van-het. Talrijke buien, frisse noordwester en een nachtvorstje voor de boeg. Je zou er een hard hoofd in hebben. Nou, die kreeg ik!

Doordat ik me steeds meer in de bosjes terugtrek is het op deze stek improviseren geblazen. Ik heb maar een paar vierkante meter tot m'n beschikking. De paraplu past maar net tussen de net ontluikende kornoeljes en wilgen. Gelukkig heb ik m'n inritspaneel bij me om de ergste kou buiten te houden.
Om acht uur s'avonds kan ik m'n eerste ademwolkjes al uitblazen van de kou. Eind april lijkt weer even op wintervissen.
Het heeft ook z'n voordelen. De grote groene brigade die twee weken geleden massaal aan het water zaten, zitten waarschijnlijk weer te scrabbelen achter de kachel.

Anyway, ik zit en vind het eigenlijk wel prettig. Zo heeft een drukke baan ook z'n voordelen van een doordeweeks dagje vrij. Ik zou het liefst al m'n weekenddagen inleveren. Wat een rust! Heerlijk!

Het is inmiddels drie uur s'nachts. Ik moet ontzettend nodig pissen!
Er is niets irritanter als dat! Ik wil de warme slaapzak alleen voor een run verlaten. Deze blijft tot dan toe uit. In m'n slaapzak pissen is ook geen optie. Dat geeft zo'n bende. Toch maar eruit.

Als de eerste goudgele stralen onder hoge druk de brandnetels bevochtigen, kijk ik naar boven en vraag me een aantal dingen af. Dat doe ik altijd tijdens het pissen.
Hoe is de grote beer onstaan? Is er leven op Pluto? Dat soort onzin dus.
Ik heb er een hard hoofd in. De eerste rijp verschijnt al op de onthaakmat. Het is windstil en ik kan geen kringetje waarnemen op het water. Het ligt er voor dood bij.

Het zal omstreeks half vier zijn geweest als ik de eerste regendruppels op de paraplu hoor tikken.
Ik draai me nog maar even lekker om. Dat slaapt geweldig!
Dus niet! Één piep word een straal aan piepen. Verdorie! Het zal toch niet!

De spoel staat op volle snelheid te tollen. Er verdwijnt een dikke boeggolf onder de kant en ik kan ook nog net vier wielingen daar tussendoor uit ontdekken. De vissen zijn op het voer neergestreken!

Het regent ondertussen stevig door. Schuilen is nu geen optie. De vis weet van geen wijken. Wat zijn die beesten toch belachelijk sterk.
Ik krijg na vijf minuten enige grip op de situatie. Klam van de kou en het vocht, net ik de vis. Een puntgave en lange polderschub. Nou snap ik waar de kracht vandaan kwam. Ik zak de vis tot het eerste ochtendlicht en probeer me te laten drogen bij het kacheltje in de tent. Wat een armoe!

           Hollands Glorie... Een oerschub uit een Nederlandse polder die me een nat pak bezorgde.



Ik controleer de onderlijn. Het zit nog allemaal oké. Achterloos werp ik op hetzelfde plekje in en gooi er een kluit boilies op. Ik wil gek genoeg even slapen. Vandaar de kluit aan boilies.
Tien minuten later. Het is verdorie diezelfde hengel! Pang! Ik stoot m'n hoofd aan één van de baleinen. Ook goedemorgen!

Ik los de vis. Balen! Deze voelde stevig aan. Ik controleer de haak. Deze vliegt vol overtuiging m'n wijsvinger in. Sta ik ook nog bloed te stelpen om een uur of vier. Wat een geweldige hobby hebben we toch!

                                          De SWEET 17 pop-up  in naturel kleur. Bevalt me prima!


Ik hoor de eerste vogeltjes weer fluiten. Ik zet een bak koffie, fotografeer de schub, en ga inpakken.
Vandaag staat er een APK keuring voor m'n trouwe vierwieler op het programma. Dat is ook altijd spannend!
Na de twee aanbeten is het rustig geworden. Toch voel ik dat er iets in de lucht hangt.
Er hangt een gespannen sfeer. Er vliegt een havik over. Tof! Die heb ik hier nog niet eerder gezien.
Mistflarden hangen over het water. Het water zal vast wel weer een graadje afgekoeld zijn.

Dan gebeurd het toch nog! Een run vanaf het begin. Geen piepje vooraf.

De vis neemt tien meter, twintig meter, enz, enz. Ik probeer de vis te keren. Dit lukt uiteindelijk. Het piept en het kraakt.
Het is onder deze omstandigheden echt genieten. Mistflarden en een hard vechtende karper onder water. Door het kraakheldere water kan ik alles mooi volgen.
Na een eerste glimp van de vis opgevangen te hebben, word ik zenuwachtig. Het is een pareltje!

Na een hoop gekloot op de vierkante meter lukt het. Ik schuif het net heel voorzichtig onder iets moois!

Uiteindelijk eind goed en al goed! Wel met een zeer hoofd!