Klein & kwetsbaar...

Vandaag drie uur geblankt. Ik had de niegus in m'n lijf. Ik weet niet waarom. Waarschijnlijk de koffie te sterk gezet. Het was ook behoorlijk fris. Vergeleken met afgelopen zondag was het verschil meer dan tien graden. Vandaag dan wel in het nadeel. Na een uurtje wist ik het eigenlijk al. Dit gaat em niet worden.

Na de laatste blog is er weer ontzettend veel gebeurd. Positieve en negatieve dingen. Zoals het leven is bedoeld. Het is voor een karpervisser niet anders. In het vroege voorjaar kan mijn humeur van dag tot dag verschillen.

Twee weken geleden had ik het opeens weer. Mooie weersomstandigheden, goede voorbereiding en karpers die meewerkten. Dat resulteerde in een geslaagd weekend. Een beetje pielen met een chod-rig, pva sticks en wat verschillende onderlijnen. Acht vissen kwamen op de kant. Geen beren, maar daar ging ik ook niet voor. Ik was blij verrast met een nieuwe pop-up. Zes van de acht vissen ving ik hiermee.

                               De nieuwe Krill & Liver pop-up van Martin SB


Maart was een maand om vertrouwen op te doen. Het is elk jaar weer een beetje aftasten. Ik blijf een onzeker mannetje.

                                             Een geslaagd weekend in maart...


Voor april had ik me een doel gesteld. Aantallen zijn voor dit jaar even wat minder van belang. De grootte echter meer. Dat betekende één ding; vissen op water waar grote karpers zwemmen. Zo simpel is het!

Ik ben echter van een koude kermis thuisgekomen en heb daarbij een aantal conclusies getrokken. Ik wil niet negatief overkomen omdat ik nou eenmaal een optimist ben, maar Nederland is gewoonweg te klein. Er zijn nog maar weinig wateren waar je verstoppertje kan spelen.
De wateren waar grote karpers zwemmen zijn zo goed als allemaal bekend.
Dat maakt deze wateren meteen ontzettend kwetsbaar. Hele volksstammen sluiten aan in de al veel te lange rij. Voor die ene vis...

Het komt de vis niet ten goede. Afhankelijk van de grootte van het (putje)water, komt er al gauw een enorme stressfactor om de hoek kijken. Ik ben geen karper, maar het lijkt me niet relaxed voor die beesten. Dit is een aanname, dus val me er niet op aan!
Een ander aspect is de visserij. Ik vind het lastig om er een bepaalde tactiek op aan te passen. Met meerdere bordeelklanten op een (putje) water, word voeren al gauw een groot risico. Ik kan nou eenmaal niet vierentwintig uur en zeven dagen aan het water verblijven. Wat gebeurd er als ik aan het werk ben? Ben ik de 5e persoon die op dezelfde dag met een emmertje aan het strooien ben?

                                                    Mazzel? Of gewoon scherp gevist?

Een ander negatief puntje is het vangen. Dat klinkt natuurlijk ontzettend raar, maar voor een liefhebber van bloggen en delen van vangsten, wel een puntje van aandacht.
Ik kan de gevangen vissen gewoonweg niet publiceren. Een mat of detailfoto kan nog net, maar de man/vis foto vind ik 'not done'. Ik zou me eigen glazen ingooien en die van andere vissers die er misschien al jaren vertoeven. Het zal niet in dank worden afgenomen en het matje met de tekst;'Welkom' zal worden opgerold. Geheimhouding is dus een pré.

Zitten er dan ook positieve kanten aan dit verhaal?
Jazeker wel! Het gevoel om op elk moment je persoonlijk record aan te scherpen is een aparte maar mooie ervaring. Voor mij, een nieuwe spanningsboog in mijn visserij.
April is nog niet om en eigenlijk al geslaagd. Dit kan ik alleen (voorlopig) nog niet delen.

Niet getreurd. In mei is alles weer anders. Het grote water komt dan weer tot leven. Een totaal andere visserij dan waar ik nu mee bezig ben. Een visserij met een grote onzekerheidsfactor. Een visserij waarin elke karper telt, grote aantallen en/of ook gewoon je p.r. aan diggelen kan vissen.

Het eerste teken van leven op groot water zien jullie al op de intro-foto.
Een prettige verassing in de vorm van een spiegel. Schubben die als een soort van rookworstplakken aan de flanken vastzaten, kwam rustig onder het kantje doorzwemmen. Zestien pond open water pracht!

Stiekem misschien wel mooier dan de targets van de putjes...