Slanke bloembakken...

Na al het bootvis geweld op open water was de vakantie nog niet om. Er lagen nog een paar mooie dagen in het verschiet. Samen met vismaat Fons maakte we een plannetje. Simpel, effectief en spannend. Het werden twee hectische dagen en nachten!
Het doel? Kanaalkarpers! Meestal niet zo zwaar maar wel sterk. Gewoon een weekendje helemaal weg en voldoende pieperij. Kanalen zijn er in overvloed. Een lastige keuze. Uiteindelijk kwamen we ergens in Flevoland uit.

De provincie Flevoland beschikt over een ruime schat aan water. Kanalen en meren in overvloed. Vaak met een goed bestand aan karper, maar voor echte serieuze vissen hoef je hier niet te komen. Of toch? Dat is weer gissen naar iets wat ik ooit vernomen heb. Zelf vissen en ontdekken is het leukst. Ik wil ze tenslotte zelf aan de lijn!
Dan is het natuurlijk de vraag; waar te beginnen? Op zich is dat niet zo moeilijk. Elke onderbreking in een kanaal is vaak een stek. Dat komt wel goed. We kiezen voor een kruispunt waar twee kanalen samenkomen en verder doorgaan naar doodlopende stukken. De stek maakt het helemaal af aan de overkant van het kruispunt waar twee paaigebieden zijn gecreëerd. Kunstmatig gevormde inhammen die gemarkeerd zijn door houten palen. Een betonnen rand net onderwater zorgt voor de afsluiting. Hierachter bevind zich veel wier en waterpest. We vermoeden door het warme weer van de afgelopen tijd, dat de vis wel afgepaaid is.
We hopen dat ze nog in de buurt zwemmen. Het is tenslotte ook een kruispunt!

                                     Niet de meest ingewikkelde stek. Wel zo rielekst!


Gelukkig heb ik de rubberen Kolibri bij me. Die heeft me al een hele berg vis opgeleverd en vele sessies gered. Aangezien we beiden niet over een voerboot beschikken, komt het bootje ongelooflijk goed van pas. De overkant ligt op een goede tachtig meter afstand. Dit is voor ons makkelijk aan te werpen, al wil ik er zeker van zijn dat de montage goed ligt. Het kanaal zit namelijk vol met wier.
Ik heb nog een emmer met voer over van de bootvissessie. Zes kilo gesoakte Monster Crab boilies in verschillende formaten. Ik voer dapper meteen vier kilo op twee plekken. Dit lijkt een hele berg, maar we hebben hier niet van te voren aangevoerd. Het is gewoon instant vissen op het kanaal.
Ik verwacht hierdoor een rustig eerste etmaal. De tijd zal het leren.

We vissen op een hele toegankelijke plek. Er is hier wel ruimte voor tien tenten, waar ook nog zes auto's tussen geparkeerd kunnen worden. De open gaten tussen het riet verraad dat er hier wel vaker word gevist. Het verwondert me dan ook niets als twee uur later de eerste ''locals'' even komen buurten. Het schijnt allemaal niet zo ingewikkeld te zijn, mits je voorvoerd. Hebben wij weer!
Eerst maar even een koud biertje en een hete barbecue. Het is tenslotte vakantie!

Het zal net schemer geworden zijn, als de eerste run zich al aandient. Verrassend snel, maar niet zo verrassend hard. Dat hadden we al ingecalculeerd. Het is inderdaad wat je van kanaalschubs mag verwachten. Hier zijn we voor gekomen! Heftige uithalen en brute drils! Prachtig! De eerste schubkarper ligt dus al na een paar uur op de mat. Aan het voer ligt het zeker niet, maar zo snel had ik echt niet verwacht. Dat beloofd dan nog wat voor de nacht.

                                                            Hot midsummer nights!

Het loopt de eerste nacht werkelijk fantastisch. Ongeveer elk uur vliegt er een hengel vandoor. Stuk voor stuk zijn het de puntgave bloembakken waar we voor gekomen zijn.
Vreemd genoeg blijft het bij Ome Fons nog steeds stil. Hij heeft gegokt en het heeft niet goed uitgepakt. Met gegokt bedoel ik eigenlijk een brede voerstrook in het midden van de vaargeul. Hopend op een zeug. Ik bied aan om de volgende run hem te laten drillen. Samen uit, samen thuis, zoals we wel vaker doen. Een gezonde manier om samen te vissen trouwens. Je moet wat in deze vieze wereld van hebzucht. En dan heb ik het nog geeneens over het karperwereldje.

De runs gaan in de ochtend vrolijk door. Het lijkt niet op te kunnen. Het voer is dan al bijna op.
Ik blijf me elke keer weer verbazen. Het spelletje van inschatten, voeren, vangen of blanken.

                                                     Ook Ome Fons kan aan de bak!

Uiteindelijk neemt Fons het stokje over, en gaat de rechterkant van het kruispunt aanvoeren en bevissen. De runs vliegen om de oren! Bij mij is het stil gevallen. Ik weet ook al snel waarom. Als ik even later de lijnen uitvaar zie ik een hoop activiteit in de kunstmatig aangelegde paaikom. De vis is in de paai geslagen. Best laat en had het eigenlijk niet meer verwacht.
Om een prachtige two-tone na, is het bij mij gedaan. Fons tikt er nog er een paar uit.
De weersverwachting geeft aan dat de temperatuur de aankomende dagen gaat oplopen naar een maximum van zesendertig graden.
Tijd om in te pakken, aangezien we op deze stek niet over schaduw beschikken. Ten tweede vindt ik het ronduit misdadig om bij zesendertig graden midden op de dag de karpers te gaan belagen. Hunkering naar de winter? Echt wel! Alleen krijgen we eerst nog het najaar.
En zo sluiten we de eerste helft van het jaar af.... Ik ben inmiddels weer aan het werk.