Zoveel mogelijk linkerflanken........(Part Two)

Het is voor mij nu rust. De drukte neemt weer toe op het water. Het is eigenlijk nog net iets te mooi weer om het bootjesgepeupel te kunnen ontwijken. Je hebt er op de boezem nou eenmaal mee te maken. Soms met vier zeilbootjes tegelijk gaan ze overstag midden en bovenop de stek. Ik heb hier vaker met het bekende bijltje gehakt. Ik draai de lijnen binnen en geniet zo tranquillo van het eerste bakkie koffie.
Ook vismaat Fons is geen fan van sloepjes, zeilbootjes en allerlei aanverwante artikelen die drijven op het water. Toch beschikt hij over voldoende (boezem)doorzettingsvermogen om zich vast te pinnen op misschien wel een schier onmogelijke stek. Hij laat de lijntjes dus nog even te water, en houd zo ongeveer als een vuurtorenwachter het gepeupel in de gaten. Een lijntje is tenslotte zo opgepikt.
Dit werpt al gauw zijn vruchten af. Net als ik een slok van m'n koffie wil nemen, gilt Fons's beetmelder het uit. Een prachtige dril volgt. Door de aanhoudende westers en zuidwesters is het boezemwater één grote zuurstofbom. Dit is te merken aan de karper. Beresterk dus!
Het mag weer geen spiegel zijn, maar ach, we hebben zo wel ontzettend veel lol. Een puntgave schub word geschept. Eerst denken we aan een edel, maar achttien pond zou wel een hele snelle groeier zijn.

Na deze vis is het ook voor Fons de hoogste tijd om de boel binnen te draaien. Alle onderlijnen worden vervangen en worden er weer verse rigjes geknoopt.
Even later komt vismaat Peter buurten. Ook hij heeft zich op het allerlaatste moment opgegeven voor de spiegelkarperwedstrijd. Hij neemt een stukje rechts van ons plaats, en vist het laatste nachtje gezellig met ons mee. Ook komt Boudewijn nog even langs. Ik heb beloofd hem via sms-jes op de hoogte te houden, in ruil voor de tussenstand van Ajax - fc twente.
De dooie uurtjes worden gevuld met het af en toe aanvoeren van de stek. Hopelijk houden we het zo op gang. De rust neemt nu snel toe op het water. Voor mij het startsein van de 2e helft van de wedstrijd.
Fons heeft een heerlijke en eigen creatie van shoarma gemaakt. Hij gaat nu door het leven als vaste kok! Ook nu word het geheel weer subtiel afgeblust met een overheerlijk koud biertje.
De duisternis valt in. Ik gooi in en probeer de hengel op de rodpod te leggen. De hengel wil alleen niet echt meewerken. Er trekt iets aan de top. Potverdrie, het hangt al! Sneller kan gewoon niet! Vrij schokkerig komt het richting de kant en ik kan al vrij snel een schubbeschavuitje op de mat leggen.

Het arme beest heeft een stuk oud nylon in de bek zitten. Vakkundig knip ik dit los, maar het leed is jammergenoeg al geschied. De bek ziet er niet uit. Treurig, maar nu is ie in ieder geval vrij van bende.
23:00 uur. Ik beaas de hengel met een 24 mm gesoakte shellfish pineapple. Ik gooi op twee meter na, op hetzelfde plekje in. De hengel gaat nu jammergenoeg zonder moeite op de pod en draai vlug m'n slaapzak in. Het wekkertje zet ik over een uur. Van Boudewijn krijg ik nog een sms-je. '"En, en? Tussen de wekker moet er ook gedrild worden hoor! Ajax 1-0; doelpunt Erikssen." Tijd om te reageren krijg ik niet. Een volle fluiter op links! Ik sta meteen buiten en gris de hengel van de pod. De vis doet een beetje loom en bokkig. Dit is het betere werk. Fons en Peter liggen ondertussen in dromenland. Daar sta je dan alleen in de donkere nacht, opgesierd door een prachtige volle maan en aan de andere kant van de lijn, een karper die een showtje weggeeft. Het maakt het allemaal nog een stuk specialer.
Ik zie een schim. Een flank met wel hele grote schubben, met kale stukken ertussen! Die soort moeten we hebben.  Ik herken de vis gelijk. Ik word echt helemaal dol van vreugde. Deze stond nog hoog op het verlanglijstje, terwijl ik eigenlijk helemaal geen targetvisser ben. Ik wek Fons, die even later de weger, de meetlat en de fotocamera pakt. Ondertussen plak ik m'n vispas op. De vis word snel en voorzichtig teruggezet, en  geniet daarna nog even van een overheerlijke peuk.

                                Een volgevreten boezemjuweeltje

De hele nacht gebeurd er (vreemd genoeg) helemaal niets. Of het moeten de vier brasems van Peter zijn geweest. Als de eerste zonnestralen zich in de tent melden, gaat het dak er toch nog af!
De rechterbeetmelder geeft een volle fluiter door. De dril gaat niet echt van een leien dakje. Deze vis geeft werkelijk alles wat ie heeft. M'n arme rug. Medelijden is absoluut niet nodig. Wederom ligt er een (kale) spiegel op de mat.

                               Kale, roestbruine Duitser met alibi

Als ook deze vis weer voorzichtig is teruggezet, knalt m'n linkerswinger vol tegen de blank van de nog overgebleven hengel op de pod. Van Fons en Peter moet ik een beetje normaal doen. Die begrijp ik pas veel later als ik al thuis ben. Deze dril stelt eigenlijk maar weinig voor. Een paar keer heen en weer scheren en wat bokjes op de koop toe. Dan komt het visje in een redelijk rechte lijn naar het schepnet toe. Ik zie de flank en zeg nog heel droog dat het weer een spiegel is. Dit afscheid word nog moeilijk zo op dit water. Ik slik en val bijna van m'n stokkie! Tsjesuss! Wat is dit nu weer? De pot met goud has landed! Qua gewicht doet ie aardig mee, maar qua schoonheid bijna niet te overtreffen. Dit zijn de gouden speldjes in de boezemhooiberg.

                               Mokumse Betsy!!

Op dit moment van schrijven, kan ik het nog niet echt bevatten en is die big smile niet van m'n gezicht te rossen. Het is het hele jaar sprokkelen geweest met linkerflanken. En nu dit.
De twijfel slaat weer toe. Ga ik er serieus door, of zal ik met die nieuwe uitdaging alvast beginnen.
Ach wat boeit het. Hier kan ik nog wel even op teren.

Voor de geinterreseerden onder ons: 12 oktober a.s is er de prijzenavond op het AHV kantoor in de Beethovenstraat. Niet alleen voor de prijzen, maar ook een leuke lezing valt te verwachten over het wel en wee van de projectspiegels. Misschien tot dan!

                            Nog één keer dan. Omdat ie zo mooi is.