Jack Bauer...

Toen wielrenner Jack Bauer vorige week zaterdag in de namiddag, sprintend op de finishlijn in Nimes aankwam, en de overwinningsbeker al bijna kon aanraken ging het nipt, maar dan ook nipt mis.
Ik had medelijden met een anonieme wielrenner uit Nieuw-Zeeland. De overwinning was hem gegund. Hij had het verdiend. Tweehonderdentweeëntwintig kilometer in de aanval en dan uiteindelijk op vijftig meter voor de meet ingehaald worden door een bulderend peloton en nul op het rekest krijgen. Ik kreeg er zowaar een zuur gevoel van in m'n maag.

Verdienen moet je afdwingen zeggen ze wel eens. Nou, afgedwongen had Jack het zeker, maar toch mocht hij niet als eerste de finishlijn passeren.
Goed, waar wil ik heen? Na deze sportieve catastrofe, schoot me ineens iets te binnen. Verdienen en afdwingen dus.
Als ik een rustig golfje surf op Facebook, zie ik regelmatig reacties voorbij komen na het posten van één of andere mooie vis. Een ware bak van een karper die ver over de vijftig pond heen schiet, waardoor de duimen omhoog niet te tellen zijn. Een like-je verdiend deze, maar ik ken diegene niet. Blijft vreemd, maar daardoor vind ik Facebook ook zo leuk! Zo heb ik al heel veel vrienden, en dan bedoel ik echte vrienden gemaakt. Er gaat zelfs binnenkort gevist worden met een Facebook-mattie, en heel misschien word daardoor nog een mooi project aan vast gekoppeld. Daarover later meer.
Als er een leuke post verschijnt van een prachtig spiegeltje krijgt deze een eerlijke en echt gewaardeerde reactie; "Well done, Toffe spiegel!, Pracht beest!" Dat word bijna altijd gewaardeerd met een like-je terug. Een soort van bevestiging over het complimentje of een dank je wel. Tenminste, daar ga ik van uit.
Bij sommige lees ik ook; "Zwaar verdiend, Deze is echt afgedwongen, keihard voor gewerkt,top!"
Ik zie het als een blijk van waardering over het behaalde resultaat. Bij vrienden en dan bedoel ik echte vrienden waar je bijna je stretcher mee deelt, snap ik deze nog net. Maar bij 'vreemden'?
Wie gaat mij namelijk vertellen dat ik een vis zwaar verdiend heb? In negentig procent van de gevallen is dat voor mij wel het gevoel. Dat had iets met investeren of zo te maken, toch? Nog zo'n woord. Investeren. Dat doen grote bedrijven, als ze uit gaan breiden.
Voor mijn gevoel doe ik er veel voor, en moeten er veel dingen wijken om een vis te vangen. Als ik er dan ééntje vang, al is ie zes pond, dan krijg ik een gevoel van voldoening. Zeker op een nieuwe en avontuurlijke stek. Voor mij de ultieme karperdrug! Heb ik deze vis dan ook werkelijk verdiend? Als ik hem kan delen met mijn naasten word het gevoel nog intenser. Laat hem alstublieft niet zeggen dat ik hem verdiend heb. Dat bepaal ik lekker zelf.
Diegene weet misschien niet dat er vooraf heel wat verjaardagen en feestjes zijn afgezegd en er keihard is gelogen! Je eigen sociale leven vakkundig om zeep helpen. Tja, werk. Ik moet alweer overwerken. Ach, ik kom nog wel een keer langs. Tegen je vismaat had je vijf minuten daarvoor nog een belletje gepleegd. "Had jij nog gevoerd gisteravond?" The right way?... Is ie dan nog wel zo verdiend? De maatschappij staat snel met het oordeel klaar. Nu helemaal, op Facebook.

                                                   Had jij nog gevoerd gisteravond?

Gelukkig weet m'n vaste vismaat wel beter. We doen tenslotte bijna alles samen. "'No matter what!" Een soort Tom Dumoulin. Hij trekt de sprint aan voor Marcel Kittel, en wint. Beiden blij! Een superknecht die een knappe Valkenswaarder schept voor z'n vismaat. De volgende etappe is het andersom.
Ik wil binnenkort eigenlijk wel gewoon stiekem een Jack Bauertje halen. Een onbekende en avontuurlijke stek, een week lang voeren, de nacht voor de sessie niet kunnen slapen de onderlijntjes tip-top in orde, en na een half uur een knallende run krijgen. De hart in je keel voelen kloppen en vlak voor het net een droge losser te verwerken krijgen. De spiegel was, 'by the way', dik over de twintig kilo.
Waarom zoveel leed? Omdat ik denk dat je als mens en zeker als karpervisser hier zoveel sterker van word.

Ik voel mee met Jack Bauer. Je had het zo verdiend! Ik kon meekijken in je investering, je moeite. Van start tot finish. Je had het afgedwongen. Je had het verdiend.

Volgend jaar beter man!