Voorjaarskrochten...

Jaja, echt! Langverwacht, toch gekomen!.... Dit is de lente van 2015.

Twee weken geleden trok ik erop uit voor een twee-nachter met vismaat Fons.
Er zou een fijn potje gevist worden. Nieuwe stekken werden weer onder de loep genomen.




Nieuw is niet echt het goede woord. Ik had er al gevist. Nog succesvol ook, in oktober en begin november.
De stek had ik echter nog nooit in het voorjaar bezocht. Vandaar dus 'nieuw'.

Ondiep, harde bodem, stijgende watertemperaturen waren wel goede aanknopingspunten.
Ver van de stek op onbereikbare gronden zag ik een aantal kapitale karpers springen. 'Snachts kon je ze gewoon horen. Op de beoogde stek was ik inmiddels twee gepukkelde brasems rijker.
Het weer sloeg om. Het werd perfect herfstweer. Ik zat alleen in de verkeerde maand.
Diep weggedoken in mijn krocht dacht ik verder. Ik zit verdemme niet op de vis. Daar word ik humeurig van.

Met boodschappen en goedbedoelde frases van vismaten als; 'ze komen vanzelf wel, nog even geduld, het is pas half april' kan ik niet veel. Goed bedoeld hoor, maar ik kan morgen wel onder tramlijn negen liggen!
Ik leef nu en probeer daar elke dag het beste uit te halen. Met of zonder vis. dat zijn tenslotte maar details.
Het weekend eindigt zoals al een beetje verwacht, karperloos. Wel waren er een aantal lichtpuntjes.

De weg van de onbewandelde paden is een mooie. alleen is het er één van vallen en opstaan.
Zo vang je een beuker van een spiegel binnen vijf minuten, dan loop je daarna een weekend te kloten.

Ik wil even drillen! Goed plan! Lekker voor het zelfvertrouwen en een paar kromgetrokken stukken carbon zijn gewoon leuk om te zien.
Ik val terug op de al bewandelde paden. Even een stapje terug. Ik ga nu voor zeker, al is dat ook niet helemaal waar.
Vorig jaar dacht ik op een oude vertrouwde stek wel even te gaan rammen. Zo ging het tenslotte de jaren daarvoor ook. Ik kwam van een koude kermis terug. Twee piepjes uit de delkim en een halve brasem waren mijn deel.

Het weer was afgelopen week echt lenteachtig. Alles bloeit, groeit, kraakt en zwemt. De timing is perfect. Een vrije dinsdag pak ik met beide handen beet. Ik heb tenslotte ook nog wat te vieren. Karper komt op het tweede plan.

                    Voor even terug op de bewandelde paden

De maandag ervoor krijg ik een goed gesprek met mijn werkgever. Het contract word verlengd.
Er valt een loden last van mijn schouders. Dit betekend dat mijn privésituatie in de ruststand en in balans blijft. Karpers zijn zeker bijzaak, maar door deze balans kan ik de snode plannen voor dit seizoen doortrekken. Ik wil Frankrijk, de IJssel, Friesland, een verborgen beek in Gelderland, ik wil meer, meer....Karper is bijzaak.....

Toch wil ik deze dinsdag drillen. Ik kan een plan trekken en de IJssel even leeg klatsen, maar dat word em gewoon niet.
Gelukkig is daar de realiteitszin.

Ik pak wel heel chique de auto. Nu ontdek ik de voordelen van een brommer in een karperstad als Mokum. Ik kom op meer plekken, verbruik minder brandstof en betaal geen parkeerkosten.
Toch heb ik twintig jaar 'geleden' in kou, regen en wind. Het is genoeg! Ik pak de auto!

Creatief als ik ben, zijn daar mooie oplossingen voor te vinden. Ik check de visstek en zijn omgeving. Moet ik hier betaald parkeren? Eigenlijk een stomme vraag voor iemand die in Mokum vist.
Via Google kom ik tot de wat goedkopere parkeerplaatsen. Er gaat een fiets achterin m'n heilige koe, en het probleem is al deels opgelost. Ik was aan het eind van de dag 0,80 eurocent armer, en ik kwam met het fietsje overal bij. Top!

Mijn oude stek ligt er een beetje doods bij. Meestal zie ik hier wel een visje rommelen en springen. De blank word al ingecalculeerd.
Echt belangrijk vind ik het allemaal niet. Ik zit lekker, en zit met mijn hoofd nog in het gesprek van gisteren. Daar geniet ik van. Op de top van een wolk. Voor één dag.

Ik drop de rigjes op strategische plekjes, en voer voor mijn doen veel bij. Veertig bollen per rig.
Van de nieuwe Taurus boilie weet ik dat ze snel uitwasemen en een goede instant werking hebben.
Gezien het bestand kan het nooit geen kwaad, al blijft het een gokje.

Het pakt goed uit! Na een uur krijg ik een prachtige volle run. Vanwege de ondiepte, kan de vis niet echt duiken. De dril valt me niet tegen. Voor mij een teken dat ze op dit water echt los zijn. Ik durf zelfs al te voorspellen dat er meer uit gaat komen deze dag.

                              Groot of klein. Ik geniet!

De overgebleven hengel gaat een paar minuten na deze vangst ook af. Ik laat de boilienaald vallen en kan nog net het kurken handgreep van mijn Soul pakken.
Wederom een prachtige en puntgave schub! Een paar jaar geleden was dit oneerbiedig gezegd, nog een echt knollenwater. Of de vis groeit er snel of pak nu ineens de bovenste laag van het bestand?
Aas, timing, plek?

                                Niet echt een knolletje meer. Of leef ik in een andere wereld?

Een half uur later is het wederom raak. Een rare run. Snel, langzaam, snel, langzaam.
Ik kan er weinig van maken. Snoekbaars? Zeelt?
Ik pak de hengel en voel enige tijd een felle weerstand. Gescheer van links naar rechts. Toch karper!
Nu blijkt ook het waarom van de rare aanbeet. Het is een mini-spiegeltje. Wel leuk! Het is een projectje, en heb deze vis zelf uitgezet. Er zit totaal geen groei in, maar dat was ook niet de reden van uitzetting. Nieuwe input in een schubrijk water, laat ik het daar maar bij houden.
De linkerflank gaat voor even op de kiek.

De volgende run dient zich al rap aan. Ook nu is het geen kleinigheid. De vis neemt meters lijn van de spoel en kan deze maar ternauwernood blokken voor een overhangende struik.
Een losser! Ook dat is vissen.

Het blijft hierna twee uur angstvallig stil. Ik voer een kilo bij. Best veel, maar het werkt. Op de één of andere manier trekt dat op dit water snel en veel vis aan.
Het zal een half uur geduurd hebben voor er weer korte maar hevige actie komt.
Ik vang drie vissen binnen tien minuten. Allemaal mooie en puntgave schubkarpers.

                                           De topper van de dag
                                     

Ik zit diep weggedoken in mijn krocht. Te schuilen tegen een koude wind en miezerregen. Het beoogde water komt niet los. Haar geheimen worden niet prijsgegeven.
Die opleving kon ik even goed gebruiken. Even op die wolk. Even op de vis.
Het word tijd voor mei en juni. Helga geloof ik op haar erewoord. Dan komt alles goed.