The Mangroves...

Voor het gemak doop ik deze stek maar tot deze naam. Zoals jullie op de foto zien is het een kruipdoor sluipdoor verhaal.
Sluipen jullie met me mee?

Het is een veenbos. Waarschijnlijk eeuwenoud.
Door het veenbos loopt een flink stelsel van allerlei kreekjes. Deze kreekjes staan in verbinding met een grote plas. Ja, ....een veenplas dus.

Deze veenplas is een vergeten water. Vroeger kon je er wel vijftien karpers op een dag vangen.
Na vele wintersterftes is het bestand drastisch gedaald. Zelfs ik heb heel even gedacht, dat er geen karper meer rond zwom.

De vis, een echt laag bestand voor de oppervlakte van het water, laat zich maar in een paar periodes van het jaar zien.
In het najaar ondere rustige omstandigheden zie je er wel een enkele vis het luchtruim kiezen. Nu het water rap opwarmt kun je ze van wat dichterbij bekijken. De vis paait in het stelsel van kreekjes. Je kunt er dichtbij komen, maar één mistap op de boterzachte veengrond is fataal. Erg schuw dus.

                   Afgelopen week; een close-encounter met een buffel.

Ik vis er in de winter, een tiental sessies. Ik blank, op een paar forse brasems na.
Het water boeit me en sleept me mee.
De omgeving is fantastisch. Uilen, spechten, eekhoorns en ijsvogels kom ik bijna elke sessie wel tegen. Blanken is dan geen straf, en ach... het was toch winter.

Het water pakt me. De veenplas is niet schokkend diep. Wel kan ik een aantal ondiepe en harde mosselplaten vinden. Ook tegen het gebied van de kreekjes. De vis zal hopelijk nu in de buurt te vinden zijn. Een stek waar het voorspel gaat beginnen.
Ik zie al af en toe een springer. Bangelijk groot af en toe.

Het water laat me gewoon niet los.
Ik weet dat de boezem op gang begint te komen en mijn slag mag slaan. Moeten is het al een tijdje niet meer.

                                          De mangrove komt tot leven



Toch laat het water me nog niet gaan. Ik heb het gevoel dat mijn beloning hier nog moet gaan komen.
Het gevaar bestaat om nu allerlei wateren te gaan bevoeren en af te vissen. Het 'vastpinnen' is dan los zand geworden.
Ik bevind me in een tweestrijd. Overal lees ik nu berichten van mooie vangsten. Ik weet dat het nu kan en mag. Aan de andere kant begint het feest nu pas echt. Nog een beetje bang om in de rij aan te schuiven. Dat is namelijk op een hoop stekken nu al het geval.

Ik maak een plan. Ik plan er nog drie sessies. In één van die sessies moet wat gaan gebeuren, anders begeef ik me op een doodlopend spoor.

Ik begin iets forser te voeren. In mijn geval nog maar een pondje per keer en redelijk verspreid.
Kan ik de vis hier vasthouden? Wat zijn de aastijden?

Allemaal leuke en nieuwe dingen liggen in het verschiet. Ik heb een uitdaging!
De eerste sessie plan ik een ochtendje, de tweede word een nachtje en de derde sessie zal waarschijnlijk een tijdstip worden waar ik hopelijk in de voorafgaande sessies al succes heb geboekt.
Afgelopen vrijdag was de eerste sessie. Achttien over zeven ging ie !!

Er is meteen succes! De dag levert op een paar brasems niets meer op, maar ik geniet met een vis in de pocket misschien nog wel even harder van de prachtige omringende natuur.

De tweede sessie word morgennacht. Jantje huilt of Jantje lacht.
Ik hou jullie op de hoogte!