Het spiegelkwartier...

Een beetje vreemd, maar wel lekker...

Dat was het motto van vismaat Fons en ondergetekende, afgelopen weekend.
We gingen voor een weekendje simpel.



De beoogde voorjaarshotspots waar ik afgelopen winter al plannen voor had klaarliggen, kunnen nu resoluut de prullenbak in.
Ik verfrommel het plannetje met een glimlach en gooi het met een keiharde drie-punter in de prullenbak.
Het is op deze stekken druk. Te druk. Ik wandel over platgewalste stekken en struikel bijna over de rodpods.
Niets voor deze jongen. Aanschuiven achterin de rij, is nooit aan mij besteed geweest.

Ik moet nu creatief zijn en snel wat anders verzinnen. Meestal kom ik daar wel snel uit, alleen werken de weersomstandigheden niet mee.
Hier zit totaal geen standvastigheid in. De wispelturigheid van de karper word alleen maar groter.
Moeten we nu wel of niet gaan paaien? Conclusie; heen en weer gezwem tussen paaigronden, holdingaerea's en aasplekken.

Gezien de drukte en goedbedoelde plannen voor een fijn weekendje, opteer ik voor een voor de hand liggende stek. Er is een groot en vooral oud bestand aanwezig met een allerlei type karpers. Van stokoude Valkenswaarders en schubkarpers tot puntgave projectspiegels.

Opvallend genoeg is het er niet druk met andere vissers. Zal waarschijnlijk niet lang meer duren...Voorlopig is het er rustig en kunnen we kiezen voor twee walletjes. Een ondiepe paaisloot die in verbinding staat met een kanaal. De monding is een vernauwing waar een brug overheen loopt. Hier is het een flink stuk dieper dan in de paaisloot.

Fons is een dag eerder vrij en pakt alvast een extra nachtje mee. Een pilot-nachtje welteverstaan.
Zo kunnen we mooi zien of de vis in de paaisloot aanwezig is, of juist in de wat diepere vernauwing.

S'nachts krijg ik een aantal sms-jes van Fons. Drie aanbeten met een forse spiegel daartussen. Mooi!
Éen karper daarvan komt uit de paaisloot en twee uit de vernauwing.

Met een prettige wetenschap op zak, snel ik me de volgende dag direct na m'n werk, naar de stek om twee nachtjes mee te 'beuken'.
Vlak voor het donker, kan voor mij het feest gaan beginnen. Fons heeft inmiddels overdag nog twee mooie schubkarpers kunnen vangen.
Er word nog maar even flink bijgevoerd.

Ik hoef niet lang te wachten op de eerste aanbeet. Een fel schubje is het haasje.
Bij Fons is het inmiddels stil geworden. Zullen ze s'nachts de paaigronden optrekken?
De nachttemperatuur zit in de dubbele cijfers. Voor mij een teken dat nachtvissen ook echt lonend gaat worden.
Half drie s'nachts krijg ik nogmaals een run in de paaisloot. Wederom een schubje.

Het duurt tot kwart voor zes s'morgens tot de volgende aanbeet. Een slome en trage oploper. De vis is beresterk. De hengeltop bonkt. De vis zwemt voor wel zeker vijf minuten tot vlak voor de kant tot dat ik de kans krijg om fatsoenlijk het net eronder te schuiven. Een spiegel. Geen grote, maar wel prachtig op kleur!

Het blijft overdag opvallend stil. De tijd word nuttig besteed met het knopen van rigs. Shrink, ringetjes, warteltjes, putty en vlijmscherpe haakjes.

Volgend weekend gaan we het land in. Onze lompe boezemrigs krijgen een tuning voor de keiharde circuitwateren elders. Dat is pas volgende week. Nu kunnen we deze rigjes alvast mooi uittesten.

Het zal tot een uur of zeven geduurd hebben voor de volgende vis zich weer meld.
Fons krijgt een run die hem nog lang zal heugen. De hengel gaat tot tegen de beetmelder krom!
De dril verloopt traag en log. De slip staat potdicht vanwege de brug.
De vis komt er rustig onder vandaan en komt traag richting het schepnet. Daar stond ik inmiddels al een tijdje te wachten. Ik zie een glimp. Een spiegel, en een hele beste ook!
Ik til het beest richting mat. Dit voelt goed!

                                  Het voorjaar ziet er ineens rooskleuriger uit

De spiegel is een duwtje in de rug voor Fons. Het liep dit jaar nog voor geen meter bij hem. Ik ben dan ook oprecht blij voor hem. Er worden handen geschud. Verlost van zoeken en blanken. Het kan ineens hard gaan. Soms heb je even zo´n ´boost´ in je visserij nodig!

De nachttemperatuur is ineens gevoelig gedaald. Dat bedoel ik dus met die wispelturigheid.
De temperatuur zakt zelfs s´nachts tot maar twee graden.

Het blijft angstig stil in de paaisloot. De karper kiest kennelijk eieren voor z´n geld.

De laatste nacht levert niets meer op.
Het begint s´morgens tot overmaat van ramp ook nog eens te regenen. Echt zo´n vies miezergordijn!
We besluiten om lekker te blijven zitten. We hebben immers nog een hele dag voor ons.
Volgens buienradar klaart het in de middag op. Met een beetje geluk kan ik de boel dan nog droog in de auto krijgen. Goed excuus nietwaar?

We krijgen beslist geen spijt van deze beslissing!
Het zal een uur of elf geweest zijn. Dan ineens.....gaat het hard....heel hard!! Harder dan ik ooit heb meegemaakt.
Ik bespaar jullie de drilbeschrijvingen. Teveel om allemaal even te benoemen.
Ik houd het simpel.

Fons trapt af. Voorzichtig komt hij naar m'n tent toelopen, waar ik ondertussen een eitje aan het bakken ben. Hij vraagt mij vriendelijk of ik een foto kan nemen. Dat kan altijd. Daar ben je tenslotte vismaten voor.
Eenmaal bij de mat vraagt hij of ik deze open kan klappen. Het lijkt wel sinterklaas!
Ik vermoed een mooie. Dit blijkt een juiste. Een mooie en getekende spiegel zet ik even later op de kiek.

Tijd om echt na te genieten krijgen we niet. De overgebleven hengel van Fons vertrekt!
Ook nu gaat het allemaal maar net goed.  Ik mag weer scheppen. Wederom een spiegel.
Wederom een mooie!

Deze spiegel schijt de hele mat vol. Al snel word er bijgevoerd. Deze vis kon de plek al aardig opgeruimd hebben.

                                                    Een prachtvis...

Het gebeurde allemaal in een kwartier. Een spiegelkwartier.
De rigjes worden weer zorgvuldig op de twee voerplekken gegooid
Nu duurt het best lang tot een volgende aanbeet. Het zal tien minuten geduurd hebben. Nu is het een wild schubje. Ook niet verkeerd! Deze mag gelijk weer zwemmen.

Dodelijk effectief voer ik opnieuw de plek aan. Het kan er op dit moment zomaar wemelen van de karper. Snel draai ik mijn hengels in de paaisloot binnen. Hier is al dertig uur geen actie op geweest.
Ik vind dit veel te leuk om te zien en te bekijken.
Fons oppert nu run om run te gaan vissen. In dit soort speciale gelegenheden doen we dat wel vaker. We vissen tenslotte gezamenlijk.
Eerst weiger ik, maar ik word al snel bedreigd, als even later er opnieuw een hengel word kromgetrokken.
Oke! Dan klets ik die stok ook nog even lekker krom!

Ik voer weer wat bij.

Fons krijgt een belletje van vismaat Peter. Goede berichten. Ook hij staat elders lekker te vangen.
Ik krijg al gauw in gebarentaal van Fons door, dat ik bij een nieuwe aanbeet de hengel moet pakken. Bellen en drillen word wat lastig.
Gelukkig dat ie het op tijd doorgeeft, want wederom gaat er een hengel af.
Ik dril nog maar eens een schubje.

Hierna krijgen we nog twee aanbeten. Tweemaal een losser. Waarschijnlijk door de combinatie van veel vis, weinig voer en gretig azen.
Het eigenlijk wel mooi zo. Het is genoeg geweest.

Het begint langzaam op te klaren. De aanbeten stoppen.
Volgende week begint alles opnieuw.