De AHV Spiegelkarperproject wedstrijd 2015

Ik heb dit jaar nog bar weinig spiegelkarpers van open water kunnen melden.
Volgens mij heb ik zelfs nog geen 'gematchde'' vis dit jaar. Een historisch dieptepunt.
Best vreemd eigenlijk, omdat ik het gevoel heb dat ik toch lekker gevist heb en aan het vissen ben.
Ik steek dus niet in een al te beste vorm voor de aankomende en jaarlijks terugkerende spiegelkarperproject wedstrijd. Ik verander van tactiek...

Het laatste weekend van september. Ik kies voor een totaal andere aanpak.
Met een nieuw record, van geloof ik achtenzeventig deelnemers, kon het ondanks de vrije stekkeuze wel eens druk gaan worden op de 'gekende' stekken.

Afgelopen maand liep mijn visserij op rolletjes. In vijf sessies vang ik vijftien vissen. Het is een water waar de vissen niet voor het oprapen liggen, maar ik kan onmogelijk ontevreden zijn.
Inmiddels is de stek nu twee weken, elke dag consequent aangevoerd.
Er is één nadeel. Het is een afgesloten water.
Ooit zijn er op dit water spiegelkarpers uitgezet. Gegevens zijn er nauwelijks. Ik zie een uitdaging.

De wedstrijdregels zijn vrij simpel. Een gematchde spiegelkarper van open water telt voor drie punten. Vang je een wilde of ongevonden spiegelkarper telt deze nog altijd mee voor de wedstrijd. Deze levert dan één punt op.
Vang je een gevonden spiegelkarper van een afgesloten water levert je dit twee punten op. De overige spiegels gaan ook bij deze door voor één punt.
Het vissen op afgesloten water heeft tijdens deze wedstrijd een klein nadeel. Niet vreemd overigens, omdat de leukste en de interessantste gegevens nou eenmaal van open water komen. Van afgesloten water is dus niets over het trekgedrag te zeggen. Vandaar dat het ook minder punten oplevert.
Het extra bonuspuntje zit em dan ook in de gegevens over de groeicurve van de vis. Ook leuk!
Met de afgesloten wateren kan ik ook een leuke band mee opbouwen.

                    In september liep mijn visserij op rolletjes...


De keuze valt dus op een afgesloten water. Tegen de uitdagende wind in...

De weersvoorspellingen zien er niet al te 'carpy' uit. Gedurende het weekend zal de luchtdruk fors gaan stijgen, de nachten kouder en helder worden en de wind naar het oosten draaien.
Boezemwateren zijn naar mijn ervaring hier best gevoelig voor. Het blijft natuurlijk een momentopname. Er zijn altijd, al dan niet bevoerde stekken die gewoon door lopen.
Op het afgesloten nat kan je eerder op de vis zitten en is de kans op een aanbeet een stuk groter. Ik heb de wijsheid ook niet in pacht, maar ik was niet in vorm, weet je nog?
Vismaat Fons vist het weekend mee en aansluitend zal ook vismaat Peter ons komen vergezellen.

Vrijdagavond mogen we los. Éen van de spelregels is om een geheim item mee te fotograferen bij de vangst. Dit in verband met eventuele valsspelers.
Dit werd dan ook via Facebook en E-mail op vrijdagavond keurig op tijd bekendgemaakt.
Een boilienaald... Hoe of waar....?, daar waren we met z'n allen creatief genoeg voor.

Vrijdagavond hangt de weersverandering al in de lucht. De wind staat nog uit het westen, maar de lucht word schoner.

                       De eerste signalen van een rug met hogedruk...

Al binnen het kwartier vang ik 'op tijd' m'n eerste karper. Het is uiteraard een schubkarper. Daar heb ik gewoon wat mee dit jaar. Niet vervelend hoor! Ik vind het prachtige vissen! De vis, een pond of vijftien, mag meteen weer retour.

De duisternis valt al gauw in. Aan alles merk en voel je het, dat de herfst aanstaande is. Er moet s'avonds weer een jasje aan. Het kacheltje voor in de tent heb ik ook weer meegestoken.

Om 22:00 u sta ik naast m'n hengels te genieten van een rustige avond. Vleermuizen vliegen af en aan, zilverreigers keren terug uit de polder voor hun overnachting, de laatste ganzen vliegen over en hoor de eerste uil.
Dan...een kromme hengeltop! De beetmelder giert het uit. Ik kan mijn lijn door de opkomende maan goed volgen. Deze veranderd rap van koers richting een paar overhangende takken.
Ik twijfel geen moment en stap in de boot. Drillen vanuit een boot in de volle maan heeft iets speciaals. Je voelt je voor even alleen. Alleen jij en een boze vis...

De dril is super. Korte uithalen worden met lange en verrassende runs afgewisseld. De molenslip moet aan het werk. Na een stief kwartiertje kan ik wederom een schubkarper netten. Wel een mooie!

                                              Dan maar geen spiegel!


Ook Fons is los. Een half uur later is het ook bij hem raak. Het is wederom een schub. We zijn er niet rouwig om. De gele scopexdrap ligt op de mat. De vis aast en ook nog in de buurt van de voerplek.

Een uurtje later is het wederom raak! Weer is het een schub. Het gaat hard! Alleen geven de spiegels nog niet thuis. Het vertrouwen stijgt nu wel per uur!

Het zal weer een uurtje later zijn als Fons een paar piepjes op zijn Delkim krijgt. Heel even twijfelen we nog over een verdwaalde brasem, maar de swinger doet anders vermoeden. Die staat strak tegen de blank!
Het is een spiegel!

Ik kan de vis al snel onderscheiden. Het is een uitzetter, alleen daterend van voor de monitoring, eind jaren negentig. Het gaat om een 'oude' Valkenswaarder die begin jaren negentig op dit afgesloten water zijn uitgezet. Het Valkenswaard bestand is hier inmiddels aardig uitgedund door diverse grote sterftes.
Op die manier 'dubbel' je dan nog wel eens een vis. Deze ving ik dan ook een paar weken voor de wedstrijd. Die telt niet, maar voor Fons nu even wel!

De verdere nacht verloopt rustig. Na de spiegel, is de stek nog eenmaal fors aangevoerd. Het is een gok. We gokken op meerdere en betere vissen.

Het blijft tot de ochtendschemering opvallend rustig. Teveel gevoerd? De weersomslag?
Als de eerste zonnestralen mijn tent binnendringen, komt het besef dat het verder wel eens een rustig weekendje kan gaan worden.

Fons maakt aan al die twijfel een einde. Een knoepert van een aanbeet!
Ook nu kan Fons niet anders dan de boot instappen om de vis te gaan halen. Ik blijf in spanning afwachten op de kant.
Twee minuten later gilt de overgebleven hengel van Fons het hoogste lied. 'Je zit door je lijn!'
"Dat kan niet eikel! Ik vis met toplood!" krijg ik demonstratief te horen. Verdorie, hij heeft gewoon een dubbelrun!

Ik pak de overgebleven hengel. Ik probeer de vis te blokken. Ik hou de top laag en geef geen meter toe. De lijn verdwijnd onder de boot waar Fons nog bezig is met die andere vis. Dan zwiert de lijn opeens agressief naar rechts en lost de haak. Balen!

Ondertussen heeft Fons de vis kunnen landen. Zonder blikken of blozen komt hij terug geroeid.
Ik werp een blik op de onthaakmat die tussen de twee bankjes ligt. Hoe krijg je het voor elkaar!

Jullie raden het al! Het is een spiegeljaar voor Ome Fons.
De vis spartelt nog wat op de mat tijdens het fotograferen. Voor even zit mijn hele voorhoofd onder de Scopex.

Een uurtje later is het weer raak. Weer staat Fons lekker te drillen. Voor mij staat de uitkomst al vast.
Angstig maar waar! Wederom een prachtige en hoge spiegel.

Het weekend kan niet meer stuk. Het is allemaal net op tijd.
De hogedruk wint aan terrein, de wind draait resoluut naar het oosten. Het word kraakhelder.

Ondertussen word er onderwater de stekker uitgetrokken.
We hopen nog op een aanbeet in de laatste nacht. Die komt er! Ik vang wederom een geweldig mooie schubkarper. Fons lost er ééntje.
Ik troost hem met de gedachte dat het om een klein torpedoschubje ging. We zullen het nooit weten.

                                                      Ik pik de kruimels op...

Maandagochtend zie ik enkele vangstberichten op Facebook langskomen. Er zijn nog behoorlijk wat spiegels gevangen. Dat word nog een leuke uitslag.
Zestien oktober is de prijzenavond. Met een interessante lezing van Joris Weitjens en een biertje gaan we er een leuke avond van maken.
Volgend jaar maar weer een nieuwe poging!