Een nieuw begin...

Er waait een frisse wind door mijn visserij. In een paar weken tijd, zijn er opeens een aantal nieuwe en verfrissende dingen op mijn pad gekomen. Daar word ik echt blij en gelukkig van. Ik heb prikkels nodig!


Allereerst zijn er elektronische problemen met m'n computer. Door de moderne technologie van tegenwoordig zijn er blijkbaar vele andere oplossingen om tot een update te komen.
Zo blog ik er op het moment van schrijven, lustig op los tijdens de jaarlijkse Bosbaanwedstrijd. Een soort van 'live', alleen net even anders. Wat een moderne smartphone al niet kan doen.
Daar komt nog bij dat de swingers er roerloos bijstaan  en de beetmelders zwijgen. Ik heb dus alle tijd. Alleen de foto's krijg ik niet lekker op het beeldscherm, vandaar deze update vandaag pas. De stekker is weer gemaakt!

In de vorige blog verhaalde ik al over mijn escapades met de chod-rig.
Een voor mij compleet nieuw systeem en rigje. Nu ben ik best een onzeker mannetje, als het gaat om nieuwe rigs. Om mijn eigen mening over dit kleinnood te kunnen geven, was het dus zaak om er ook mee te vissen.
Een aantal weken passeren. Een blank hier, een blank daar en tot overmaat van ramp nog een losser. Al was dit gelukkig niet op de chod-rig.

Een tiental dagen passeren. Ik hop van stek naar stek. Ik doe voor me gevoel nu even veel te moeilijk.
Dan maar weer even terug naar af. Ik pak een 'makkelijk' water. Relatief gezien, dat wel. Wat is tegenwoordig nog makkelijk?
Ik blijf met één hengel met daar aan een chod-rig, stug doorvissen. Ooit zal ik er een aanbeet op krijgen.
Op het 'makkelijke' water krijg ik al snel een paar runs. Ik vis nu diverser dan ooit. Één hengel met de feeder, de ander met een chod.

De eerste twee runs komen natuurlijk van de feeder. Deze manier van vissen bewijst nogmaals zijn effectiviteit.
Met in het achterhoofd het filmpje van Herwin Kwint, die het het feedervissen tot ware kunst heeft verheven, zit ik zelfs al te denken om ooit de stoute schoenen aan te trekken en deze manier toe te passen op groot water.
Afijn, twee vissen dus. Ik ben er best blij mee. Het kan in maart altijd slechter!

Een uurtje later. De 'chod-hengel' komt tot leven. Het voelt weer, als toen ik nog kind was. De eerste tikjes op het magische dobbertje...
Ik krijg twee piepjes gevolgd door een forse run. Ik pak de hengel. Ik sta te trillen als een rietje.
Het is gewoon spannend. Dit heeft mijn visserij nodig. Gewoon de horizon met een centimetertje verbreden.

Ik kan de vis inmiddels zien. Ik vind het allemaal best eng. Het ziet er gewoon onnatuurlijk uit.
Een beste schubkarper die aan een lijntje van twee en een halve centimeter hangt, met daaraan langs de zijkant een snaarstrakke leader.

Inmiddels heeft Fons het net onder de vis gekregen en heft. BOKS OUWE!
De zestien pond zware schubkarper is er één van de vele, maar deze is voor mij van grote waarde. Het systeem levert voor mij z'n eerste slachtoffer op.

                                                                    Chod victim!


We vissen daarna nog een tijdje door. Fons vist me redelijk naar huis met de feeder, maar dat doet niets af aan de chod. Ik weet nog wel een paar plekjes waar deze rig zijn meerwaarde zal hebben.
We sluiten een mooie maartse dag af, waar Fons zelfs nog de eerste twee spiegeltjes van het seizoen vangt.

De chod-rig was één primeur. Er is ondertussen een ander bij gekomen.
Ik begon deze blog over nieuwe uitdagingen en vernieuwing. Ondertussen is er in mijn aas ook het één en ander veranderd. Nogmaals; ik heb prikkels nodig!
Deze kans heb ik nu gekregen van aasbedrijf; Martin SB.
Het voelt meteen al goed. Ik ben er goed ontvangen door aardige mensen met daaromheen een enthousiast team die bijna dagelijks aan het water verblijven. Dat geeft een extra dimensie. Ik voel me daarin thuis.

Dat doet niets af aan Watersense. Het aas waarmee ik vier jaar heb mogen vissen.
Dat waren vier leuke jaren! Jaren waarin ik fantastisch mooie vissen wist te vangen.
Maar zogezegd, prikkels en een horizon. Nieuwe dingen. Nieuwe uitdagingen!