Drijvend op historie...

Afgelopen jaar verscheen er een video van Chiel Schildmeijer en Robin Smit over het vissen op karper vanuit een boot.
De video greep mij meteen. Een totaal nieuwe dimensie in de hedendaagse karpervisserij.
De boys vingen geweldig en opvallend veel, op moeilijk en historisch Nederlands water.
De link naar die film zal ik onderaan de blog vermelden.



Nu zijn Chiel en Robin teamgenoten van mij bij Martin SB. Ik vuurde een waar bombardement af aan vragen over hoe en wat.
De jongens hadden ook plannen voor dit jaar. Zin om een nachie mee te gaan?

Dat was natuurlijk niet aan dovemansoren gericht!

En zo kwam het dat ik twee weken geleden lag te dobberen op een fantastische karperboot in misschien wel het meest historische en misschien ook wel het mooiste water van Nederland.

De omgeving greep me meteen. Kilometerslange rietkragen, sloten, lelievelden en chocolademelk gekleurd water. De perfecte habitat voor vriend karper.

Twee dagen voor de sessie werd ik op een avond al enthousiast ontvangen door Chiel. Een voeravondje die uiteindelijk drie uur zou duren. Meer dan twintig plekjes werden er door middel van een klein bootje aangevoerd. De omgeving laat een diepe indruk achter. Ik kan niet wachten!

De ene app na de andere app verschijnt er op mijn telefoon. De boys zijn al gruwelijk aan het slachten! Er komen een paar pracht exemplaren van spiegel en schubkarpers voorbij met indrukwekkende gewichten. Ik ben zondagmiddag niet meer te houden en bel Chiel of ik al aan boord kan stappen.
Geen probleem!

                           Ik word gastvrij ontvangen op een fantastische visboot

Ik kan meteen aanschuiven voor een overheerlijk bord met pasta. Al snel heb ik in de gaten dat werkelijk alles mogelijk is met deze visboot. Zo zijn er accu's aanwezig, twee comfortabele bedden en diverse opbergruimtes.

Zelf slaap ik deze nacht buiten op het achterdek. Er is ruimte zat en de weerverwachting is prima.
De gast is koning! Bij de eerstvolgende aanbeet ben ik meteen aan de beurt. Da's dan weer een leuk gebaar. Ik hoop op een klassieke schub van dit water, al maak ik kenbaar dat ik met een visje van vijf pond al tevreden ben. Het doel is het vangen van een karper, vanuit een boot op dit historische water.
Fingers crossed!

                    Bootvissen heeft vele voordelen. Met genoeg ruimte en mobiele rodpods.


We varen alle hengels uit met behulp van een bijbootje. Een half uurtje later liggen alle zes de rigs uiterst scherp op de al wekenlange aangevoerde hotspots. Dit geeft nog geen garantie voor succes. Het water staat als zeer lastig te boek. Maar door continue de plekjes van Scopex en Monster Crab te voorzien, geeft dit wel ontzettend veel vertrouwen.

We drinken s'avonds een paar biertjes en vertellen wat sterke verhalen over vissen en vrouwen. Zoals alle vissers waarschijnlijk zitten te mijmeren voordat die ene aanbeet zich aandient.
Ik slaap zoals gezegd op het achterdek. Het is er goed toeven. Ik kan de slaap maar moeilijk vatten. Teveel indrukken.
De lucht is kraakhelder. Ik stel mijn blik in op scherp en zit bijna middenin het heelal.
De luchtvervuiling is in dit gedeelte van Nederland miniem. Om de tien minuten scheert er een satelliet langs. Van wie?Van waar? China, Rusland? Dat zijn weer die onnozele vragen om half twee s'nachts.

Uiteindelijk val ik licht kabbelend in slaap.
Al vroeg in de morgen schrik ik wakker.
S'morgens vroeg op het water wakker worden zijn de mooiste dingen die je mee kan maken. Er vliegen honderden ganzen over, karekieten die een wedstrijdje tussen het riet tjilpen, kwakende kikkers en dampend water.
De boys liggen dan nog in een diepe slaap. Begrijpelijk. De voorgaande dagen zijn ze non-stop aan het drillen geweest.

Lichtelijk teleurgesteld draai ik een shaggie. Vanwege die goede vangsten van de dagen voorheen, ben ik wat verrast dat het stil is gebleven. Ze hebben me nog gewaarschuwd.
Ik steek m'n peuk op en geniet. Wie kan me wat maken!

Dan gebeurd het! Ik hoor één piep op de meest linker hengel. Ik kijk automatisch naar de swinger. Die vertoond geen krimp. Geen brasem dus.
Dan zie ik uit mijn ooghoeken de lijn langzaam verplaatsen. Het gaat uiterst traag. Zo traag, dat de beetmelder niet reageert. De gluiperd!
Ik twijfel geen moment!

Ik pak de hengel rustig op en hef. De hef naar historisch goud!

Ik heb wat gehaakt, al heb ik geen idee wat het is. Het gaat traag en sloom tegelijk.
Ik stap rustig de bijboot in en vaar in de richting waar de lijn onderwater verdwijnt.

Er komt een grote en met bagger besmeurde elzentak boven. Gelukkig loopt de lijn nog verder onderwater door. De tak valt van de lijn en heb nu rechtstreeks contact met de vis.
Een magistrale dril kan beginnen. De vis trekt me van links naar rechts en moet met de elektramotor een paar keer stevig corrigeren. Wat is dit genieten!
Ik moet een paar keer stevig blokken. De vis wil een holle rietkraag in. Er verschijnen een paar dikke staartslagen en plonzen aan de oppervlakte. De vis is in ieder geval gekeerd.

Het geplons heeft de boys wakker gemaakt.

''Die vuile gluiperd staat gewoon te drillen!'' klinkt het vanaf de boot. Alles word op film vastgelegd.
Er ontstaat een soort van faalangst. Ik mag deze nu niet verspelen.
Het kat en muisspelletje duurt ongeveer tien minuten. Dan ligt de karper (schub) een beetje loom aan de oppervlakte. Ik schep nog twee keer gruwelijk mis, maar de derde keer is uiteraard letterlijk scheepsrecht!

Ik vaar terug naar de boot. ''En?En?, vragen Robin en Chiel. ''Leuke schub jongens! Kon wel eens een twintiger zijn''.

De vis is in ieder geval groter dan de vijf pond waar ik voor gekomen was. Ik wil de vis in het schepnet uit het water tillen om deze weer aan Chiel aan te geven. Dit gaat alleen niet.

Met vereende krachten en assistentie van de boys lukt dit uiteindelijk. Er worden vuisten gebokst. Verder krijg ik een beetje lacherig te horen dat deze wel eens een pond of zeven kan zijn. Wat een bak!

We hangen de vis voor heel even weg en varen rustig naar de kant om wat foto's te schieten.
Robin is de fotograaf vandaag. Het zijn een paar prachtige plaatjes geworden. Kijk zelf maar even!

                                                                       Een brede rug.                              (Foto: Robin Smit)

                                              Prachtschub van historisch water.                     (Foto: Robin Smit)

                                                           Teveel indrukken...              ( Foto: Robin Smit)


Kort na het fotomomentje verkassen we. Dit is een ander groot voordeel van het bootvissen.
Binnen mum van tijd liggen we op een nieuwe stek waar we de dag doorbrengen.

Het weer is niet echt ideaal. De afgelopen nacht bracht al niks aan, alleen in de ochtend was daar een ''lucky shot''.

Toch lukt het Chiel om vlak voor de middag nog een mooi spiegeltje te landen. Dat geeft weer hoop voor die jongens.
Aan het eind van de middag word ik weer terug gebracht aan wal. De jongens hebben nog een volle week te gaan. Ze hebben gevangen. En hoe!
Daar ga ik niks over verklappen. Die film moet nog uitkomen. Deze zal ik dan tegen die tijd wel delen op Linkerflanken.

Zoals beloofd hieronder nog de film van een jaar geleden. Dit geeft misschien een beter beeld dan de lap tekst van een euforische blogger.
Met het bootvissen ben ik trouwens nog lang niet klaar. Hopelijk meer hierover in een volgende blog.