Het klokkie rond...

Twee dagen vrij. Ik ben er na een hectische periode op de werkvloer, nodig aan toe. Er staat niks op de agenda. We gaan lekker vissen!

Door de drukte heb ik even geen voerplek lopen. De energie en zin ontbraken mij even. Misschien ben ik ook wel een beetje verzadigd na de afgelopen succesvolle kanaalsessies. Er gaat nog een spannende tijd komen qua visserij. Dat is voor later. Eerst even plaats rust.

Goed wat te doen? Ik hoef niet lang na te denken. Met een beetje creativiteit kom ik er wel. Ik ga een daggie 'banen'. Een Amsterdamse uitdrukking voor een dagje vissen aan de Bosbaan. Omdat ik twee dagen vrij ben en geen verdere afspraken heb, maak ik er meteen een vierentwintig-uur sessie van. Nu rijst de vraag; waarom de Bosbaan? Mijn antwoord luid stellig; waarom niet?! Ik zie de Bosbaan vaak als een goede tussenperiode. Een periode van zelfreflectie. Een leerwater? Probeer maar eens! Je kan hier gewoon goed op je bek gaan!

Het idee dat je in een lange grote rechthoekige bak zit te vissen, stemt mij wat minder vrolijk, maar je zit er over het algemeen lekker rustig. Ik opteer daarom ook voor de 'boskant'. Het is mij aan de weg vaak veel te druk met trimmers, hondenuitlaters en wegpiraten.
Een echte uitdaging is er niet, alhoewel de spiegelkarpers op dit water een lust voor het oog qua beschubbing zijn en door het uitgedunde bestand de gewichten toenemen.

Vanwege de vakantietijd is de Bosbaan voor een maand opengesteld voor sportvissers. Op drie boeienlijnen op het midden na dan, kan je aan beide kanten prima vissen. Eind augustus gaat de ballisage voor de roeiwedstrijden er weer in en is vissen verboden. Pas eind oktober worden deze er weer uitgehaald. Het is bij aankomst dan ook druk aan 'de baan'. Ik kies voor een plek ergens in het midden. Een rustig stuk, ver verwijderd van de overige karpervissers die over het algemeen aan de kant van de weg zitten. Ik laad de kar op bij het paviljoen om vervolgens nog anderhalve kilometer te lopen. De slimmerikken onder ons weten dus ook waar ik heb gezeten;). Het maakt ook eigenlijk niet uit. De vis zwemt op de Bosbaan in principe overal.

Voeren is verboden op de Bosbaan. Dit vraagt om wat kleine aanpassingen om de vis op je plek te krijgen. Met pva sticks kom je uiteindelijk een heel eind. Er staat niet hoeveel keer je er mag ingooien. Begrijpt u em?
Als aas opteer ik nu blindelings voor de Monster crab & Aminol van Martin SB. Door de hoge watertemperaturen van het moment doet dit bolletje het waanzinnig goed. Op alle watertypes overigens.

                                              Genoeg voor vierentwintig uur...


Het duurt uiteindelijk tot de schemer voor de eerste vis zich meld. Het is een mooie hard vechtende schubkarper. Het verbaast me telkens weer hoe sterk de vissen hier zijn. Een kwartiertje stoeien met een karper is normale kost.

De wind valt compleet weg, de luchtdruk stijgt. Het zijn niet de ideale omstandigheden, maar ik moet het er mee doen. De nacht verloopt onverwacht vrij hectisch. Om het uur volgt een aanbeet. Pas tegen half vier keert de rust voor even terug.
Het zal tegen zessen zijn geweest als ik wakker schrik. Ik hoor de delkim in vol ornaat brullen, ik kan deze alleen niet zien. Het zit potdicht van de mist. Het lijkt verdorie wel herfst. Daar vind ik overigens niets mis mee. Nu is mist op een ochtend in augustus ook niet zo'n raar fenomeen, alleen vermoedden de paddenstoelen in het bos wel anders. Als we het over mist hebben moet ik even heel diep graven in m'n geheugen betreffende een aanbeet. Op groot en diep water is het me wel gebeurd, maar het houd meestal niet over. Deze ochtend gebeurd het weer en hoe! Ik dril eerst een mooie volle schubkarper. Als ik deze eindelijk over het netkoord kan tillen, vertrekt de andere hengel. Eindelijk is daar de spiegel waar ik hoopte! Ik schiet samen met de schub een paar mooie plaatjes.
Overdag trekt de mist weg en maakt plaats voor de zon. Er staat weinig wind. Het is dan ook niet echt spannend aan de baan. Ik hou de vissers aan de overkant van de baan soms even in de gaten. Deze zijn volle goede moed s'morgens gaan zitten. Ik zie ze de hele dag niets vangen. En dan maar denken dat je er even een visje kan vangen. Mis!
Overdag mag ik nog voor drie keer aan de bak. Het zijn drie kleine schubjes. Ik weet dat er een weeromslag aan zit te komen, maar het is genoeg. Ik moet nog stofzuigen thuis!

Hieronder nog een paar mooie plaatjes. Het klokkie rond gevist. Een tevreden hengelaar keert weer huiswaarts.