Het hagelwitte poeder doet pijn aan m'n ogen. Achter de goede en warme kant van het raam zit ik me momenteel te verbijten. De stuifsneeuw jaagt door de straat en komt twintig meter verder tegen een muur tot stilstand. Er vormt zich een gesleten koude en witte heuvel die elk half uur door de gierende oostenwind andere vormen aanneemt...........Uh, effe terugspoelen! <<<<<<<<<<<<<<<<
Die klote sneeuw kan ik niet meer zien! Achter m'n beslagen raam stook ik me eigen blauw en vloek ik het hoogste woord. Die witte bende zit overal, zelfs tegen de muur. Het is gewoon een fokking berg geworden die alsmaar hoger word door die klote wind!
Het lijkt me duidelijk. We zitten middenin de winter. Een winter die ik zelfs helemaal niet meer zag aankomen. Na de grote karperbeurs zat ik me al helemaal te verkneukelen op het aanstaande voorjaar. De bewezen voorjaarsstekken zouden al van licht voer worden voorzien en drie dagen daarna ongenadig afgeroomd worden. Op diezelfde stek rijden nu schaatsers!
Even een korte stand van zaken. Na de succesvolle nieuwjaarssessie is er nog een paar keer gevist. Met wisselend succes overigens. Met m'n nieuwe baan gaat het goed. Nieuw word belegen, belegen word ervaren. De studie hakt er wel in, maar voor m'n gevoel kan ik dit aardig combineren met m'n visserij. Dat zijn mooie pluspuntjes. Halverwege februari kon ik, of liever gezegd m'n portemonnee het opbrengen om een mooie set met beetmelders aan te schaffen. Het zijn uiteraard Delkims geworden met voor mij één belangrijke feature. De receiver.
Retetrots op m'n nieuwe gereedschap!
Deze nieuwe set moest uiteraard snel uitgeprobeerd worden. Op de eerste sessie met dit nieuwe speelgoed, was het meteen al raak. Alles werkt naar behoren. Het grote slachten kan beginnen!
Niet dus! De natuur doet zijn ding. Voorlopig zitten we opgescheept met een "Russische Beer" en die weet van geen wijken. De voorspellingen laten voor komende week een dooiaanval zien, maar echt voorjaar zit er voorlopig nog niet in.
Februari zal ik dus moeten afsluiten met één vis. Ik ga vast een schietgebedje plegen voor de aankomende maand. Één vis is natuurlijk niet genoeg. Het is nooit genoeg! Ik wil flikkerende paarse ledjes zien, en een beetje gauw!
Een stel dooie stokken...
Op Tiger Peanut Mini-Match boilies. De eerste en tevens de laatste karper van februari 2018.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten