De lange vaart...

Afgelopen zondag. Prachtige blauwe felle luchten, afgewisseld door dreigende en donkere buientafels.
De temperatuur gaat nu echt met rasse schreden omlaag. We zien zelfs in de buien, de eerste sneeuwvlokken naar beneden komen.
We karperen vrolijk verder. Het begint al een beetje op winterkarperen te lijken.


Zaten we vorige week nog in een phoenixwijk giebels en karpertjes te tikken, ditmaal werd het weer een 'groen' uitzicht.
Ons oog is gevallen op een lange vaart of kanaal. Voor een kanaal is het net niet breed genoeg, maar om van een sloot te spreken is het weer net te breed.
Anyway, de vaart heeft een functie. Deze functie is na de nodige neerslag goed te zien. Het is de hoofdader van een polderstelsel.
Al het regenwater word via deze vaart getransporteerd naar andere wateren, die als buffer dienen.

De vaart stroomt dan ook behoorlijk. Het water is relatief helder en ondiep. De bodem is knalhard.
In de loop der jaren ben ik al meer van dit soort kanaaltjes/vaarten tegengekomen.
In de zomer niet echt interessant, maar als winterwater kunnen deze watertjes zeker op mijn belangstelling rekenen.

                                              Prachtige Hollandse buienluchten!


Het stroomt er in de winter naar mijn idee, harder en vaker. De aanwezige karpers zullen hierdoor wat actiever blijven.
Van de paar vaarten die ik ken, die hetzelfde kenmerk hebben gaat dit in de winter zeker op.

De lange vaart is voor mij nieuw. Met een goed uiterlijk versier je nog niet de mooiste vrouw.
Crea bea is het motto!

Voor het eerst ga ik op dit type water met de method-feeder aan de slag. Dat ik nog nooit eerder op dit idee ben gekomen in die andere vaartjes!
De feeder is naar mijn idee, een 'dodelijk' wapen.
Klein en schraal voer, wat snel verspreid word door de stroming, met een lang voerspoor tot gevolg.
Het plan is om van de eigen kant tot de overkant één streep te bevoeren en dan te bevissen.
Na mate de dag vordert, zal ik verder stroomafwaarts gaan vissen.

Tot zover klinkt het allemaal simpel.
Het water voelt ijskoud aan. De nodige hagel en sneeuwbuien zorgen ervoor dat de watertemperatuur in mum van tijd alleen nog maar meer naar beneden keldert.
Kou is niet erg, maar de situatie vraagt nu om stabilisatie. Ik verwacht er dan ook weinig van. Ach, we zitten, met een mooi uitzicht!

De lange vaart is één monotone streep aan water. Her en der zitten er wat 'deukjes' in de kant, omgeven door riet. Dit zijn dan ook de enige onderbrekingen.

Fons zit rechts van mij tegen zo'n deukje aan te vissen. Ik doe dat op links.
De overgebleven hengel is vandaag mijn 'speelhengel'. Dan weer onder de eigen kant, daarna op het midden, enz,enz.

De eerste twee uur passeren geruisloos. Er is geen kringetje op het water te bekennen.
Dan opeens! Uit het niets verschijnt er kortstondig een karperkop net boven het wateroppervlak.
Ze zitten er! Belangrijker nog; een paar meter van de inmiddels bevoerde plek af.
Zichtbare activiteit van karper in de winter is voor mij ook een teken. Een teken van vangen.
Springende karpers of 'koppies' zeggen me nooit zoveel meer, dan het in de buurt zwemmen.
In de wintertijd kan je gerust een metertje dichterbij je hengels gaan zitten. Dat ie gaat, is bijna zeker!

En of die gaat! Vijf minuten na 'visual' trekt m'n rechterhengel goed krom. De Delkim staat weer lekker te brullen!

De vis doet goed z'n best. Het stromende water zal ook wel voor de nodige spierbundels zorgen.
Het is geen mega-karper, maar alle beetjes helpen in de winter.
Deze is wel al prachtig op kleur!

                                                       Goud gekleurd winterkleed.


Ik gooi even later de montage een metertje verder stroomafwaarts.
Ik draai de lijn een stukje strakker, althans dat probeer ik.
In mijn ooghoeken zie ik de top opnieuw kromvliegen! Bizar!

Typisch een wintergevalletje. Uren zitten voor Jan met de Korte Achternaam, om daarna te drillen voor je leven!
Deze vis komt als een mak schaap het net ingegleden. Waarschijnlijk niet wetende wat er precies aan de hand is.

Hierna valt het stil. We vissen nog zeker een uur of vier door. Het mag niet baten.

Kortstondige aasmomentjes dus. Al valt dat hier nog niet helemaal te zeggen.

De situatie moet er volgens mij nog stabiliseren. Dat is iets om naar uit te kijken voor een volgende sessie.
En Fons?
Niks, nada. noppes. De vangst van een mega, brute koikarper van een paar weken terug, kleeft nog steeds aan hem. Waarschijnlijk teveel van het goede.

Dat goede, zal binnenkort vast wel weer bij hem terugkeren.
Daarover hopelijk meer in een volgende blog!