De Halloween sessies 2015...

Een weekendje griezelen en grollen.
Sinds vorig jaar, zijn vismaat Fons en ik een nieuwe traditie begonnen.
We houden het op het afsluitweekend van het jaar. Nog één weekend knallen dus!

Om de traditie helemaal trouw te blijven, vissen we ook op hetzelfde water; De Amsterdamse Bosbaan.
De balisage is eruit. Er kan daar weer gevist worden.
Vorig jaar heeft dit verrassend goede vangsten opgeleverd. De dressuur was er een klein beetje vanaf, wat te merken was in de vangsten.
Het is nooit mijn favoriete water geweest. Te druk, teveel ongure praktijken naar mijn idee en het is mij te klein. Een echte uitdaging vind ik hier niet.

Toch zijn er een paar lichtpuntjes. Er zwemmen prachtig mooie spiegelkarpers. Vissen die naar mijn idee amper gevangen en te vangen zijn. Op de Bosbaan? Ja echt! Ik geloof daar in!
Verder kunnen de oude Valkenswaarders op mijn aandacht rekenen. Ook over de vechtlust van de karpers hoor je mij niet klagen. Ik heb vaak het idee dat de karpers hier meer volgas geven dan op andere wateren.

     Een oude Valkenswaardvis van eerder dit jaar. Gevangen tijdens de voorjaarswedstrijd.


We zitten. Aan de overkant staan twee tentjes. Kennelijk hetzelfde plan en idee. Als ik de auto even op een veilig plekje parkeer, zie ik al gauw wat voor vlees ik in de kuip heb.
Het is Koen. Koen is een fanatieke winterkarperaar. We kennen elkaar van wat toevallige ontmoetingen tijdens wat voerrondjes.
Tijd niet gezien en gesproken. Leuk! We wensen elkaar een goede vangst toe.

Tijd om de tent op te zoeken. De wintertijd is al van kracht. Opzetten in het donker is nooit mijn hobby geweest, maar het is nu gewoon niet anders. Uiteindelijk wint de routine. Ik zet de tent tegenwoordig geblinddoekt op, als het moet.

Het is nou niet bepaald ideaal karperweer. Het is windstil, een graad of vijf en een beetje mistig.
Een nevelig bos met een volle maan. Een echt Halloween tafereel.

Tot vijf voor half vier blijft het bijna eng stil. Geen zuchtje wind, geen vogeltje te horen en geen kringetje op het water.
Om half vier is het raak. A run from hell!! Tjezuss, wat gaat deze hard! Werkelijk uit het niets.
Ik pak de hengel. Deze buigt resoluut door. De slip begint te zingen.
Maar dan...valt de lijn slap en is het over en uit met de pret. Ik haal een vochtig zweepje binnen. Lijnbreuk!
Waarschijnlijk een over het hoofd geziene beschadiging op de lijn.
Ik rits dertig meter fluocarbon van de spoel. Voor de zekerheid.

Half zes. Twee zuinige piepjes op de linkerhengel. Ik veer op. Ik kijk naar de hengel en zie verder niets. Als ik nog een keer goed kijk, zie ik dat de swinger strak tegen de blank staat. De hengeltop staat licht gebogen.
Ik twijfel geen moment en geef een roei. Hangen!
De dril is wat lafjes. Vrij gemakkelijk dril ik een bosbaanschub uit. Het is echt zo'n klassieke vis. Het bekkie is niet helemaal oké en de vis is wat flauw en grijs van kleur.

Bij Fons blijft het opmerkelijk rustig. De hengels zwijgen.
Dat zal de opvolgende dag ook zo blijven. Het is verder prima weer, maar geen Bosbaanweer.

Als de duisternis alweer snel invalt, is het bij Fons raak. Hij krijgt vier runs. Elk uur meld zich een karper. Nu blijft het bij mij doodstil. Vreemd.

                                          Wederom een spiegel voor Fons...

                                           Ook zo'n klassieke bosbaanvis...


Als het zaterdagochtend weer langzaam licht word, zie ik overal groene paddenstoelen tevoorschijn komen.
Het word er belachelijk druk. Niet ons ding.
We besluiten om het laatste nachtje te skippen. Het weer is er niet naar en de daarbij komende drukte maakt de beslissing om voortijdig te stoppen, alleen maar makkelijker.

We plannen een dagje op een ander water.
We halen de feeder spulletjes weer uit de kast en besluiten om de zondag een dagje te gaan 'pielen'.

Zondagochtend is het ineens totaal ander weer.
Het is mistig. Dat is nog zachtjes uitgedrukt! Tijdens het ingooien van de montages hoor je deze neerkomen in het water. Geen idee waar ik lig!

Nu is mist al helemaal geen favoriet bij mij. Als ik de fotoarchieven doorblader, kan ik geen foto ontdekken met karpers in de mist.
Dat is deze zondag dan ook de uitdaging! En deze lukt!
Nu is het geen ingewikkeld water. Er is hier vrijwel altijd wel een karpertje te strikken, al ben ik hier wel een paar keer van een koude kermis thuisgekomen. Bij vorst en sneeuw is het hier ook best taai. Goed, maar waar is dit tenslotte ook niet!

De uitdaging is dus gelukt! Na een klein uurtje krijg ik een prachtige felle run. Een minuut of vijf later mag er voor even een mistig schubje op de foto.

Bij Fons duurt het ook niet lang. Het loopt niet storm, maar we mogen om het uur voor even een visje drillen. De foto's hebben op deze manier wel z'n charmes.

                         Zo af en toe loopt er een mooie tussendoor...


Er valt deze dag weinig over het water te loeren. De mist wil maar niet optrekken.
Als ik op een meter of tien uit de kant een kolk ontwaar en een paar piepen krijg, sta ik even vreemd te kijken. Ik lig toch veel verder?

Ik sla maar aan. Er hangt wat aan, maar heel fanatiek gaat het allemaal niet.
Ik vermoed dat de karper de feeder gelost heeft en helemaal naar de kant is gezwommen.
Het is moeilijk te peilen met waar ik nu eigenlijk mee van doen heb.
Ik draai het zaakje nu maar gehaast naar me toe. Ik krijg contact. De vis bevind zich nu een meter of vijf uit de kant.
Ik moet even in m'n ogen wrijven....Er zit verdorie gewoon een snoek aan de lijn!
Op een water waarvan ik dacht dat deze vissen hier niet bestonden, kom ik nu even bedrogen uit.
Altijd lekker, zo'n bijvangst!

We vangen er nog een paar karpertjes bij. We sluiten Halloween af.
Ik breek weer een belofte. Zoals ik wel vaker doe tijdens het vissen. Daarvoor gebeuren er gelukkig veel te veel toevallige en verrassende zaken.

De weersvoorspelling ziet er voor komend weekend zo goed uit, dat we nog een weekend plannen.
Het kan! Het moet! Het mag!