Jolijt aan het Circuswater

Ik mag me graag vastbijten in een nieuw project. Een nieuw water. Puzzelstukjes die langzaam in elkaar vallen.
De titel verraad het al. Beetje bij beetje krijgen we de springers op het aas.
De laatste Koninginnedag. Volgens de meteorlogen word het een prachtige dag. Een mooie zeventien graden, onbewolkt en weinig wind. Tot op heden, zeldzame mooie dagen deze lente. Niet iets waar ik meteen om zit te springen, maar met het kleine beetje warmte en weinig wind kunnen we visueel goed uit de voeten. Dat ze op het circuswater springen is geen verassing meer. Misschien dat we nu wat wijzer worden op de karige ondiepe plekjes van de over het algemeen diepe water. Hier zal de watertemperatuur wat sneller opwarmen en de kerps tot azen moeten zetten. Allemaal theorie!! Gelukkig is niets zeker.
Bij aankomst doen de karpers vrolijk hun acrobatische kunstjes. Teveel om allemaal te tellen. Enig verschil is dat er nu ook meer aktiviteit op die paar ondiepe plekjes is. Er lijkt al een soort van paai plaats te vinden.

                steeds meer natuur begint wakker te worden

              alhoewel er ook herfsttinten aanwezig zijn


De uitdaging was om de springers met de koppies naar benee te krijgen. Het hele water werd nauwkeurig uitgepeild. Bijna op elke diepte liet zich wel karper zien. Springers op twee, drie en zelfs op acht meter water. De rigs werden met behulp van een voerboot en dieptemeter nauwkeurig naar deze plekjes gebracht. Een paar hele en gebroken fish-peach boilies met wat "zwevend" grondvoer zouden die koppies naar beneden moeten krijgen en tot azen aanzetten. Meer dan tien van deze plekjes werden er vernuftig afgevist. Resultaat: een dikke nul! Ondertussen sprongen de karpers vrolijk verder, tot zelfs bovenop de aangeboden plekjes. Om gek van te worden! Ik kan een hoop hebben, maar ook ik heb grenzen.
De hersenen werden weer flink gekraakt. Ik kom al gauw tot een simpele conclusie. Het water is er gewoon te koud, en de vis zwemt heerlijk in de middelste en heldere waterlagen. Ziggen is een optie.
Toch ben ik geen fan van dit soort visserij. Ik vind het maar een gedoe.
Dan schiet me iets te binnen over de maar weinig aanwezige ondiepe plekjes. Het is vierkante meter werk, maar ik heb nu toch die boot en dieptemeter mee. Vis hebben we er zogezegd al gezien. Kleine schupjes met paaidrift. Springen doen ze er gek genoeg niet, maar we vinden het een poging waard. Twee hengels gaan op een dobbelsteen, de andere twee op een veenbultje. Het grondvoer word wat lichter en fijner gemaakt. Zo licht, dat maar enkele korreltjes de bodem bereiken en de overige voerdeeltjes lekker door alle lagen heen wolkt. Een flinke scheut salminol word toegevoegd. We zullen ze gek maken!! Karpers zijn immers nieuwsgierige wezens.
Het plan word ten uitvoer gebracht, en na tien minuten bevestigd dat het werkt. Binnen een minuut lopen er twee hengels af! Fons en ik schudden de handen. We denken de truc door te hebben.

De diepere kuilen laten we voor de snikhete zomermaanden, mochten die er komen dan! Het blijft na deze dubbelrun verder stil. De daaropvolgende dag neemt de aktiviteit in de namiddag op de ondiepe blokjes zichtbaar toe. Dan gaat het hard. Prima getimed loopt er om beurten een hengel af. Spatgave en loeisterke schubs laten zich voor even op de kant bewonderen.

 Binnen mum van tijd komt er een beste serie en puntgave schubs voorbij

De ondieptes laten ons een paar prachtige bewoners van het Circuswater zien. De stek is weer omgetoverd tot een oude en vertrouwde chaos. De onthaakmatten en schepnetten vol slijm. Vegen op de mouwen en cameras die overuren draaien. We denken een belangrijke schakel gevonden te hebben. Er ontbreekt nog wel een enkel stukje. We missen iets. Iets aparts. Iets wat zwak beschubd en buitengewoon zwaar is. Tijdens het acrobatenuurtje viel ons oog op één van zo'n vis. De uitdaging leeft voort. Het mysterie opgelost??
Binnekort meer in een volgende update.