Naar het museum...

Na Koninginnedag is Hemelvaartsdag traditiegetrouw een roestvaste visdag. Als ik terugkijk in mijn logboekjes, komen juist op deze dagen altijd een paar prachtige vissen naar boven. Het zou dit jaar niet anders worden, dachten we vooraf.
Met we, bedoel ik samen met vismaat Fons. Deze traditiegetrouwe feestdagen is hij vrij en geeft altijd voldoende tijd en ruimte voor een fijne sessie. Koninginnedag werd, zoals jullie in het vorige verslag hebben kunnen lezen, een sessie op het circuswater. Het is een prachtige koninginnedag geworden met geweldig weer, een nieuwe koning en ook nog eens wat vangsten op het voor ons nieuwe water. Dit verslag houden jullie komende week nog van me te goed.
Ik ga verder met Hemelvaartsdag. Waarom van de hak op de tak? Gewoon, omdat ik mijn enthousiasme over de Hemelvaartssessie niet kan beheersen. Een paar prachtige en oude spiegels zijn hier debet aan.
Deze spiegels zijn op het rijke schubbenwater echte monumenten aan het worden. Toch zeggen statistiekjes lang niet alles. Door veel aan een water te vertoeven kom je achter leuke dingen. Het begon ooit op de plaats van handeling met één spiegel tegen twintig schubs. Na een paar spiegelvangsten werd dit teruggebracht tot één op de acht. Is het water spiegelrijker dan we dachten?
We zitten aktueel nog steeds op deze verhouding. Vreemd? Misschien. Zeker omdat er heel wat uurtjes op dit water geklopt zijn. Je zou denken dat je nieuwe vissen vangt. Dit is ook wel zo, maar het betreft wel de wat oudere vissen, waarvan er afgelopen week ééntje bovenkwam die ik vier jaar lang niet meer heb mogen begroeten. Duidelijk op z'n retour.

      Vier jaar geleden; op de kattenbrokken.

Vier jaar later; de vis is oud en rimpelig. Iets meer lengte, maar sterk vermagert.

Nogmaals een bewijs dat het oude Valkenswaard bestand echt op z'n retour is en ware museumstukken worden. Nieuwe injecties met zwaar beschubde vissen zijn dan ook echt een must, hetzij met mate.
Tussen de monumenten door, worden er ook mooie en puntgave schubs geland. Het gaat helemaal los. Er word een run gefilmd, gevolgd door een prachtige dril. Als de vis op de mat is aanbeland, vertrekt er weer een hengel. Handen tekort en overuren voor de cameraman! De stek is inmiddels een complete chaos! Rommel die ik wel graag aan de waterkant zie. Slijmerige en natte onthaakmatten en schepnetten. Hengels tegen de plu of half op de steunen. Een omgevallen stoel en natte handoeken in het gras.

                               Leuke tussendoortjes!

Run nummer vijftien is een snoeiharde! Het eerste schot van de vis, is bijna niet bij te houden. De vis blijft diep en het chilled wat.
Geen felle uithalen. Het vermoeden word bevestigd. Het is wederom een spiegel. Een echte verassing, waarvan ik dacht dat ze niet meer bestonden. Een oude strijder en voor mij een geheel onbekende.
Vissen is leuk! Een uitstapje naar het museum is nog leuker!

                             
                               Zo zie ik ze graag!

                               Een oerHollandse linkerflank