Column...

Geen voer voor plaatjeskijkers deze keer. Gewoon keiharde tekst en woorden...


Twee maanden geleden viel mijn oog op een Facebookbericht van Rolf Bouman.
'Columnist gezocht'!
Ik reageer. Ik krijg een kans.
Een column is totaal iets anders dan een verhaal of artikel. Een schrijfstijl wat voor me gevoel wel ligt!
Ik ook met m'n grote bek!
Afijn, de eerste column is geboren! Deze is uiteraard te lezen in het lijfblad van de Amsterdamse hengelsportvereniging waar jullie natuurlijk allemaal lid van zijn.

Ik ga ze hier niet allemaal plaatsen. Dan moet je gewoon lid worden van de AHV. Simpel!
Ik vind columns leuk! Of het nou in de Volkskrant is of de Libelle. Een column boeit!
Toch verdiend de blog op z'n tijd ook een column. Deze is dan ook exclusief voor de blog.
Afijn. Veel leesplezier!

Ik ben even negen dagen op vakantie, waarvan er zeven of acht vissend doorgebracht gaan worden.
Hopelijk dus straks weer veel leesvoer met af en toe een stiekem fotootje.
Hieronder kan je de eerste column terugvinden:

Geen tijd te verliezen!

Heb ik iets gemist de laatste tijd? Gaan de jaren tellen? Ben ik nog wel actueel? Mijn karperhengels zijn vijf jaar oud, mijn vaste stok kan gerust bejaard worden genoemd en de snoekdobber die linksonder in mijn viskoffer ligt zal daar ergens tussenin zitten. Na een vis- en voerrondje op de grachten afgelopen week, spelen de eerste twee vragen langdurig door mijn hoofd. Heb ik iets gemist?

Ik voer een blikje kikkererwten tussen twee half vergane sloepjes. Ik stel de pauwenpen af op half zinkend. 'Doet de pink of yellow het vandaag?’ klinkt een stem uit het schijnbaar niets. Uiterst geconcentreerd op mijn net niet zinkende pauwenpen, schrik ik op van deze aparte vraag. Ik draai me om.

Ik kijk in de ogen van een soort holbewoner. De man heeft een baard. Een enorme zwarte baard zelfs! Deze is wel netjes getrimd en gekamd. Een zeer nette en deugdelijke holbewoner welteverstaan. Zijn linkerhand steunt op een Van Moof (zeer hippe stadsfiets), snelle en apart gekleurde sneakers van één of ander alternatief skatemerk sieren zijn voeten en in zijn rechterhand een ragfijn hengeltje waar wat onduidelijke Japanse tekens op staan. De rugzak is amper te zien, zó klein! In één van de ieniemienie zijvakjes ontwaar ik nog wel een acht-delig schepnetje.

‘Uh, nee. Ik doe wel een trosje maden’, stamel ik een beetje. Diep in de grote zwarte baard verschijnt een kleine glimlach en krijg ik een bevestigende knik terug. Zijn haren schieten geeneens in de war. Teveel haarlak en te strak gekamd. Hij krijgt telefoon. Hij neemt niet op, althans niet zoals mensen zonder baarden dat normaal doen. In het zwarte struikgewas op zijn kin blijkt een soort van micro-microfoontje verstopt te zijn... Ene Jan-Kees aan de lijn. Jan-Kees? Ik had toch wel minimaal een stoere Vikingnaam als; Geirmund, Agar of Olaf verwacht. Jan-Kees had drie ‘takes’ op de hoek van de Spiegelgracht: ‘Twee perch en een pike! Well done, Jan-Kees!’

De hengelsport wordt al enige jaren steeds hipper. Dat is een goede zaak. Goed voor de ontwikkeling van de markt en de hengelsportwinkelier. Diezelfde hengelsportwinkelier heeft dus niks aan mij. Ik zit vastgeroest in oude gewoontes. Als mijn dobber breekt, zal ik deze eerst proberen te lijmen. Als mijn haakpunt een krul vertoond, buig en slijp ik. Als mijn hengelsteun in tweeën ligt, gaat er gewoon een rol ducttape omheen. Verkeerde zuinigheid? De hengelsportwinkelier vind van wel. Het is tegenwoordig weldoordacht. Het is klein vernuft. In het tegenwoordige, razendsnelle tijdperk waarin we leven, is er geen tijd meer voor het uitschuiven van een vaste stok of het vangen van aasvisjes. Er moet gevangen worden, het liefst veel, groot en wel zo snel mogelijk. De gehaakte snoekbaars staat al op Facebook nog voordat-ie vrij gelaten is. Je zal het ‘Happy Hour’ in de studentenkroeg op de hoek maar mislopen... Er is geen tijd te verliezen.

Mannen met baarden zijn toch stoer? Of leef ik 20 jaar in de verleden tijd? Baarden zijn anno nu hip en aan de waterkant zijn het de talloze snoekbaarzen, baarzen en snoeken die tellen.  Mijn geitensik kan hier absoluut niet aan tippen. Om over mijn stalen Gazelle met canvas fietstassen maar te zwijgen. Ondertussen tik ik er wel een mooie kolblei uit. De hippe holbewoner staat rechts van mij op de brug. In dertig minuten zijn drie baarzen en twee snoekbaarzen de klos. ‘Pink and yellow’ mompelt hij tevreden. Heb ik wat gemist?