Don't Worry About a Thing...

 

Limburgs mooiste!

 

Tweeduizendtwintig was nou niet bepaald een top jaar. Ik ga hier verder niet meer op Corona in, maar triest was het allemaal wel. Op persoonlijk vlak had ik me geen beter jaar kunnen wensen. Ik ben inmiddels gesetteld in Limburg, en dat voor een Amsterdammer! De natuur is er werkelijk adembenemend. Behalve sportvisser ben ik ook nog eens enorm natuurliefhebber. Dan kom je in Limburg aan je trekken! Vossen, marters, herten, dassen en wasberen. Ik heb ze afgelopen jaar allemaal gezien en van sommige ook heel dichtbij.

Qua viswater is het allemaal nog even peilen en zoeken. Limburg beschikt over heel veel water. Je zou het niet zeggen op het eerste oog, maar genoeg om je ding te kunnen doen. Dit vergt ook veel tijd. Zoek het maar uit. Afgelopen januari was 99% van al het water hier voor mij onbekend. Daar valt dus nog een dikke winst te behalen. Wat betreft de wateren die ik heb bevist kan ik kort zijn. Druk, klein en veel dressuur. Niet echt mijn ding, maar ik vond er wel een uitdaging. Je wordt er als karpervisser nooit slechter van. Nieuwe onderlijnen of manieren van vissen. De grootste doelstelling die ik voor ogen had aan het begin van 2020 werd in het voorjaar al vrij snel gehaald. Het vangen met een zigrig.

Al met al mag ik helemaal niet klagen. Qua uren heb ik afgelopen jaar nog nooit zo weinig gevist en de vangsten waren beter dan ooit. Zelfs tijdens onze vakantie begin september aan het Veluwemeer wist ik karper te vangen. Niet de grootste vissen, maar wel de mooiste herinneringen!

Hieronder een top 10 van vissen die mij van het afgelopen jaar het meest zijn bijgebleven.

Rest mij om iedereen een fantastisch en vangstvol 2021 te wensen, en blijf vooral gezond!  

Nr 10:

De allereerste karper van een nieuw water blijft altijd speciaal. Na vijf blanks in januari en februari kwam in maart het eerste teken van leven. Een mierzoete 15 mm Tutti Frutti boilie kon deze vis niet weerstaan. Vanaf toen begonnen alle puzzelstukjes in elkaar te vallen.

Nr 9:

Op een vroege ochtend in mei wist ik weer waarom ik karpervissen zo leuk vond. De rust, fluitende vogels, een vos die op 20 meter naast me komt drinken en de bomen gehuld in frisgroen. Dit zijn van die dagen dat je aan het water moet zijn. De karpers waren op die mooie ochtend in mei, helemaal los.

Nr 8:

Deze ronde spiegel was het startsein van een geweldig najaar. De herfst die mooi en geleidelijk verliep zonder al teveel schommelingen in temperatuur met daarbij een stabiele luchtdruk en windrichting. De beste omstandigheden voor heel wat mooie momenten.

Nr 7:

Echt natuurlijk zijn ze niet, maar als je weet dat ze er zitten wil je ze uiteraard ook vangen. Na een goede fluiter en prachtige dril, verscheen er in één keer een gele vlek aan het wateroppervlak. Dan zijn koikarpers op zich voor even wel leuk. Het geeft een mooi verassingseffect.

Nr 6:

Limburg staat bekend om zijn hoge en ronde schubkarpers. Zou graag willen weten wat de herkomst van deze prachtige schubkarper is. Als ze zo'n mooi schubbenkleed hebben en hoog van bouw zijn dan vindt ik ze stiekem mooier dan spiegelkarpers. Deze verdiend een mooi plekje in de top tien!

Nr 5:

Eén van de krachtigste vissen van afgelopen jaar. Deze deed het carbon kraken en de lijn zingen. Een prachtige langgerekte spiegel met aantrekkelijk gewicht. Met een watertemperatuur van 7 graden, een heerlijke 'winterse''binnenkomer.

Nr 4:

Dit is een vis met een bijzonder verhaal. De nacht voor deze memorabele ochtend had ik 'gewoon' nachtdienst. De weersvoorspellingen waren echter van dien aard, dat er gevist moest worden. Zo werd de auto volgeladen, deed m'n dienst en ging naar het water. Voor de mensen die wel eens nachtdienst hebben; je wil alleen maar naar bed toe! Deze ochtend stelde ik dit even uit. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Binnen tien minuten kon ik met deze gewichtige spiegel op de foto. Een uur later lag ik alsnog heerlijk op één oor. Karpervissen draait ook om het momentum.

Nr 3:

Ik ben absoluut geen targetvisser. Ik zie wel wat er aan de rig hangt. Toch stond deze kogelronde spiegel hoog op mijn lijstje na het zien van een foto eind vorig jaar. Het is eind augustus als ik lekker zit te chillen en twee hengeltjes uitwerp. Ik verwacht er niet veel van. Het is windstil en warm. Om kwart voor twee in de middag vertrekt er plotseling een hengel. Ik denk eerst nog aan een vogel of een visser die mijn lijn heeft opgepikt, maar dat kan helemaal niet. Vijfentwintig minuten duurt de dril. Zenuwslopend lang! Gelukkig komt de vis binnen en herken deze gelijk. Het is de Grote Staart. De vis van de foto! Zo zie je maar weer, ook tijdens zogenaamde kansloze dagen is er altijd een mogelijkheid. Achter de vensterbank ga je ze niet vangen. 

Nr 2:

Deze spiegel zal me altijd bijblijven. Het is mijn eerste vangst op een zogenaamde zigrig. Het heeft wat tijd gekost om het vertrouwen te winnen. Bij de meeste karpervissers blijft het bij denken. Doen is een ander verhaal. Het is een kwestie van je mindset verleggen. En dan merk je al heel snel dat je zit vastgeroest in je eigen visserij. Het vissen met een zig kan het verschil maken tussen blanken of vangen. Zover is zeker. 

Nr 1:

De absolute nummer 1 van afgelopen jaar, al was het lastig kiezen. Dit is er ook ééntje met een verhaal. al struinend met pen, korst en broodvlok ging ik in het voorjaar op pad. Je kent het wel. Die eerste mooie voorjaarsdagen dat alles loskomt. Je ziet het water bewegen en karpers zwemmen. Het voorjaar kan nog best lastig zijn om een karper te verleiden. Deze vis heb ik 25 keer moeten aanwerpen voordat deze overstag ging. Op een pen ging het niet, een drijvende broodkorts werd genegeerd, maar op een langzaam zinkende vlok ging ie uiteindelijk voor de bijl! Ik zag een 'schubje'. Niet wetende hoe de onderkant eruit zag. De dril was spannend. Door het wier, langs een fietswiel en populierentak. De lijn klonk als de kabel van de haaienkooi in Jaws. Was het zingen? Was het kraken? Gelukkig kon ik alles omzeilen en de vis scheppen. 

Limburg so far...

Zo! Dat is een tijd geleden! Anderhalf jaar geleden om precies te zijn. In die anderhalf jaar is er nogal wat gebeurd. Lees je even met me mee?

Linkerflanken jaaroverzicht 2018

Traditiegetrouw blik ik zoals elk jaar nog even terug. 2018 gaat de boeken in als een jaar die verfrissend, nieuw en spectaculair verliep op alle visfronten. Het was een jaar waar ik het wederom voor elkaar kreeg om in alle kalendermaanden een karper te vangen. Daar was ik op zich al blij mee. Een jaar waar ik onder andere mijn eerste Nieuwjaarsdagkarper, eerste sneeuwkarper en meer gewichtige exemplaren ving, dan ooit te voren. Er zaten voor sommige wateren zelfs p.b's bij! Vooral verfrissend en misschien wel nodig voor mijn visserij was de aanschaf van een visboot samen met drie vismaten. Daar hebben we een hoop avonturen mee beleefd! Verder was daar een succesvolle najaarstrip naar Frankrijk en de uiterst succesvolle samenwerking met Martin SB. Want zonder goed aas, had ik niet tot deze prachtige vangsten kunnen komen! Het was ook een jaar waarin het bloggen op een laag pitje stond. Nog nooit plaatste ik zo weinig, Dit had diverse redenen. Zo begon ik dit jaar met mijn nieuwe baan. Hieraan zat een MBO diploma verbonden welke ik in negen maanden moest voltooien. Dit heeft er flink in gehakt. Natuurlijk ging het vissen door, maar de zin ontbrak daarna om het nog even te gaan verhalen op de blog. Ik hoop dat ik via dit jaaroverzicht daar jullie nog van wat kan laten zien. Rest mij om iedereen een gezond, gelukkig en vangstrijk 2019 toe te wensen. In 2019 pakken we de draad weer op. Doelen zijn er niet gesteld. Het word weer één groot avontuur en zie wel weer wat er op de voerplekjes verschijnt. Kijk je hieronder even mee?

Helemaal terug!

De bovenstaande titel kan je op diverse manieren interpreteren. Ik ga weer terug naar het begin. Het begin, waarin het plezier de boventoon voert. Lekker veel aan de waterkant vertoeven en af en toe een hengeltje uitgooien, als ik een kans ruik. Aan de andere kant ben ik weer terug! Maar dan ook echt! Lees je even met me mee?

Struinen...

 

Ik heb de laatste tijd weinig mogelijkheden gekregen om te vissen. Een gedeelte daarvan heeft met de beschikbare tijd te maken gehad, een ander gedeelte met drukte. Ik ben nu eenmaal een visser die graag anoniem en rustig aan aan het water vertoefd. We duiken dus steeds verder en dieper de bosjes in. De karpervisserij van anno nu, maakt dit steeds een stukje moeilijker. Om de overige vissers te respecteren zoek ik mijn heil naar ogenschijnlijk onbevist en anonieme wateren. Zijn die er tegenwoordig nog? Ik heb werkelijk geen idee. Ik ga maar weer op m'n gevoel af en visiteer deze wateren regelmatig. Zie ik vis? Zie ik vissers? Zo ja qua vis; mooi meegenomen! Zo ja qua vissers; wegwezen!

De veenplassen chronicles. Sessie 3.

In mijn laatste blog eindigde ik met een zeelt. Ik had twee sessies op de zorgvuldig uitgekozen stek gevist. De langverwachte lente was nog ver weg, maar gaf al wel zijn eerste signalen af. Paaiende snoekjes, warmere nachttemperaturen en de eerste plonsjes van wat witvis. Die zeelt van de laatste sessie gaf hoop. Je weet dat de kansen dan toenemen, maar er liggen altijd nog ergens addertjes onder het gras.